Για τη μεταμόσχευση που γεννάει ελπίδες
Κύριε διευθυντά
Το ρεπορτάζ της κ. Πέννυς Μπουλούτζα (φύλλο 13/1/2024) υπό τον τίτλο «Η μεταμόσχευση που γεννάει ελπίδες», αναφερόμενη στην πληροφορία ότι «η επέμβαση μεταμόσχευσης ήπατος από ζώντα δότη πραγματοποιήθηκε για πρώτη φορά στη χώρα μας τη δεύτερη ημέρα του 2024 στο Λαϊκό Νοσοκομείο, από ομάδα εξειδικευμένων χειρουργών του καθηγητή Χειρουργικής Γεωργίου Σωτηρόπουλου» (στους οποίους ασφαλώς αξίζουν τα θερμά συγχαρητήρια και η ευγνωμοσύνη όλων μας), χρήζει, κατά τη γνώμη μου, συμπλήρωσης (για τη σφαιρική αποτύπωση του θέματος) αναγκαίας, για την ενημέρωση και εκτίμηση των αναγνωστών σχετικά με την ικανότητα, τα επιτεύγματα και την επιστημονική κατάρτιση των Ελλήνων ιατρών στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Δυστυχώς, όμως, η αξία και η προσφορά τους στο κοινωνικό σύνολο δεν έχουν την ανάλογη και δέουσα αναγνώριση από την ίδια την πολιτεία, όχι μόνο μισθολογικά, αλλά κυρίως λόγω των απαράδεκτων και απάνθρωπων συνθηκών εργασίας τους στα δημόσια νοσοκομεία της χώρας, οφειλομένων στις τραγικές ελλείψεις ιατρικού προσωπικού απαιτουμένου για την καλή λειτουργία και κάλυψη των αναγκών τους.
Ασφαλώς, η αναφερθείσα μεταμόσχευση ήπατος από ζώντα δότη το έτος 2024 είναι η πρώτη στην Ελλάδα, όμως η μεταμόσχευση ήπατος, ως αυτοτελής χειρουργική επεμβατική πράξη αντικατάστασης ιστών ή οργάνων, αποτέλεσε σταθμό στα ελληνικά και διεθνή ιατρικά δεδομένα πριν από 30 χρόνια περίπου, όταν το έτος 1990 ο Αρκάς συμπατριώτης και αλησμόνητος φίλος μου (ο οποίος δυστυχώς δεν υπάρχει στη ζωή) Γιάννης Παπαδημητρίου, δ/ντής της Β΄ Χειρουργικής Κλινικής Παν/μίου Αθηνών στο νοσοκομείο με τους συνεργάτες και την ομάδα του πραγματοποίησε την πρώτη στην Ελλάδα μεταμόσχευση ήπατος.
Το γεγονός αυτό αναφέρεται στο περιοδικό «Ελληνική Χειρουργική» (1991) και στο διεθνούς κύρους ιατρικό περιοδικό Archives of Surgery (της American Medical Association), το οποίο μάλιστα τον ανακήρυξε μεταξύ των 24 διακεκριμένων χειρουργών παγκοσμίως. ΜΠΕΣΣΥ ΠΆΠΆΣΩΤΗΡΙΟΥ-ΜΠΕΝΟΥ Συνταξιούχος συμβολαιογράφος Αθηνών