Ο Μακάριος πρόεδρος της Κύπρου
«Η Κύπρος έζησε την Κυριακήν στιγμάς εξαιρετικάς. Υπεδέχθη σύσσωμος και εν εξάλλω ενθουσιασμώ τον Εθνάρχην Μακάριον, ο οποίος έφερεν εις το ποίμνιόν του το μήνυμα της ελευθερίας: “Ενικήσαμεν, ενικήσαμεν”, ήσαν αι πρώται φράσεις του Εθνάρχου προς τους συμπατριώτας και συναγωνιστάς του ευθύς μετά την άφιξίν του εις Λευκωσίαν», γράφει η «Καθημερινή» στο κύριο θέμα της, στο πρωτοσέλιδο της 3ης Μαρτίου 1959. Ο Μακάριος είχε εκτοπιστεί από την αγγλική αποικιακή διοίκηση του νησιού στις Σεϋχέλλες μαζί με κοντινούς συνεργάτες του το 1956 και τον Απρίλιο του 1957 εγκαταστάθηκε στην Αθήνα. Η επιστροφή του στην Κύπρο, αμέσως μετά την υπογραφή των συνθηκών Ζυρίχης και Λονδίνου, ήταν θριαμβευτική. «Υπολογίζεται ότι 200.000 Ελληνες Κύπριοι συνεκεντρώθησαν εις την Λευκωσίαν διά να υποδεχθούν τον Εθνάρχην. Καθ’ όλον το μήκος της διαδρομής από του αεροδρομίου μέχρι της πόλεως της Λευκωσίας είχον συγκεντρωθή χιλιάδες Ελλήνων Κυπρίων, οι οποίοι έφερον κονκάρδας, λαιμοδέτας ή καπέλλα με τα ελληνικά χρώματα. Πάντες ήθελον να τύχουν της ευλογίας του Εθνάρχου και να του
προσφέρουν ανθοδέσμας [...]». Τον Δεκέμβριο του ίδιου χρόνου, διενεργούνται οι πρώτες προεδρικές εκλογές στην Κύπρο. Σε αυτές αναμετρώνται ο αρχιεπίσκοπος Μακάριος, τον οποίο στηρίζουν το Ενιαίο Δημοκρατικό Μέτωπο Αναδημιουργίας και η πλειονότητα των αγωνιστών της ΕΟΚΑ, και ο Ιωάννης Κληρίδης, τον οποίον στηρίζουν η Δημοκρατική Ενωση, το ΑΚΕΛ και όσοι διαφωνούσαν με τις συμφωνίες Ζυρίχης - Λονδίνου. Το πρωτοσέλιδο της 15ης Δεκεμβρίου της «Καθημερινής» ανακοινώνει τη θριαμβευτική νίκη του Μακαρίου: «Ο Εθνάρχης εξελέγη Πρόεδρος – Ελαβε 144.501 ψήφους, ήτοι 67%».
Και παραθέτει τον λόγο του: «“Δεν υπάρχουν, συνέχισε, νικηταί και ηττημένοι. Σας καλώ όλους να ενώσετε τα χέρια και να συνεργασθήτε διά την ανοικοδόμησιν της πατρίδος μας”. [...] Ο νεοεκλεγείς πρόεδρος της Δημοκρατίας παρετήρησεν ότι η τιμή διά το ιστορικόν αυτό γεγονός ανήκει [...] “επίσης δε εις τους ήρωας και τους μάρτυρας, οι οποίοι με την θυσίαν του αίματός των επότισαν το δένδρον της ελευθερίας, τους ηρωικούς αγωνιστάς της ΕΟΚΑ και τον θρυλικόν Διγενή και εις σας, ολόκληρον τον κυπριακόν λαόν, διότι ουδ’ επί στιγμήν επαύσατε να πιστεύετε και να εργάζεσθε διά την μεγάλην ημέραν της εθνικής απελευθερώσεως”».