Στα ονειρικά τοπία της φαντασίας
ΝΙΚΟΥ ΒΑΤΟΠΟΥΛΟΥ
Ο ονειρικός κόσμος του Νίκου Αγγελίδη παρουσιάζεται στην γκαλερί Σκουφά ορίζοντας μια νέα αφετηρία για τον ζωγράφο. Παρότι η θεματολογία του παραμένει οικεία και αναγνωρίσιμη, η θέαση των έργων του, ζωγραφική με εμβόλιμες αριστοτεχνικές κατασκευές, οδηγεί σε έναν τόπο μεγαλύτερης ελευθερίας. O Νίκος Αγγελίδης, με μια στέρεη ωριμότητα, σκηνοθετεί και διευρύνει, επινοεί και διαστέλλει το βλέμμα της φαντασίας ως οφθαλμό στο υποσυνείδητο.
Η ψυχαναλυτική διάσταση της ζωγραφικής του, χαρακτηρισμένης κατά καιρούς ως τοπίο μαγικού ρεαλισμού, μοιάζει εδώ παντοδύναμη με τρόπο απόλυτο. Ο Νίκος Αγγελίδης, σε αυτή τη δημόσια έκθεση με το βάρος μιας ατομικής έκθεσης –έπειτα από επτά χρόνια–, ανελκύει το ασυνείδητο σε θέση πρωτεύουσα και ταυτόχρονα απελευθερώνει βιώματα, συνειρμούς, προβολές, απωθημένα, όνειρα, εφιάλτες, φαντασιώσεις. Ολη η ηχώ μιας ενηλικίωσης ακούγεται ως υπόκρουση.
Οπως γράφει η επιμελήτρια της έκθεσης Ελισάβετ Πλέσσα, «στα έργα του Νίκου Αγγελίδη υπάρχει μια εγγενής όσο και αναπάντεχη ανατροπή της σύνεσης που τα διαμόρφωσε». Και πράγματι. Με μέθοδο, γεωμετρική συνέπεια, χρωματική οργάνωση και εμμονική προσήλωση, ο Νίκος Αγγελίδης αρχιτεκτονεί τη φαντασία. Στα έργα του, η φαντασία είναι η χώρα της ελευθερίας
Νίκος Αγγελίδης,
με τρόπο παιγνιώδη και παρά τα φαινόμενα, με απόηχο σκοτεινό.
Οι ψευδαισθητικοί γρίφοι του Νίκου Αγγελίδη φθάνουν στον θεατή σαν εκλάμψεις παραισθητικών θεαμάτων μέσα από μυστικές πόρτες και κλειδαρότρυπες, σαν κάθοδος σε λαγούμια θρυμματισμένης μνήμης, σαν βουτιά στη Χώρα της Αλίκης των Θαυμάτων. Με τον τρόπο ενός εικονοποιού, τροβαδούρου, αφηγητή και γεννήτορα παράλληλων γαλαξιών, ο Νίκος Αγγελίδης μάς προσκαλεί και σε έναν κόσμο ομορφιάς. Υψηλής αισθητικής δεν είναι μόνο τα ζωγραφικά έργα του, είναι και οι τρισδιάστατες κατασκευές του, χειροποίητα κομψοτεχνήματα, που θα αποτελούσαν εκθέματα σε κορυφαία μουσεία παιχνιδιών.
Βεβαίως, όλα όσα συναποτελούν αυτόν τον ενιαίο αλλά διακριτό
κόσμο δεν είναι μόνο οι ισχυροί συμβολισμοί, οι αυτόματοι συνειρμοί και τα ασθματικά βήματα σε μια χώρα παιδικής ηλικίας, αλλά η ίδια η τέχνη της ζωγραφικής. Ο Νίκος Αγγελίδης κατέχει αυτό που κάνει, με σιγουριά και αυτοπεποίθηση. Και για τον λόγο αυτόν, σε μια ηλικία τώρα λυτρωτικών εκκαθαρίσεων και επιθυμίας για νέες κατακτήσεις, δείχνει πως είναι έτοιμος να οριοθετήσει έναν κατακτημένο κόσμο, δικό του. Η έκθεσή του μοιάζει με μια πύλη σε αυτό που μας εμπεριέχει, σε αυτό που μας ξενίζει, σε αυτό που μας αντανακλά σε ένα κάτοπτρο του χρόνου.