Ας μιλήσουμε για το παλαιστινιακό κράτος

Ουδείς εχέφρων άνθρωπος δεν θέλει να επέλθει οριστική ειρήνευση στη Μέση Ανατολή. Και σχεδόν όλοι αναγνωρίζουν πως για να συμβεί αυτό, οι Παλαιστίνιοι θα πρέπει να αποκτήσουν κράτος. Μέχρι εδώ όλα καλά. Τα προβλήματα αρχίζουν όταν από αυτή τη γενικόλογη εκδήλωση βουλήσεως πάμε στα παρακάτω βήματα που αφορούν τη συγκεκριμενοποίηση της λύσης. Ετσι βρισκόμαστε μπροστά στα παρακάτω καθοριστικά εμπόδια:

1. To Iσραήλ, πέραν πάσης αμφιβολίας, είναι ένα δημοκρατικό κράτος το οποίο πάντα είχε και πάντα θα έχει μια δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση η οποία και θα αποτελεί τον επίσημο συζητητή με τους εκάστοτε μεσολαβητές από όπου και αν προέρχονται. Τους Παλαιστινίους ποιος θα τους εκπροσωπεί; Ολοι όσοι υποστηρίζουν την ίδρυση παλαιστινιακού κράτους αναγνωρίζουν πως η Παλαιστινιακή Αρχή είναι διεφθαρμένη, ανίσχυρη, ανυπόληπτη, αναξιόπιστη, χωρίς καμία πολιτική νομιμοποίηση απέναντι στην πλειοψηφία των Παλαιστινίων. Πώς θα ξεπεραστεί το πρόβλημα της εκπροσώπησης; Μήπως προτείνουν ως ισότιμους συνομιλητές τους τρομοκράτες της Χαμάς, της Τζιχάντ και των διαφόρων «μαρτύρων»; Είναι ολοφάνερο πως καμία συμφωνία δεν μπορεί να ισχύσει αν δεν εξαφανιστούν από το νέο παλαιστινιακό κράτος οι ένοπλες τρομοκρατικές οργανώσεις. Ποιος θα το επιβάλει; Και ποιος θα επιβάλει μια συμβιβαστική λύση και όχι αυτή της καταστροφής του κράτους του Ισραήλ που υποστηρίζει η συντριπτική πλειοψηφία των Παλαιστινίων;

2. Κάθε κράτος έχει τα σύνορά του, εντός των οποίων ασκεί την κυριαρχία του. Ποια θα είναι τα σύνορα του νέου κράτους; Αυτή τη στιγμή υπάρχουν δύο περιοχές, η Δυτική Οχθη και η Γάζα, που δεν επικοινωνούν μεταξύ

τους. Ο στόχος των Παλαιστινίων είναι αυτές οι δύο περιοχές να επικοινωνήσουν με ένα κομμάτι παλαιστινιακής γης ώστε η επικοινωνία τους να μην εξαρτάται από την καλή διάθεση του Ισραήλ. Ομως για να γίνει αυτό θα πρέπει το Ισραήλ να κοπεί στα δύο. Ποια ισραηλινή κυβέρνηση θα το δεχθεί και ποια ισραηλινή κυβέρνηση θα παραχωρήσει τα υψίπεδα του Γκολάν στη Συρία, με τις προνομιακές σχέσεις με το Ιράν;

Και βούληση να υπάρχει, τα προβλήματα που θέτουν η Ιστορία, η πολιτική και η γεωγραφία είναι σημαντικά, για να μην πω ανυπέρβλητα.

3. Πολλοί αναγνώστες αγνοούν πως η έννοια «Παλαιστίνιος πρόσφυγας» είναι μια μαγική εικόνα. Οι πρόσφυγες από τον πόλεμο του 1948 ήταν κατά μία εκδοχή περί τις 750.000. Ομως σήμερα, με την προσθήκη τεσσάρων γενεών, ο αριθμός αυτός έφτασε τα 6,5 εκατομμύρια. Δηλαδή το status του πρόσφυγα απονέμεται αθροιστικά σε όλους τους απογόνους των προσφύγων του 1948, κάτι το οξύμωρο. Ετσι, όταν διακηρύσσουν «επιστροφή όλων των προσφύγων στα σπίτια τους», εννοούν 6,5 Παλαιστίνιοι να κατοικήσουν σε ισραηλινά εδάφη. Με αυτό το ουτοπικό σύνθημα διαπαιδαγωγήθηκαν όλες οι γενιές των Παλαιστινίων.

Δεν είναι τυχαίο που το παλαιστινιακό πρόβλημα δεν έχει λυθεί και οι πιθανότητες να λυθεί είναι ελάχιστες. Και βούληση να υπάρχει, τα προβλήματα που θέτουν η Ιστορία, η πολιτική και η γεωγραφία είναι σημαντικά, για να μην πω ανυπέρβλητα.