Η ελληνική γλώσσα δεν γοητεύει τους Ελληνες

Πηµέρα της ελληνικής γλώσσας χθες. Μη µε ρωτάτε τι σηµαίνει αυτό διότι µου ακούγεται σαν µνηµόσυνο. Ακούσαµε για µια ακόµη φορά την οµιλία του Ξενοφώντα Ζολώτα στα αγγλικά χρησιµοποιώντας µόνον ελληνικές λέξεις. ∆ιαπιστώσαµε «µετ’ ευτελείας» που λέει ο Θουκυδίδης πως η γλώσσα µας, µαζί µε την κινεζική, δεν έχει πάψει να µιλιέται για τόσες χιλιάδες χρόνια. Πόσες χιλιάδες; Ας θεωρήσουµε ως αφετηρία τα οµηρικά έπη, τα πρώτα µνηµεία της εκφραστικής δυναµικής της. ∆εν έχει και τόση σηµασία. Σηµασία έχει ότι είναι µία από τις δύο αρχαιότερες γλώσσες του δυτικού πολιτισµού. Η δεύτερη είναι η εβραϊκή. Η διαφορά είναι ότι αυτή έµεινε αποθηκευµένη στα ιερά κείµενα, είχε χάσει την προφορική της ζωντάνια και την κέρδισε ξανά όταν το κράτος του Ισραήλ την αναγνώρισε ως επίσηµη γλώσσα του. Ισως γι’ αυτόν τον λόγο οι σύγχρονοι Εβραίοι δίνουν τόση σηµασία στους συγγραφείς τους, ενώ εµείς τους αντιµετωπίζουµε ως διακοσµητικά στοιχεία της παιδείας µας. Και έτσι έρχοµαι στο προκείµενο: ποιο είναι το µέλλον της γλώσσας µας; Πώς θα µπορέσει να επιβιώσει σε έναν κόσµο που µιλάει αγγλικά; Χρειάζονται κατασταλτικά µέτρα; Πάντα άχρηστα στην οικουµένη του ∆ιαδικτύου. Οι Γάλλοι προσπάθησαν να προστατεύσουν τη δική τους γλώσσα, η οποία µέχρι πριν δεκαετίες ήταν διεθνής, και απέτυχαν. Τα µέτρα αυτά µου θυµίζουν την ποτοαπαγόρευση. Οχι µόνον βοήθησε το λαθρεµπόριο αλλά ενίσχυσε και την κατανάλωση αλκοόλ.

Ο,τι κι αν κάνουμε, η διεθνής του ∆ιαδικτύου θα χρησιµοποιεί την αγγλική. Μια αγγλική µε ελάχιστο λεξιλόγιο και µε κωδικοποιηµένη εκφραστικότητα. Στο πεδίο αυτό δεν υπάρχει δυνατότητα ανταγωνισµού. Ας το παραδεχθούµε για να πάµε παρακάτω. Ο ακαδηµαϊκός κ. Χαραλαµπάκης είπε χθες στο ραδιόφωνο του ΣΚΑΪ ότι µέσα στα επόµενα χρόνια οι ελληνόφωνοι δεν θα είναι πάνω από 7 εκατοµµύρια. Εχει να κάνει µε το δηµογραφικό; Αν και γνωρίζω αλβανικής καταγωγής συµπολίτες µας οι οποίοι µιλούν καλύτερα ελληνικά από πολλούς, νοιάζονται περισσότερο για την ορθή χρήση της ελληνικής γλώσσας. Γιατί; Επειδή θεωρούν ότι τα ελληνικά είναι µια κατάκτηση της ζωής τους. Το ακριβώς αντίθετο από τον τρόπο που αντιµετωπίζει τη γλώσσα του ο µέσος Ελληνας µαθητής. Οι αριθµοί είναι εναντίον της γλώσσας µας. Η µόνη άµυνα είναι η επίθεση. Επίθεση ποιότητας. Εχουµε τη δυνατότητα να διδάξουµε στα παιδιά µας τις εκφραστικές της δυνατότητες; Εχουµε τη δυνατότητα να τα γοητεύσουµε; Μόνον τα µεγάλα της λογοτεχνικά επιτεύγµατα µπορούν να µας την προσφέρουν. Πόσοι λειτουργοί µπορούν να µεταφέρουν τη γοητεία της στις νεότερες γενιές; Ας το παραδεχθούµε: η ελληνική γλώσσα δεν γοητεύει τους Ελληνες.