Συνυπογράφω (-ουμε) αυτά τα άρθρα

ΗΕσθονία, μια χώρα που βγήκε από τον σοβιετικό παράδεισο πριν από τριάντα χρόνια, από το 2007 εφαρμόζει την ψηφιακή ψηφοφορία –e-voting– στις εθνικές εκλογές. Η Σουηδία, χώρα με μακρόχρονη παράδοση στον σεβασμό απέναντι στους πολίτες της, εφαρμόζει στις εθνικές εκλογές παλαιόθεν την επιστολική ψήφο προετοιμάζοντας το έδαφος στο ψηφιακό πέρασμα της e-voting.

Μια απέραντη θλίψη σε κυριεύει παρακολουθώντας τα απολιθώματα εδώ, τα αυτοαποκαλούμενα και προοδευτικά, να αποφεύγουν με κουτοπόνηρο τρόπο κάθε σκέψη πραγματικής προόδου που πέρα από την ταλαιπωρία του πολίτη έχει άμεσο αντίκτυπο στα οικονομικά του κράτους, αναλογιζόμενος κάποιος πόσες εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ στοιχίζουν στον Ελληνα φορολογούμενο οι εκλογές. Επικαλούνται το εχέμυθο, το απόρρητο και άλλες τέτοιες αστειότητες.

Στην κρίσιμη δεκαετία της χρεοκοπίας που η χώρα ταπεινώθηκε ποικιλοτρόπως, ουδείς «προοδευτικός» πολιτικός διανοήθηκε να προχωρήσει σε μεγάλες τομές της λειτουργίας του κράτους. Περιορίστηκαν σε βαλκάνιες μικροδιαχειρίσεις με τσαλίμια και φιγούρες.

Τo κρίσιμο ερώτημα είναι γιατί; Τους λείπει η τεχνογνωσία ως άτομα κυρίως; Ενδεχομένως ναι, αν λάβει κανείς υπόψη ότι οι περισσότεροι από αυτούς μεγάλωσαν και γαλουχήθηκαν με άλλες παραστάσεις, με έντονο ακτιβισμό του πεζοδρομίου.

Κυρίως όμως τους φοβίζει το νέο, το καινοτόμο, γιατί το βλέπουν ως

απειλή εξαφάνισής τους. Λίγο πολύ η ίδια εικόνα παρατηρείται και στο άλλο άκρο του πολιτικού φάσματος με βότανα και θρησκειοληψίες. Αυτοί είναι οι άνθρωποι της συντήρησης και της οπισθοδρόμησης.

Η χώρα επιβάλλεται να προχωρήσει στον δρόμο του εκσυγχρονισμού των δομών που ακολουθούν οι υπόλοιπες δυτικοευρωπαϊκές χώρες, για να εξασφαλίσει την πολυπόθητη ευημερία και ασφάλεια στον Ελληνα πολίτη, αδιαφορώντας για τα καμώματα κάποιων που προαναφέραμε.

Στην «Κ» της Κυριακής 21/1/2024 δύο άρθρα, ένα του Νίκου Κωνσταντάρα με τίτλο «Η αδικία υψηλών τιμών και κακών υπηρεσιών» και το άλλο, του Νότη Παπαδόπουλου με τίτλο «Ο “πληθωρισμός της απληστίας” καλά κρατεί», με αντιπροσωπεύουν πλήρως, όπως, φαντάζομαι, και το μεγαλύτερο ποσοστό αναγνωστών της εφημερίδας σας.

Πράγματι, αν αρχίσουμε από το πρώτο, η κάκιστη ποιότητα υπηρεσιών και προϊόντων δήμου και κράτους (άσφαλτος, πεζοδρόμια, λακκούβες, κακή σηματοδότηση κ.λπ.) είναι αντιληπτή σχεδόν παντού. Το άρθρο αναλύει πολύ καθαρά το πού βρίσκεται η χώρα μας σχετικά με άλλες της Ευρωπαϊκής Ενωσης με παρόμοια μεγέθη (βλέπε οικονομικά συμφέροντα πολλών, ακρίβεια στα καύσιμα, στα τρόφιμα, στα ενοίκια, στην ενέργεια...).

Οσο για τον Νότη Παπαδόπουλο, μας θυμίζει πως σήμερα πάνω

από 5 εκατ. πολίτες ζουν με μισθό 800-1.100 ευρώ τον μήνα, γι' αυτό και μένουν πολλοί νέοι μέχρι τα 30 στα σπίτια των γονέων τους, ενώ το 2009 ο μέσος μισθός ήταν 1.300 ευρώ περίπου και σήμερα η