Φωτοβολίδες παραπληροφόρησης
Ηιστορία έχει ως εξής: από χθες το βράδυ µέχρι περίπου σήµερα το απόγευµα η ουρά ενός ψυχρού µετώπου θα περνούσε από τον ανατολικό κορµό της χώρας προκαλώντας για περίπου έξι ώρες λίγες, σποραδικές βροχές και λίγα χιόνια στα ορεινά, επηρεάζοντας περιοχές από το ύψος της Πιερίας µέχρι τα βόρεια της Αττικής. Για να επιστρέψουµε την Κυριακή στις (ήπιες) µετεωρολογικές συνθήκες της Παρασκευής. Ακόµη και αυτή η πρόσκαιρη (και εντελώς ελεγχόµενη ως προς την ένταση των φαινοµένων) µεταβολή έδωσε την ευκαιρία σε (ευτυχώς) λίγα διαδικτυακά µέσα να κάνουν λόγο για «νέα επέλαση του χιονιά» ή για «τσουχτερό κρύο το Σαββατοκύριακο». Εχουν συµβεί πολύ χειρότερα. Μια τοπική κακοκαιρία στην Πίνδο βαφτίζεται «απότοµη αλλαγή του καιρού» ή «χειµωνιάτικη επιδροµή». Μια Καθαρά ∆ευτέρα µε υποψία βροχής στη Θράκη και στα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου γίνεται πρώτη είδηση ως «Καθαρά ∆ευτέρα µε οµπρέλα». Οταν, δε, κάποιο µετεωρολογικό µοντέλο υπονοεί απλώς την πιθανότατα χιονόπτωσης στην Αττική (Αττική είναι και η Πάρνηθα, Αττική είναι και το Σούνιο) συµβαίνουν όσα είδαµε και µε την πρόσφατη κακοκαιρία: από τις «φωτοβολίδες χιονιού» µέχρι την ενδελεχή απαρίθµηση των προαστίων που θα επηρεαστούν από τη χιονοκαταιγίδα. Αλήθεια, από πότε αρχίσαµε να ενδιαφερόµαστε τόσο πολύ για τον καιρό; Και κυρίως: από πότε η χώρα απέκτησε τόσο πολλούς µετεωρολόγους, εντός κι εκτός εισαγωγικών; Eνας καλόπιστος αναγνώστης θα απαντήσει:
από τότε που ενέσκηψε η κλιµατική αλλαγή και πολλαπλασιάστηκαν τα ακραία καιρικά φαινόµενα τα οποία προκαλούν φυσικές καταστροφές και ανθρώπινα θύµατα. Ο καιρός έπαψε να είναι αφορµή για ανώδυνο κουβεντολόι στο ασανσέρ της δουλειάς· έγινε πηγή ανησυχίας και φόβου. Αυτή είναι η µία (και αρκετά αθώα) όψη του νοµίσµατος. Οι πηχυαίοι, τροµολαγνικοί τίτλοι ενηµερωτικών ιστοσελίδων και το ξαφνικό πλεόνασµα µετεωρολογικής γνώσης από µέχρι πρότινος εντελώς άγνωστα πρόσωπα που εµφανίζονται ως «ειδικοί» προειδοποιώντας για καιρικούς Αρµαγεδδώνες είναι µια πολύ διαφορετική ιστορία. Ενας διαταραγµένος συνδυασµός εσκεµµένης αοριστίας (στα όρια της παραπληροφόρησης για να προκληθούν τα απαραίτητα κλικ), επιχειρηµατικής απληστίας (από τα διαδικτυακά µέσα), ασυγκράτητου ναρκισσισµού (εκ µέρους ορισµένων µετεωρολόγων, επαγγελµατιών και µη) και αδιαφορίας των αρµοδίων φορέων για να µπει ένας φραγµός στο καιρικό πανηγυράκι έχει εκθρέψει ένα «µετεωρολογικό» φρούτο (ή τέρας, διαλέγετε και παίρνετε) που παραπληροφορεί, τροµοκρατεί και προκαλεί οικονοµικές απώλειες σε επιχειρήσεις, η δραστηριότητα των οποίων εξαρτάται άµεσα από τις καιρικές συνθήκες.
Ευθύνες για τον πλήρη εκτροχιασµό έχει και η Εθνική Μετεωρολογική Υπηρεσία. Ο επί σειράν ετών πεπαλαιωµένος, γραφειοκρατικός τρόπος λειτουργίας της εξέθρεψε ένα πολύ συντηρητικό µοντέλο ενηµέρωσης που έδωσε χώρο στην «αδιαµεσολάβητη» επικοινωνία µεµονωµένων µετεωρολόγων µέσω social media. Και βλέπουµε τα αποτελέσµατα. ∆ύο λειτουργήµατα, µετεωρολογία και δηµοσιογραφία, δείχνουν πόσο χαµηλά µπορούν να φθάσουν στο τοξικό περιβάλλον των µέσων κοινωνικής δικτύωσης. Ας µπει ένας φραγµός τώρα.
Δύο λειτουργήματα δείχνουν πόσο χαμηλά μπορούν να φθάσουν στο τοξικό περιβάλλον των social media.