Για το πολυπόθητο κράτος δικαίου
την υπερβολή και τα όποια κίνητρα αυτών που συνέταξαν το ψήφισμα που εγκρίθηκε στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο την Τετάρτη, το κράτος δικαίου και η ποιότητα του Τύπου είναι σοβαρά ζητήματα που αφορούν όλους τους Ελληνες. Αποτελούν κορυφαίες προκλήσεις γι’ αυτήν και κάθε άλλη ελληνική κυβέρνηση, καθώς, από τη σύσταση του κράτους, διαφορετικά συμφέροντα και αντικρουόμενες κοσμοθεωρίες ερίζουν για την πρωτοκαθεδρία, δυσκολεύοντας τον αγώνα για μια δίκαιη κοινωνία. Παρά τη σημαντική πρόοδο των τελευταίων δύο αιώνων, παραμένει το χάσμα μεταξύ στόχων και πραγματικότητας, μεταξύ της ανάγκης για σταθερή διακυβέρνηση και των κινδύνων που προκαλεί η ιδιοτέλεια πολιτικών και πολιτών. Αυτή η κυβέρνηση σημειώνει πρόοδο, αλλά επίσης είναι ευάλωτη σε κριτική, επειδή ενσωματώνει και την ανάγκη για μεταρρυθμίσεις και τη σκληρότητα που απαιτεί η πολιτική στη χώρα μας. Περιγράφοντας το πλαίσιο του ζητήματος έτσι δεν στοχεύει στην υποτίμηση της σημασίας του αλλά στη σαφέστερη εικόνα της πρόκλησης. Το προχθεσινό ψήφισμα, από τέσσερις πολιτικές ομάδες αντίπαλες της Νέας Δημοκρατίας, είναι μακροσκελής κατάλογος των δεινών της ελληνικής δημόσιας ζωής, από τις υποκλοπές και την έλλειψη προόδου στην εξιχνίαση του φόνου του Γιώργου Καραϊβάζ έως την τραγωδία των Τεμπών και τη δυσλειτουργία των θεσμών. Καταγράφει επιμελώς κάθε πρόβλημα, ενώ «ξεπετάει» αναφορές σε βήματα βελτίωσης, εκφράζοντας υποψίες για την αποτελεσματικότητά τους. Αυτά αρκούν για κυβερνητικά στελέχη ώστε να απορρίπτουν το όλο εγχείρημα ως κακόβουλο, ωθούμενο από πολιτικά κίνητρα. Παρότι η κυβέρνηση έχει δίκιο έως ένα
σημείο, αυτό δεν δικαιολογεί τις δικές της πράξεις και παραλείψεις που δικαιολογούν την κριτική.
Τα εκλογικά αποτελέσματα και οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι οι πολίτες γνωρίζουν τα προβλήματα. Τα ανέχονται, όμως, λόγω της ανάγκης να υπάρχει κυβέρνηση που ασχολείται με δύσκολα ζητήματα. Η πολιτική κυριαρχία, όμως, είναι πάντα εύθραυστη. Οταν οι ποικίλες ομάδες δυσαρεστημένων ενωθούν σε μια κοινή απογοήτευση, τότε το οικοδόμημα δεν μπορεί να αντέξει. Γι’ αυτό, παρά την έλλειψη αντιπολίτευσης, παρά την παραδοσιακή ιδιοτέλεια του Τύπου, παρά την πραότητα ή συνέργεια των ελεγκτικών θεσμών, παρά την υποκρισία κάποιων επικριτών, είναι προς το συμφέρον και της κυβέρνησης και όλων μας να λαμβάνουμε σοβαρά υπόψη ό,τι απειλεί την πορεία προς το πολυπόθητο κράτος δικαίου.