Κυβέρνηση Μητσοτάκη, αντιπολίτευση Τσίπρα ή Ανδρουλάκη;

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΛΑΜΨΙΑ

Υπάρχουν πολλοί τρόποι να διαβάσει κανείς το εκλογικό αποτέλεσμα της περασμένης Κυριακής για να καταλήξει σε συμπεράσματα για τους νικητές, τους ηττημένους και τους αδιάφορους. Βασική προϋπόθεση, όμως, είναι να αποδεχθεί τους αριθμούς που λένε πάντα την αλήθεια. Φαίνεται όμως πως για ένα μέρος του πολιτικού συστήματος αυτά δεν έχουν καμιά σημασία και τα βάζουν με τους πολίτες για την επιλογή τους στην κάλπη. Εν προκειμένω ο ΣΥΡΙΖΑ, ενώ έχει γνωρίσει συντριβή, προσπαθεί να μεταθέσει

τις ευθύνες για την καταστροφή στα άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης, αλλά και στους πολίτες που δεν... κατάλαβαν. Δεν προκαλεί απορίες, βεβαίως, αυτός ο ιδιότυπος στρουθοκαμηλισμός, καθώς πάντα τα ίδια έλεγαν και τα ίδια έκαναν, υβρίζοντας – ενίοτε και προπηλακίζοντας– όποιον δεν αποδεχόταν τους παραλογισμούς τους.

Ο Αλέξης Τσίπρας έδωσε με τις πρώτες δηλώσεις σήμα ότι για όλα φταίνε οι άλλοι. Η δυσκολία να καταπιεί τις 21 ποσοστιαίες μονάδες που τον χωρίζουν από τη Ν.Δ., τον οδηγεί σε νέες αυταπάτες ή και σκόπιμες απάτες στην πορεία προς τη νέα

αναμέτρηση και κινδυνεύει με εξευτελισμό. Αν μάλιστα επιβεβαιωθεί η τάση ανόδου του ΠΑΣΟΚ και πλησιάσει, ή ακόμη χειρότερα τον προσπεράσει, τότε η πορεία συρρίκνωσης θα εξελιχθεί σε όλεθρο.

Το κακό για τον ΣΥΡΙΖΑ είναι πως με τον Τσίπρα στο τιμόνι έχει πρόβλημα και χωρίς αυτόν ενδεχομένως να μην υπάρχει. Αντιμετωπίζουν ένα δίλημμα που δεν έχει απάντηση και θα πορευτούν έτσι βασανιστικά έως τις 25 Ιουνίου, προσμένοντας κάποιο θαύμα.

Δεν χωράει αμφιβολία ότι σε αυτές τις εκλογές θριάμβευσε ο Κυριάκος Μητσοτάκης, όχι μόνον για το 41%, αλλά κυρίως διότι ο βασικός του αντίπαλος βλέπει τη σκόνη του. Επειδή όμως ξέρει καλά ότι η πολιτική είναι μαραθώνιος, έσπευσε να μαζέψει προκαταβολικά τους δικούς του, λέγοντας πως όποιος παρεκκλίνει θα το πληρώσει, υπενθυμίζοντας πως στις 25 Ιουνίου οι κάλπες είναι άδειες. Εκτός από το ενδεχόμενο αδράνειας και εφησυχασμού, η αυτοδυναμία κινδυνεύει και από τα κόμματα που κινήθηκαν στο όριο του 3% για την είσοδό τους στη Βουλή, που αν συμβεί στην προσεχή αναμέτρηση θα ψαλιδίσει τις έδρες της Νέας Δημοκρατίας. Ασφαλώς οι βασικοί συσχετισμοί δεν πρόκειται να ανατραπούν, καθώς κανείς δεν γίνεται κοψοχέρης σε έναν μήνα, αλλά η αυτοδυναμία και κυρίως το εύρος της δεν μπορεί να θεωρούνται δεδομένα.

Ο έτερος νικητής των εκλογών Νίκος Ανδρουλάκης έπιασε το νόημα της κάλπης και πλέον φαίνεται να έχει επιλέξει έναν πολύ πιο ήπιο τόνο στις δηλώσεις του με σαφή προσανατολισμό. Το ΠΑΣΟΚ ξέρει ότι για να επανέλθει με αξιώσεις πρέπει να καταφέρει τώρα ή σε έναν χρόνο (ευρωεκλογές) να προσπεράσει τον ΣΥΡΙΖΑ και να ανακτήσει τη θέση του στο πολιτικό παιχνίδι. Για καλή του τύχη

ο κ. Τσίπρας επέλεξε το ΠΑΣΟΚ για αντίπαλο από την επομένη των εκλογών και αυτό του δίνει τεράστια περιθώρια. Ενα επιπλέον στοιχείο είναι τα 22 νέα πρόσωπα που εξελέγησαν με τα ψηφοδέλτιά του, καθώς πολλά εξ αυτών ξεχωρίζουν για τον δημόσιο λόγο τους που είναι σημερινός και δεν μυρίζει ναφθαλίνη.

Σε κάθε περίπτωση, σε αυτές τις εκλογές το ενδιαφέρον δεν περιορίζεται μόνο στο ποια κυβέρνηση θα έχουμε, καθώς ο κ. Μητσοτάκης μοιάζει να είναι αυτός που επέλεξαν οι πολίτες, αλλά και το ποια αντιπολίτευση θα μας προκύψει.