Ο μοιραίος Κατρούγκαλος
Πτον όρο «µεσαία στρώµατα» από το µάλλον ισοπεδωτικό «µεσαία τάξη». Στα µεσαία στρώµατα ανήκει η συντριπτική πλειονότης των Ελλήνων επιχειρηµατιών, των γιατρών, των νοµικών, των στρατιωτικών, των αγροτών, αλλά και των δηµοσίων υπαλλήλων. Είναι αυτοί που πλήρωσαν το πιο ακριβό τίµηµα της πτώχευσης του 2010. Τίµηµα οικονοµικό, κοινωνικό, αλλά και ηθικό. Ο τότε πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου τους αποκάλεσε διεφθαρµένους. Το µυαλό του δεν έφτανε για να καταλάβει ότι χάρη σ’ αυτούς τους «διεφθαρµένους» έγινε πρωθυπουργός. Το πλήρωσε µε την πολιτική του εξαφάνιση. Η Ν.∆. µπορεί να τραυµατίσθηκε καίρια από την εποχή των µνηµονίων, όµως άντεξε επειδή δεν απαξίωσε, ηθικά και κοινωνικά, τα µεσαία στρώµατα. Και ας τα εξουθένωσε οικονοµικά. Ο ΣΥΡΙΖΑ τους υποσχέθηκε πως θα τους απαλλάξει από το βάρος των µνηµονίων. Οταν εξασφάλισε την ψήφο τους, βούτηξε στα βαθιά της ιδεολογίας του. Τους µεταχειρίσθηκε όπως ο Μαρξ τους µικροαστούς: τους περιφρόνησε, αφού η κοινωνική τους θέση δεν τους επέτρεπε να ριζοσπαστικοποιηθούν. Τους φέρθηκε όπως οι κουκουλοφόροι που κατέστρεφαν και λεηλατούσαν τα µικρά καταστήµατα του κέντρου της Αθήνας το 2008. Οι επιχειρήσεις συνέχισαν να κλείνουν η µία µετά την άλλη µε µία διαφορά. Το νοµοσχέδιο Κατρούγκαλου δεν διέλυσε µόνο τα τελευταία προσχήµατα του ασφαλιστικού που παρ’ ηµίν λειτουργεί ως πρόσθετη φορολογία. Eσβησε και τις τελευταίες ελπίδες των µεσαίων στρωµάτων. Στις εκλογές του 2019 τα µεσαία στρώµατα πήραν την εκδίκησή τους. Ο Κατρούγκαλος υπήρξε εξίσου µοιραίος µε τον Βαρουφάκη για τον ΣΥΡΙΖΑ.
Η ανθρώπινη εκατόµβη στο Μάτι εκτός από το πραγµατικό της βάρος έχει και συµβολικό. Το Μάτι είναι το κατεξοχήν θέρετρο των µεσαίων στρωµάτων. Η περιφρόνηση µε την οποία τους αντιµετώπισε η τότε κυβέρνηση ανέδειξε την προβληµατική σχέση της Αριστεράς µε τα µεσαία στρώµατα. Με τον ΣΥΡΙΖΑ στην αντιπολίτευση, πολλοί προσδοκούσαν τη µεταστροφή των ριζοσπαστών της Αριστεράς σε σοσιαλδηµοκράτες. Για να γίνει αυτό, θα έπρεπε ο Τσίπρας και τα στελέχη του να τείνουν χείρα φιλίας προς τα µεσαία στρώµατα και να δώσουν δείγµατα µετανοίας για τον πρότερο βίο τους. Ο δικηγόρος που έχει ξοδέψει µια περιουσία για να µπει το παιδί του σε κάποια ανώτατη σχολή δεν µπορεί να ταυτισθεί µε τους πολιτικούς που υπερασπίζονται τους παρασκευαστές µολότοφ. Και ο επιχειρηµατίας δεν έχει καµιά διάθεση να κλείνουν µέρα παρά µέρα το µαγαζί του επειδή ορισµένοι διεκδικούν κάποια δικαιώµατα αδιαφορώντας για τα δικά του. Ο Τσίπρας θυµήθηκε τα µεσαία στρώµατα τον τελευταίο µήνα, κατηγορώντας τον Μητσοτάκη ότι δεν τα φρόντισε όπως θα τα φρόντιζε ο ίδιος. ∆εν νοµίζω ότι έπεισε πολλούς. Ωσπου ήρθε ο µοιραίος Κατρούγκαλος, για να του υπενθυµίσει ότι δεν χρειάζεται να κοπιάζει άδικα.
ttheodoropoulos@kathimerini.gr
που να µε ενθουσιάζουν». Αλήθεια, έχει αποφασίσει τι θα ψηφίσει; «Οχι. Κι αυτό είναι κάτι που το συναντάς πολύ µιλώντας µε συµµαθητές και µε φίλους. Ας πούµε ότι οι περισσότεροι έχουν καταλήξει ότι δεν θέλουν να ψηφίσουν κόµµα εξουσίας. Να ψηφίσουµε δηλαδή κάτι “µικρό”. Από την άλλη, υπάρχει µια ισχυρή τάση που βλέπω και έχει να κάνει µε το τι θα ψηφίσουν οι γονείς σου. ∆ηλαδή, αφού δεν υπάρχει κάτι που να θέλεις ιδιαίτερα, ας κάνεις το χατίρι της µαµάς και του µπαµπά».
Η ίδια µε τι κριτήρια θα ψηφίσει; «Καλή ερώτηση. Θα έλεγα µε βάση την ιδεολογία και τις αξίες µου, δηλαδή τα πράγµατα που θεωρώ εγώ σηµαντικά, οπωσδήποτε τα θέµατα της εκπαίδευσης, ένα ποσοστό ρεαλισµού για όλα αυτά και ώς ένα βαθµό το τι σκέφτονται και οι γονείς µου». ∆εν είναι και λίγα, της λέω χαριτολογώντας. «∆εν ξέρω, αγχώνοµαι λίγο. Από τη µια µέρα στην άλλη γίνοµαι ενεργή πολίτις, αισθάνοµαι ότι δεν πρέπει να είµαι πια µε τα µυαλά στα κάγκελα, γιατί κατά µία έννοια είµαστε το µέλλον αυτής της χώρας. Ελπίζω και η χώρα να πιστεύει το ίδιο».