Πληθωρικός Κατσαρής σε μεγάλο εύρος ρεπερτορίου
Γνωστός και αγαπητός στο αθηναϊκό κοινό, ο πιανίστας Κυπριανός Κατσαρής επέστρεψε στις 13 Ιανουαρίου στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών για ένα ρεσιτάλ στην Αίθουσα Δημήτρης Μητρόπουλος. Το πρόγραμμά του ήταν χωρισμένο σε δύο μέρη, το πρώτο με τίτλο «Η αυστροουγγρική περίοδος και ο Σοπέν» περιλάμβανε οκτώ συνθέσεις, ενώ το δεύτερο με τίτλο «Αφιέρωμα στην Ελλάδα», ακόμη εννέα.
Η συναυλία ξεκίνησε με τη Σονάτα σε ντο μείζονα (με αριθμό καταλόγου Hob. XVI/35) του Γιόζεφ Χάιντν. Το ζωηρό πρώτο μέρος του έργου έδωσε το μέτρο όσων θα ακολουθούσαν: η ανάλαφρη, άκρως δεξιοτεχνική απόδοση, με βασικό χαρακτηριστικό την εντυπωσιακή ευκρίνεια και καθαρότητα ακόμη και στις πλέον ιλιγγιώδεις ταχύτητες, είναι ένα από τα βασικά χαρακτηριστικά της τέχνης του Κατσαρή. Εκτιμάται ιδιαίτερα στις συνθέσεις μουσουργών όπως ο Φραντς Λιστ και ο Φρεντερίκ Σοπέν, καθώς αποτελεί μία από τις κύριες όψεις της μουσικής τους, αλλά όχι τη μόνη. Eργα των δύο αυτών συνθετών, πρωτότυπα ή διασκευές, περιέλαβε ο Κατσαρής στο πρώτο μέρος του ρεσιτάλ, που ολοκληρώθηκε με το Βαλς σε ντο δίεση ελάσσονα (έργο 64, αρ. 2) του Σοπέν, τη Φαντασία - Αυτοσχεδιασμό σε ντο δίεση ελάσσονα (έργο 66) του ιδίου, όπως και την «Ηρωική» Πολωνέζα σε λα ύφεση μείζονα (έργο 53), πάντα του Σοπέν. Η πλαστικότητα και η ρευστότητα της μελωδικής γραμμής όπως και οι χρωματισμοί του Κατσαρή ανέδειξαν την ποίηση της μουσικής και τον χαρακτήρα καθενός από τα τρία έργα. Στην Πολωνέζα φάνηκε να υπάρχει μια
Δεκαεπτά έργα απέδωσε ο πιανίστας με τη γνωστή, συναρπαστική δεξιοτεχνία του.
αίσθηση βιασύνης, η οποία περιόριζε τις παύσεις, δηλαδή τις ανάσες που παίζουν κι αυτές τον ρόλο τους στην ανάδειξη της ζητούμενης «ηρωικής» ποιότητας της μουσικής. Κατά το δεύτερο μέρος της βραδιάς, περισσότερο από την ερμηνεία ενδιέφερε το ρεπερτόριο, καθώς ακούστηκαν έργα Ελλήνων συνθετών, ορισμένα μάλιστα σε παγκόσμια πρώτη παρουσίαση. Η αρχή έγινε με τη Συμφωνία σε ντο μείζονα του Νικολάου Μάντζαρου, στην ουσία μια αναγωγή για πιάνο της καντάτας του «Ο Οδυσσέας στα Ηλύσια Πεδία» (1820). Ροσίνειας αισθητικής, αποδόθηκε με ανάλογη ελαφράδα από τον Κατσαρή.
Ακολούθησαν τα λυρικά Eξι σκίτσα για τον «Μεγάλο Μωλν», που ο μουσικολόγος, μουσικοκριτικός και συνθέτης Γιώργος Λεωτσάκος συνέθεσε το 1959, στα 24 χρόνια του, και αναθεώρησε το 2003. Στη συνέχεια ο Κατσαρής απέδωσε την πρώτη Σονατίνα πάνω σε κρητικούς λαϊκούς σκοπούς του Γιάννη Κωνσταντινίδη και τρία από τα 24 Πρελούδια για πιάνο (ΑΚΙ 51) του Γιάννη Α. Παπαϊωάννου. Ακολούθησαν οι «Καμπάνες» της Ρένας Κυριακού, με το δεξιοτεχνικό κεντρικό εδάφιό τους, που ο πιανίστας απέδωσε εντυπωσιακά. Εμπνευσμένο από παραδοσιακό τραγούδι είναι επίσης το «Γιασεμί» του Κύπριου Φαίδρου Καβαλλάρη, που ακούστηκε στη συνέχεια.
Στο τέλος της βραδιάς, ο Κατσαρής επέστρεψε στον αγαπημένο του Λιστ και στην εντυπωσιακή Φαντασία που συνέθεσε ο Ούγγρος μουσουργός πάνω σε θέματα από τη σκηνική μουσική του Μπετόβεν για τα «Ερείπια των Αθηνών» του Aουγκουστ φον Κότσεμπου. Είχε προηγηθεί η αριστοτεχνική απόδοση των Eξι Παραλλαγών του ίδιου του Μπετόβεν πάνω στο «Τουρκικό Εμβατήριο» από τα «Ερείπια των Αθηνών».