Υπογεννητικότητα: καλέστε Aμεσο Δράση

Συμφωνώ ότι ο δηµογραφικός µαρασµός δεν λύνεται µε επιδόµατα τέκνων και λοιπά παρασκευάσµατα της πολιτείας, που ανακουφίζουν πρόσκαιρα τα συµπτώµατα. Η γέννηση ενός παιδιού είναι µια ριψοκίνδυνη ενέργεια η οποία απαιτεί θάρρος από όσους την επιχειρούν. Κατ’ αρχάς θάρρος οικονοµικό. Το κόστος της γέννησης και της βρεφικής ηλικίας είναι το πιο διαχειρίσιµο, σε πείσµα όσων κερδοσκοπούν µε το βρεφικό γάλα. O,τι πιο κοινωνικά ανήθικο, εφάµιλλο της κερδοσκοπίας µε τα φάρµακα. Eπονται τα δύσκολα. Oσο µεγαλώνει το παιδί τόσο η επιχείρηση γίνεται πιο κοστοβόρα. ∆ηµόσια δωρεάν παιδεία που χρειάζεται όµως µερικές χιλιάδες ευρώ για να την αντιµετωπίσεις. ∆ηµόσια υγειονοµική περίθαλψη που σου εµπνέει ανασφάλεια. Ανασφάλεια είπατε; Τηλεφωνήσατε στην άµεσο δράση και θα δείτε. Aδικη φορολογία αφού δεν σου αποδίδει την αντίστοιχη αξία µε αυτήν που πληρώνεις. Oµως αυτή η λογιστική είναι η µία όψη του ζητήµατος. Ο δηµογραφικός µαρασµός δεν έχει να κάνει µόνον µε την οικονοµική διάσταση. Και επειδή δεν αφορά µόνον την Ελλάδα, θα έλεγα πως είναι υπαρξιακό ζήτηµα για τον δυτικό πολιτισµό.

Μπορούμε να πούµε ό,τι θέλουµε. Oπως ότι ο πολιτισµός µας έχει διαχωρίσει την ευδαιµονία του από την οικογένεια. Και οικογένεια σηµαίνει παιδιά. Οι µουσουλµάνοι ή οι Ροµά ταυτίζουν την ευµάρειά τους µε την «παραγωγή» παιδιών. Οι πιο φανατικοί τα χρησιµοποιούν ως µετοχές στο χρηµατιστήριο της διεθνούς πολιτικής. Συγκρίνατε την τεκνοποιία: ένα ζεύγος Ελλήνων αποκτά ένα παιδί, ή κανένα. Eνα ζεύγος Ροµά αποκτά τέσσερα. Οι αριθµοί είναι αυθαίρετοι, όµως δεν νοµίζω ότι διαφέρουν από την πραγµατικότητα. Οι Ροµά δεν αντιµετωπίζουν τις ίδιες οικονοµικές δυσκολίες µε τους Eλληνες; Iσως έχουν άλλους τρόπους για να τις ξεπεράσουν, στέλνοντας το παιδί από την πιο τρυφερή ηλικία στον δρόµο αντί για το σχολείο. Oµως, προφανώς, δεν έχουν και τις ίδιες απαιτήσεις για το παιδί τους από µια ελληνική οικογένεια. Και εκεί εντοπίζεται το πρόβληµα της υπογεννητικότητας. Οι δυτικές κοινωνίες έχουν απαιτήσεις που ξέρουν ότι το σύστηµα δεν µπορεί να τις ικανοποιήσει. Και το χειρότερο: έχουν χάσει το αίσθηµα του µέλλοντός τους. Και δεν µιλάω µόνον για την κατάσταση του σηµερινού κόσµου που προϊδεάζει για ένα χάος διαρκείας. Σκέφτοµαι την αποψίλωση των αξιών του παρελθόντος µας. Και χωρίς αίσθηµα του παρελθόντος δεν υπάρχει αίσθηµα του µέλλοντος. Η τεκνοποιία χάνει την αξία της χωρίς το αίσθηµα του µέλλοντος. Ενάµιση µήνα τώρα συζητάµε για το δικαίωµα τεκνοθεσίας των οµόφυλων ζευγαριών. Σαν να ξεχάσαµε ότι για να υπάρξει τεκνοθεσία πρέπει να προηγηθεί τεκνοποιία. Και για να την ενισχύσουµε χρειάζεται να αλλάξει το κοινωνικό µας µοντέλο. Τιτάνιο έργο για να το εµπιστευθούµε στους πολιτικούς.