Με όρια ο διάλογος ΗΠΑ - Κίνας
Διστακτική αποκλιμάκωση της έντασης μεταξύ Πεκίνου και Ουάσιγκτον έχει επιτύχει η κυβέρνηση Μπάιντεν μετά τη σύνοδο κορυφής κοντά στο Σαν Φρανσίσκο τον Νοέμβριο μεταξύ του Αμερικανού προέδρου και του Σι Τζινπίνγκ. Την ώρα, όμως, που οι δύο υπερδυνάμεις εργάζονται να περιορίσουν τις μεταξύ τους τριβές, η διπλωματία αποκαλύπτει την αδυναμία των δύο πλευρών να δώσουν όνομα στη σχέση τους.
Η Ουάσιγκτον υποστηρίζει ότι οι δύο χώρες είναι στρατηγικοί ανταγωνιστές και ότι οι επαφές είναι αναγκαίες προκειμένου ο ανταγωνισμός να μην εξελιχθεί σε διένεξη. Κινέζοι αξιωματούχοι, όμως, απορρίπτουν το πλαίσιο αυτό, εκτιμώντας ότι ο ανταγωνισμός είναι πρόφαση για προσπάθεια ανάσχεσης της κινεζικής επιρροής και επιμένοντας ότι η σύνοδος του Σαν Φρανσίσκο συμφωνήθηκε με στόχο τη σταθεροποίηση των σχέσεων.
Η απόκλιση στη ρητορική υπογραμμίζει την εύθραυστη φύση της παρούσας αναθέρμανσης των σινοαμερικανικών σχέσεων. Ο Μπάιντεν αναμένεται να δεχθεί νέες πιέσεις για σκλήρυνση της στάσης του απέναντι στην Κίνα, ενόψει εκλογών τον Νοέμβριο, ενώ το FBI προειδοποιεί για σχέδια επιθέσεων από Κινέζους χάκερ εναντίον αμερικανικών υποδομών σε περίπτωση θερμού επεισοδίου μεταξύ των δύο χωρών.
Τον Νοέμβριο, ο Μπάιντεν εξασφάλισε την κινεζική συνεργασία για την αντιμετώπιση της επιδημίας χρήσης του οπιοειδούς φεντανίλ, που κατασκευάζεται στην Κίνα. Το Πεκίνο ενέκρινε τον Δεκέμβριο την επανέναρξη των συσκέψεων μεταξύ ανώτατων στρατιωτικών αξιωματούχων των δυο χωρών, με στόχο την αποφυγή έντασης στη Θάλασσα της Νότιας Κίνας.
Σε άλλα πιο περίπλοκα γεωπολιτικά ζητήματα, ωστόσο, όπως η κρίση στη Μέση Ανατολή και οι εντάσεις στην κορεατική χερσόνησο, η προσέγγιση δεν αναμένεται να έχει ουσιαστικές επιπτώσεις. Η Κίνα ασκεί ταυτόχρονη σημαντική επιρροή πάνω στο Ιράν και στη Βόρεια Κορέα. Την περασμένη εβδομάδα, ο Αμερικανός σύμβουλος Εθνικής Ασφαλείας Τζέικ Σάλιβαν κάλεσε τον Κινέζο υπουργό Εξωτερικών Ουάνγκ Γι να ασκήσει πιέσεις στο Ιράν προκειμένου η Τεχεράνη να πείσει τους Χούθι στην Υεμένη να σταματήσουν τις επιθέσεις τους εναντίον πλοίων στην Ερυθρά θάλασσα, αλλά και να πείσει τη Βόρεια Κορέα να περιορίσει την πολεμική ρητορική της.
Η προτεραιότητα της Κίνας στην κορεατική χερσόνησο είναι η διατήρηση του καθεστώτος του Κιμ Γονγκ Ουν, ως ανάχωμα μεταξύ των αμερικανικών στρατευμάτων στη Νότια Κορέα και το κινεζικό έδαφος. Το Πεκίνο διστάζει για τον λόγο αυτό να πιέσει τον Κιμ. Στην Ερυθρά, η Κίνα έχει συμφέρον να επιδιώξει την αποκλιμάκωση, έχοντας επενδύσει δισ. δολάρια για την επέκταση του εμπορικού δικτύου της στην περιοχή.
Το Πεκίνο πρέπει, όμως, να εξισορροπήσει την πίεση που θα ασκήσει στο Ιράν με την τακτική του για προσέλκυση χωρών της Μέσης Ανατολής. Η Κίνα έχει αποφύγει έτσι να ταυτιστεί με την Ουάσιγκτον σε περιοχή όπου το Πεκίνο έχει οικοδομήσει φιλίες χάρη στη φιλοπαλαιστινιακή στάση του.
Η Κίνα έχει προσπαθήσει να εμφανισθεί ως πιο αξιόπιστος συνομιλητής και ειρηνοποιός από ό,τι οι ΗΠΑ, απορρίπτοντας εκ προοιμίου αμερικανικές και βρετανικές εισηγήσεις για στρατιωτική επέμβαση εναντίον των Χούθι. Η κινεζική κυβέρνηση βρίσκεται έτσι εγκλωβισμένη μεταξύ της ανάγκης της για απρόσκοπτη ναυσιπλοΐα στην Ερυθρά και της πρόθεσής της να μη δυσαρεστήσει το Ιράν.
Περιορισμένη η αποκλιμάκωση, καθώς το Πεκίνο εμφανίζεται λιγότερο συνεργάσιμο σε ό,τι αφορά το Ιράν και τη Βόρεια Κορέα.