Kρίσιμες οι ευρωεκλογές για την πράσινη μετάβαση
Στο Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ του Νταβός, πολιτικοί και ηγέτες επιχειρήσεων μοιράστηκαν πρόσφατα τις απόψεις τους για το πώς η επιτυχία του Τραμπ στις προεδρικές κάλπες των ΗΠΑ τον Νοέμβριο θα μπορούσε να επηρεάσει την παγκόσμια ενεργειακή μετάβαση. Ωστόσο, μια μεγαλύτερη απειλή για τις πιο φιλόδοξες πράσινες πολιτικές φέτος μπορεί να είναι το αποτέλεσμα των εκλογών που πραγματοποιούνται σε 27 χώρες σε όλη την Ευρώπη.
Οι ευρωεκλογές του Ιουνίου μπορεί να προκαλέσουν αναστάτωση σε μια από τις ισχυρότερες δυνάμεις, μέχρι σήμερα, για την κλιματική δράση. Ενώ το Ευρωκοινοβούλιο τα τελευταία χρόνια έχει προωθήσει μερικά από τα πιο επιθετικά σχέδια στον κόσμο για την απαλλαγή από τις εκπομπές άνθρακα, όπως ο στόχος μείωσης των εκπομπών της Ε.Ε. κατά 55% έως το 2030, υπάρχουν
ενδείξεις ότι οι ψηφοφόροι κλίνουν προς τους υποψηφίους που εκπροσωπούν την πιο σκεπτικιστική για το κλίμα Δεξιά. Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι ορισμένοι από τους μεγαλύτερους υπέρμαχους της κλιματικής πολιτικής, οι κεντροαριστεροί Πράσινοι - Ευρωπαϊκή Ελεύθερη Συμμαχία και η φιλελεύθερη ομάδα Renew Europe, θα υποστούν σοβαρές απώλειες. Αυτό θα μπορούσε να ωθήσει το κεντροδεξιό Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα, το οποίο πιθανότατα θα παραμείνει η μεγαλύτερη ομάδα, να δημιουργήσει έναν άτυπο συνασπισμό με τους δεξιούς συμμάχους του, τους Ευρωπαίους Συντηρητικούς και Μεταρρυθμιστές και την ομάδα «Ταυτότητας και Δημοκρατίας», τουλάχιστον για ορισμένα ψηφοδέλτια. Και οι τρεις ομάδες υποστήριξαν λιγότερο τις πράσινες πολιτικές κατά τη διάρκεια των δύο τελευταίων θητειών.
Η στροφή προς τα δεξιά αντανακλά τάσεις και σε επίπεδο κρατών-μελών, όπως φαίνεται από τις πρόσφατες εκλογές στην Ολλανδία και στην Ιταλία, και την αυξανόμενη υποστήριξη για ακροδεξιά κόμματα στη Γαλλία, στη Γερμανία και στη Σουηδία, μεταξύ άλλων. Η αβεβαιότητα γύρω από τις εκλογές φέτος δημιουργεί πρόσθετη πίεση χρόνου για την εφαρμογή της Πράσινης Συμφωνίας της Ε.Ε., του σχεδίου μετασχηματισμού της περιοχής με στόχο την επίτευξη μιας πράσινης οικονομίας μηδενικών εκπομπών έως το 2050. Ενώ έχει τεθεί η ανώτατη φιλοδοξία και είναι απίθανο να αλλάξει ουσιαστικά, το μπλοκ πρέπει να εγκρίνει μια σειρά από πιο λεπτομερείς πολιτικές και κανονισμούς για να διασφαλίσει ότι το σχέδιο θα επιτευχθεί. Ως εκ τούτου, τα κυβερνητικά όργανα της Ε.Ε. θα επιδιώξουν να προωθήσουν εκκρεμή νομοσχέδια πριν από τις εκλογές του Ιουνίου, από μια σειρά προτάσεων για την ενεργειακή απόδοση των κτιρίων και τα πρότυπα CO2 για τα νέα βαρέα οχήματα μέχρι τα σχέδια για την τροποποίηση του ανθρώπινου γονιδιώματος.
Ωστόσο, η πολιτική της Ε.Ε. που είναι πιο πιθανό να προσελκύσει την προσοχή τους επόμενους έξι μήνες θα είναι ο νέος στόχος μείωσης των εκπομπών το 2040, που αναμένεται να ανακοινωθεί τον Φεβρουάριο. Οι επίτροποι για την Πράσινη Συμφωνία και το Κλίμα υποστήριξαν ένα στόχο για μείωση 90% από τα επίπεδα του 1990, κάτι που θα ήταν σύμφωνο με τις συστάσεις του Ευρωπαϊκού Επιστημονικού Συμβουλευτικού Συμβουλίου για την Κλιματική Αλλαγή. Μένει να δούμε αν αυτός ο στόχος μπορεί να λάβει την υποστήριξη των θεσμικών οργάνων της Ε.Ε.
Εάν υλοποιηθεί η στροφή προς τα δεξιά, η Ε.Ε. κινδυνεύει να στηρίξει λιγότερο τη φιλόδοξη πολιτική για το κλίμα και την ενέργεια στο εσωτερικό, αλλά και στο εξωτερικό. Ως εκ τούτου, οι φορείς χάραξης πολιτικής θα πρέπει να επιταχύνουν, διαφορετικά το μπλοκ κινδυνεύει να χάσει τα διαπιστευτήριά του για το κλίμα, αλλά και τους στόχους του για το 2030 και τη μηδενική εκπομπή ρύπων.
Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι ορισμένοι από τους μεγαλύτερους υπέρμαχους της κλιματικής πολιτικής θα υποστούν σοβαρές απώλειες.