Η πίκρα όσων δεν πρόλαβαν την πρόοδο
Αυτού του είδους τα «προσαρμοσμένα» πλάνα ζωής δεν είναι πάντα χωρίς κόστος. Ο Λύο Καλοβυρνάς είναι ψυχοθεραπευτής, σύμβουλος σχέσεων, συγγραφέας και μεταφραστής· τα βιβλία του «Οταν η αγάπη τολμά να πει το όνομά της» και το πιο πρόσφατο, το «Ολες μας», αμφότερα από τις εκδόσεις Gutenberg, αποτελούν συμπαγείς απόπειρες μιας συγκροτημένης αποτύπωσης της ομοφυλόφιλης εμπειρίας στην Ελλάδα του σήμερα. Καθώς από το 2008 οργανώνει ομάδες προσωπικής ανάπτυξης και βιωματικά εργαστήρια για γκέι άνδρες, του ζητάω τη δική του αποτίμηση αυτής της πυκνής εμπειρίας: «Τα περισσότερα, αν όχι όλα, τα ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα ταλανιζόμαστε από μια επίμονη αίσθηση χαμένου χρόνου, χαμένων ευκαιριών. Μας πήρε πολλά χρόνια, ενίοτε δεκαετίες, μέχρι να καταφέρουμε να αποτινάξουμε από πάνω μας τη βαθιά ντροπή με την οποία γαλουχηθήκαμε ώστε επιτέλους να αρχίσουμε να ζούμε μια ζωή ολόκληρη, όχι κουτσουρεμένη, κρυφή, ενοχική. Στον βαθμό που δεν το έχουμε καταφέρει ακόμη και δεν ζούμε καλά στο τώρα μας, εξακολουθούμε να πορευόμαστε μετανιώνοντας για τα όσα δεν ζήσαμε· αισθανόμαστε πικρία, απαισιοδοξία και ένα βαθύ παράπονο για τις εξελίξεις και την πρόοδο που αναμφισβήτητα συντελούνται γύρω μας όσον αφορά την ευρύτερη κοινωνική αποδοχή της ομοφυλοφιλίας, σαν να μη μας αφορά, σαν να χάσαμε το τρένο. Οταν νιώθουμε ότι μας προσπέρασε η ζωή, είναι πιο δύσκολο να συμφιλιωθούμε με το ότι οι άλλοι χαίρονται τη ζωή τους χάρη στη μεγαλύτερη ελευθερία που υπάρχει σήμερα. Είναι απείρως πιο εύκολο να μεμψιμοιρούμε για το παρελθόν παρά να κάνουμε στο παρόν τη δύσκολη δουλειά τού να ξεπεράσουμε τα εσωτερικά και εξωτερικά εμπόδια που περιορίζουν την ελευθερία μας. Δεν είναι όμως όλοι έτσι· τα τελευταία 15 χρόνια που δουλεύω ψυχοθεραπευτικά με ΛΟΑΤΚΙ άτομα, γνωρίζω γκέι άνδρες άνω των 40 και των 50 που αποδέχθηκαν τον εαυτό τους και πήραν, επιτέλους, τη ζωή στα χέρια τους. Αυτοί οι γκέι άνδρες χαίρονται με τις εξελίξεις κι επειδή ζουν με περισσότερη εσωτερική ηρεμία και αυτοπραγμάτωση στο τώρα τους, δεν τους απασχολεί πλέον το χαμένο παρελθόν».