Μουσείο απολιθωμάτων
Για ποιον λόγο κόµµατα που αποδέχονται την επιστολική ψήφο στις ευρωεκλογές δεν τη δέχονται στις εθνικές; Η επιστολική ψήφος δεν είναι εκχώρηση δικαιώµατος. Είναι µια τεχνική διευκόλυνση για την άσκηση ενός δικαιώµατος που ήδη έχουν οι οµογενείς µας. Πώς δίνουν άδειες στο ∆ηµόσιο, πώς ανοίγουν τα διόδια την ηµέρα των εκλογών ή κλείνουν τα σχολεία για να γίνουν εκλογικά κέντρα; Κάτι αντίστοιχο είναι και η επιστολική ψήφος. Ας δεχθούµε ότι η κυβέρνηση ή θα έπρεπε εξαρχής να έχει εντάξει στην ψηφοφορία και τις εθνικές εκλογές ή αν έκρινε ότι δεν θα µπορούσε να επιτύχει τη συναίνεση, τότε ας περίµενε τις ευρωεκλογές. Κι αν λειτουργούσε το σύστηµα, ας έφερνε το θέµα των εθνικών εκλογών αµέσως µετά. Η αντιπολίτευση, που είχε ήδη δεσµευθεί για τις ευρωεκλογές, θα δυσκολευόταν να εξηγήσει για ποιον λόγο απορρίπτει τη διαδικασία για τις εθνικές. Παρ’ όλ’ αυτά βρίσκω την αντίδραση της αντιπολίτευσης επιεικώς παιδιάστικη. Κάνουν µούτρα επειδή δεν τους κάλεσαν εγκαίρως στο πάρτι. Ή µήπως θεωρούν ότι οι ευρωεκλογές είναι υποδεέστερες των εθνικών, δεύτερης κατηγορίας διαδικασία; Και δεν αναφέροµαι στο ΚΚΕ που ούτως ή άλλως δεν έχει τις καλύτερες σχέσεις µε τις εκλογές της «αστικής» δηµοκρατίας. Ο κ. Ανδρουλάκης όµως µε ποια πολιτική λογική ξεχωρίζει τις ευρωεκλογές από τις εθνικές; Και ο κ. Κασσελάκης πώς είναι δυνατόν να αντιµετωπίζει µε τέτοια απαξίωση τους οµογενείς;
είναι µια σηµαντική µεταρρύθµιση. Εως τώρα η ελληνική δηµοκρατία έκανε ό,τι περνούσε από το χέρι της για να αποτρέψει τους οµογενείς που έχουν δικαίωµα ψήφου να συµµετέχουν στην εκλογική διαδικασία. Και µια που µιλάµε για τον γάµο των οµόφυλων ζευγαριών στο όνοµα των ίσων δικαιωµάτων η επιστολική ψήφος δίνει τη δυνατότητα στον Eλληνα που ζει στη Φλόριντα ή στο Σίδνεϊ να ψηφίσει µε την ίδια ευκολία που ψηφίζω εγώ στην Α΄ Αθηνών. Τα υπόλοιπα είναι προσχηµατικά και αποκαλύπτουν τις φοβίες από τις οποίες πάσχει το πολιτικό µας σύστηµα. Αντιµετωπίζουν µε καχυποψία οποιαδήποτε µεταρρύθµιση. Σαν το παιδί που αρνείται να ανοίξει το στόµα του για να το εξετάσει ο γιατρός. Τίποτε παράδοξο, θα µου πείτε. Το µόνο παράδοξο έχει να κάνει µε τον τρόπο που σκέφτονται αυτοί οι άνθρωποι της αντιπολίτευσης. ∆εν καταλαβαίνουν ότι µε τούτα και µε κείνα, πότε µε την επιστολική ψήφο, πότε µε την παροχή προστασίας στους καταληψίες, είναι καταδικασµένοι να ζουν στο µουσείο απολιθωµάτων της Μεταπολίτευσης; Θα µου πείτε και τα απολιθώµατα έχουν τα προνόµιά τους. Κανείς δεν περιµένει τίποτε από αυτά. Παρά µόνο να είναι αυτά που είναι, ή µάλλον αυτά που υπήρξαν όσο ήσαν εν ζωή.