Ψυχοθεραπεία κοντά στη φύση
Ολοένα και περισσότεροι ψυχοθεραπευτές στις ΗΠΑ μεταφέρουν τις συνεδρίες τους στην ύπαιθρο, εκτιμώντας ότι ο συνδυασμός ψυχοθεραπείας και κίνησης βοηθάει τους ασθενείς να νιώθουν πιο ανοιχτοί, να ανακαλύπτουν νέες οπτικές γωνίες και να εκφράζουν πιο εύκολα τα συναισθήματά τους.
Καθώς ο άνθρωπος εξελισσόταν, περνούσε μεγάλο μέρος του χρόνου του έξω αναζητώντας τροφή, ο σύγχρονος τρόπος ζωής όμως μας εγκλωβίζει στα σπίτια μας, κολλημένους στις ηλεκτρονικές συσκευές μας. Η ψυχοθεραπεία στην ύπαιθρο εμπίπτει στην κατηγορία της οικοθεραπείας, ασαφής όρος που μπορεί να περιλαμβάνει δραστηριότητες όπως θεραπεία με άλογα ή θεραπευτική κατασκήνωση. Κατά τη διάρκεια της πανδημίας παρότι πολλοί ψυχοθεραπευτές επέλεξαν να εργασθούν ψηφιακά, άλλοι προτίμησαν τις συνεδρίες σε πάρκα ή δάση, αναβιώνοντας μια σχολή με μακρά ιστορία.
Τη δεκαετία του 1970 ο ψυχίατρος Ταντέους Κοστρουμπάλα έγραψε βιβλίο για την ψυχοθεραπεία κατά τη διάρκεια του τζόγκινγκ μαζί με τους ασθενείς του. Παρότι η πρακτική αυτή παρέμεινε περιθωριακή, φοιτητές αρχίζουν τώρα να εκπαιδεύονται στην οικοθεραπεία σε κάποια αμερικανικά πανεπιστήμια.
Πολλοί ψυχίατροι αντιμετωπίζουν, όμως, με καχυποψία την πρακτική. Ο δρ Πέτρος Λεβούνης, πρόεδρος της Αμερικανικής Ψυχιατρικής Ενωσης, λέει: «Η ψυχοθεραπεία απαιτεί μια κάποια τυπικότητα, με δοκιμασμένες παραμέτρους.
Κάθεσαι απέναντι από τον ασθενή και η συνεδρία διαρκεί 45 λεπτά. Αν βρίσκεσαι έξω κι αρχίσει να βρέχει, τι θα κάνεις τον ασθενή; Οι ψυχίατροι πρέπει να το σκεφθούν πιο προσεκτικά προτού συστρατευθούν σε τέτοιες καινοτόμες προσεγγίσεις».
Παρ’ όλα αυτά, σειρά επιστημονικών μελετών έχει δείξει ότι η φύση ευνοεί την ψυχική υγεία. Ανάλυση του 2023 για τις επιπτώσεις του περιπάτου στο δάσος έδειξε ότι περιορίζει τα συμπτώματα κατάθλιψης και άγχους. Ο 36χρονος Τσέις Μπρόκετ από το Πόρτλαντ του Ορεγκον ξεκίνησε την «ορειβατική ψυχοθεραπεία» το 2022. «Με φέρνει σε επαφή με την ανθρώπινη φύση μου, νιώθω ζωντανός», λέει.
Η νέα τάση οδηγεί ψυχοθεραπευτές και ασθενείς να κάνουν ορειβασία και να κατασκηνώνουν στην ύπαιθρο.
Κατά τη διάρκεια των συνεδριών τους με την ψυχοθεραπεύτριά του, Εϊμι Φρέιζερ, οι δύο αγνοούσαν τις καιρικές συνθήκες. «Είναι καλό να νιώθεις άβολα από το κρύο ή τη βροχή και να αποδέχεσαι απλώς αυτά που συμβαίνουν γύρω σου. Μεγάλο μέρος του άγχους που ένιωθα προερχόταν από τη διαρκή μου προσπάθεια να ξεφύγω από αυτό το άγχος», λέει ο Μπρόκετ. Ψυχοθεραπευτές αναφέρουν επίσης ότι οι ασθενείς είναι πιο χαλαροί και έτοιμοι για συζήτηση όταν η συνεδρία γίνεται στην ύπαιθρο.