Ανάγκη διοικητικής αναδιάρθρωσης
Είναι σκόπιμο πριν συζητήσουμε το αυτονόητο, να πούμε ότι άλλο η διαμαρτυρία των φοιτητών και άλλο το θλιβερό φαινόμενο της αυθαίρετης κατάληψης και διακοπής της λειτουργίας του ιδρύματος. Μετά αξίζει να διαβάσουμε την ομόφωνη ανακοίνωση της πρόσφατης συνόδου των εκλεγμένων, από το προσωπικό που υποτίθεται ότι θα διοικούν, πρυτάνεων.
Ας διαβάσουμε δυο παραγράφους από την ανακοίνωση: «Οι συνεχιζόμενες καταλήψεις πλήττουν την εύρυθμη λειτουργία των πανεπιστημίων και θέτουν σε κίνδυνο την ομαλή διεξαγωγή των εξετάσεων αλλά και το εαρινό εξάμηνο. Είμαστε υπέρ ενός ανοιχτού πανεπιστημίου το οποίο είναι το μόνο που μπορεί να δημιουργήσει τις συνθήκες για τον δημοκρατικό διάλογο και την ελεύθερη έκφραση σχετικά με τη σχεδιαζόμενη εκπαιδευτική μεταρρύθμιση».
Συγγνώμη, είναι οι πρυτάνεις διοικητές των ιδρυμάτων που το βασικό τους καθήκον απέναντι στην πλειονότητα των φοιτητών, στην πολιτεία και την κοινωνία που τα χρηματοδοτεί πρέπει να είναι η τήρηση των νόμων του κράτους ή κάνουν δημοσιογραφική
κάλυψη του μοναδικού παγκοσμίως φαινομένου της κατάληψης του ιδρύματος; Μάλλον το μυαλό τους είναι στους ψηφοφόρους τους και όχι στην ομαλή λειτουργία του ιδρύματος που υποτίθεται ότι διοικούν. Και για να μην έχουμε καμία αμφιβολία για το ποιον έχουν στο μυαλό τους όταν έγραφαν την ανακοίνωση, συνεχίζουν: «Το ελληνικό δημόσιο πανεπιστήμιο έχει ανάγκη της στήριξης της πολιτείας
τόσο με σημαντική αύξηση της τακτικής επιχορήγησης όσο και με θέσεις μόνιμου διδακτικού και διοικητικού προσωπικού». Θα άξιζε να σας θυμίσω ότι δεν έχει κατατεθεί για έγκριση στις συγκλήτους σε κανένα πανεπιστήμιο ο κανονισμός λειτουργίας και δεν υπάρχει διαδικασία τιμωρίας των αυθαίρετων και μη νόμιμων πράξεων που συντελούνται. Ο λόγος είναι και εδώ απλός, να επικρατεί η ατιμωρησία.
Υπάρχει λύση; Φυσικά και υπάρχει
και έχει δυο βασικούς άξονες: 1. Ολοκληρωτική διοικητική αναδιάρθρωση και λογοδοσία σε όλες τις βαθμίδες διοίκησης, ξεκινώντας από τους προέδρους των τμημάτων και καταλήγοντας στα συμβούλια του ιδρύματος. 2. Λογοδοσία για την ανυπαρξία οργάνων ακαδημαϊκής ασφάλειας και φύλαξης των πανεπιστημίων από όλα τα ιδρύματα. Να μην προχωρήσει καμία χρηματοδότηση ή νέα θέση προσωπικού αν δεν ολοκληρωθεί η οργάνωση της ασφάλειάς τους σε διεθνή πρότυπα και δεν δεσμευτούν να τηρούν τους νόμους του κράτους, δημιουργώντας άμεσα αυστηρούς κανονισμούς λειτουργίας.
Το πρόβλημα δεν είναι οι καταλήψεις, αλλά το ποιος διοικεί τα πανεπιστήμια.
Τέλος, η πολιτεία για δεκαετίες αδιαφορεί για τις παρανομίες που γίνονται στα ΑΕΙ και κάποτε πρέπει να αναλάβει τις ευθύνες της. Προσωπικά πιστεύω ότι τώρα είναι η ώρα των μεγάλων αλλαγών και μαζί με το αυστηρό για τη λειτουργία τους νομοσχέδιο για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια που ετοιμάζει η κυβέρνηση, να ετοιμάσει μια εξίσου αυστηρή διαδικασία διοίκησης, φύλαξης και τήρησης των νόμων και για τα δημόσια πανεπιστήμια.