Οταν οι ασθένειες «χτύπησαν» το Μπάκιγχαμ

Ιάκωβος Α΄ (1566-1625)

Εως τα 5 του αγωνιζόταν να περπατήσει χωρίς βοήθεια, αφού πιθανολογείται ότι έπασχε από κάποια νευρομυϊκή ασθένεια. Κάποια από τα συμπτώματά του έμοιαζαν με πορφυρία, όπως εξάλλου και η βεβαρημένη ψυχική υγεία του. Πέθανε το 1625 χωρίς να μπορεί να μιλήσει ή να καταπιεί.

Γεώργιος Γ΄ (1738-1820)

Η τρέλα του έγινε θεατρικό έργο και ταινία από τον Αλαν Μπένετ και μάλλον ήταν αποτέλεσμα της πορφυρίας. Τα επεισόδια της νόσου, όμως, ήταν πολύ σοβαρότερα από αυτά του προγόνου του Ιακώβου. Πέθανε το 1820, ύστερα από μια πολύ βαριά έξαρση της ασθένειας, τυφλός, κουφός και απομονωμένος στο Ουίνδσορ.

Βικτωρία (1819-1901)

Η βασίλισσα Βικτωρία ήταν αιμορροφιλική και αν και η ίδια δεν νόσησε βαριά, κληροδότησε τα γονίδιά της σε τρεις γενιές απογόνων της, πολλοί εκ των οποίων πέθαναν. Επειδή τα παιδιά της παντρεύτηκαν άλλους γαλαζοαίματους, μετέδωσε τη νόσο στους βασιλικούς οίκους της Ρωσίας, της Ισπανίας και της Πρωσίας.

Πρίγκιπας Αλβέρτος

της Σαξονίας Κόμπουργκ και Γκότα (1819-1861)

Ο σύζυγος και πρώτος εξάδελφος της Βικτωρίας πέθανε αναπάντεχα σε ηλικία 42 ετών, το 1861. Η Βικτωρία απαγόρευσε τη διενέργεια νεκροψίας και ο θάνατός του αποδόθηκε σε τύφο, πρόσφατα όμως η ιστορικός της Οξφόρδης Ελεν Ράπαπορτ κατέληξε στο συμπέρασμα ότι έπασχε από τη νόσο του Κρον.

Εδουάρδος Ζ΄ (1841-1910)

Ο βασιλιάς Εδουάρδος Ζ΄ κάπνιζε είκοσι τσιγάρα την ημέρα και δώδεκα πούρα, έπινε και έτρωγε σε βαθμό που δεν μπορούσε να κουμπώσει το γιλέκο του, και προς το τέλος της ζωής του παρουσίασε βρογχίτιδα. Πέθανε τελικά από μια σειρά καρδιακών επεισοδίων, αρνούμενος επίμονα να εγκαταλείψει τις επίγειες απολαύσεις.

Γεώργιος ΣΤ΄ (1895-1952)

Αρειμάνιος καπνιστής, ο πατέρας της Ελισάβετ εμφάνισε καρκίνο του πνεύμονα αλλά και αρτηριοσκλήρωση. Αφαίρεσε τον αριστερό του πνεύμονα το 1951 και πέθανε ένα χρόνο αργότερα, λίγες ημέρες αφότου ξεπροβόδισε την κόρη του και τον σύζυγό της Φίλιππο κατά την αναχώρησή τους για περιοδεία στην Κένυα.