Τα βρετανικά ΜΜΕ θάβουν το κίνημα #MeToo

Η υπόθεση Κοέν, κορυφή του παγόβουνου στην παράδοση συγκάλυψης περιστατικών σεξουαλικής παρενόχλησης

ΤΖΕΪΝ ΜΠΡΑΝΤΛΕΪ Τον περασμένο χειμώνα, η ερευνητική δημοσιογράφος των Financial Times, Μάντισον Μέριτζ, είχε στα χέρια της μια εκρηκτική αποκάλυψη. Στοιχεία έδειχναν πως η πρόσφατη αποχώρηση του αρθρογράφου Νικ Κοέν από τον Guardian ακολούθησε μια σειρά καταγγελιών για σεξουαλική παρενόχληση. Η έρευνα αυτή ωστόσο, για την οποία η Μέριτζ ήλπιζε πως θα έδινε το έναυσμα για μια γενικότερη διερεύνηση τέτοιων κρουσμάτων στα βρετανικά ειδησεογραφικά μέσα ενημέρωσης, δεν δημοσιεύθηκε ποτέ. Η υπόθεση εκθέτει την περίπλοκη σχέση των βρετανικών ειδησεογραφικών μέσων ενημέρωσης με το κίνημα #MeToo. Για τη Λούσι Σιγκλ, η οποία το 2018 είχε

καταγγείλει τον Κοέν για ανάρμοστη συμπεριφορά, η αποσιώπηση του άρθρου των Financial Times ήταν ιδιαίτερα επώδυνη. Οπως και το 2018, όταν η αναφορά της δεν ερευνήθηκε περαιτέρω από τη διεύθυνση του Guardian, έτσι και τώρα έμοιαζε πως ολόκληρος ο κλάδος προστάτευε την εικόνα του. «Απλώς ενισχύεται η αίσθηση πως το #MeToo δεν είναι παρά ένα βολικό hashtag για τα βρετανικά μέσα ενημέρωσης», δήλωσε η Σιγκλ. «Η σιωπή τους για την κατάσταση που επικρατεί στο εσωτερικό της βιομηχανίας είναι εκκωφαντική». Η Σιγκλ δηλώνει πως ο Κοέν την παρενόχλησε σεξουαλικά το 2001. Η ίδια θυμάται το αίσθημα ταπείνωσης που την είχε καταβάλει. «Ημουν κυριολεκτικά το λιγότερο ισχυρό άτομο σε ολόκληρη την αίθουσα σύνταξης», είπε εξηγώντας τους λόγους για τους οποίους δεν κατήγγειλε ποτέ το περιστατικό.

Ο Guardian διενήργησε έρευνα για τον Κοέν, αλλά μόνον αφότου η Σιγκλ δημοσιοποίησε την ιστορία της στο Twitter το 2021. Ακόμη και τότε, λίγα μέσα ενημέρωσης στη Βρετανία μετέδωσαν την ιστορία. Ο Κοέν αρθρογραφούσε επί δύο δεκαετίες στον Observer, την κυριακάτικη θυγατρική εφημερίδα

του Guardian. Εχει βραβευτεί για τα άρθρα του στην πορεία προς το Brexit, ενώ το βιβλίο του «Τι απομένει» ήταν υποψήφιο για το βραβείο Orwell, το κορυφαίο βραβείο πολιτικής δημοσιογραφίας της Βρετανίας. Για την παραίτησή του, τον Ιανουάριο, επικαλέστηκε λόγους υγείας. Η φήμη του Κοέν ήταν ευρέως γνωστή στην εφημερίδα, σύμφωνα με 10 πρώην συναδέλφους του. Μια πρώην συνάδελφος αναφέρει ότι πολλές γυναίκες δημοσιογράφοι έτειναν να χρησιμοποιούν διαφορετική είσοδο στις παμπ για να αποφύγουν τη συναναστροφή μαζί του. «Υπάρχει πολύς σεξισμός στις βρετανικές εφημερίδες και φαίνεται, δυστυχώς, πως οι περισσότερες γυναίκες πιστεύουν ότι η σεξουαλική παρενόχληση είναι κάτι που πρέπει

απλώς να ανεχθούν», δήλωσε η Χέδερ Μπρουκ, ερευνητική δημοσιογράφος, η οποία δήλωσε πως ο Κοέν είχε προβεί σε απρεπείς χειρονομίες απέναντί της σε τελετή απονομής βραβείων το 2008. Από την πλευρά του, ο Κοέν είπε ότι δεν είχε την «παραμικρή ιδέα» για τις κατηγορίες της Σιγκλ, αναρωτώμενος παράλληλα γιατί η ίδια περίμενε τόσο καιρό για να τον καταγγείλει. Επέρριψε την ευθύνη για τη σωρεία κατηγοριών σε μια «εκστρατεία των επικριτών του». Ο κόσμος των βρετανικών μέσων ενημέρωσης είναι μια κλειστή λέσχη αποφοίτων κορυφαίων πανεπιστημίων που, σε συνδυασμό με μια συντηρητική ανδροκρατούμενη κουλτούρα στις αίθουσες σύνταξης, οδηγεί στην αποσιώπηση ή αμφισβήτηση των εμπειριών

πολλών γυναικών. Τον Ιούλιο του 2016, για παράδειγμα, η Daily Mail μετέδωσε ότι το δικαστήριο εξέδωσε περιοριστικά μέτρα εις βάρος του πρώην στελέχους των Financial Times, Μπεν Χιουζ, για ενδοοικογενειακή βία. Μέσα σε λίγες ώρες το άρθρο είχε διαγραφεί χωρίς εξηγήσεις. Το 2019, η εφημερίδα The Sun ανέφερε ότι ένα πρώην στέλεχος της εφημερίδας Guardian, ο Ντέιβιντ Πέμζελ, είχε παρενοχλήσει μια πρώην υπάλληλο της εφημερίδας μέσω μηνυμάτων. Επειτα από διαμαρτυρία του Πέμζελ, η εφημερίδα ζήτηση δημόσια συγγνώμη και διέγραψε το σχετικό άρθρο. Η υπόθεση του Κοέν έρχεται, λοιπόν, να προστεθεί στην παράδοση συγκάλυψης περιστατικών σεξουαλικής παρενόχλησης στα βρετανικά ΜΜΕ.

«Ενισχύεται η αίσθηση πως δεν είναι παρά ένα βολικό hashtag για τα μέσα ενημέρωσης».