Μια έκθεση με τους ζωγραφικούς κόσμους της Σοφίας Καλογεροπούλου
Μου αρέσουν τα έργα της διότι κρύβουν μέσα τους έναν ολόκληρο κόσμο. Η Σοφία Καλογεροπούλου ζωγραφίζει με στυλ ναΐφ, αλλά οι συνθέσεις της περνούν το επίπεδο της αθωότητας και φτάνουν πολύ πιο βαθιά. Θέλει κανείς χρόνο για να τις εξερευνήσει σαν να πηγαίνει σε μια άγνωστη χώρα. Στη νέα της ατομική έκθεση, που θα φιλοξενηθεί από τις 19 Φεβρουαρίου στον εκθεσιακό χώρο του Συλλόγου «Οι Φίλοι της Μουσικής» (Μέγαρο Μουσικής Αθηνών) σε συνδιοργάνωση με την Γκαλερί Σκουφά, παρουσιάζει πάλι πολυπρόσωπες δημιουργίες που έλκουν τους θεατές για το χρώμα και τη ζωντάνια τους. Οπως και στην προηγούμενη δουλειά της, κυριαρχεί η αίσθηση ότι τα έργα της δεν τα βλέπεις απλώς. Μπορείς και να τα ακούσεις. Είναι λογικό να υπάρχει η διασύνδεση των δύο αισθήσεων, μιας και η ίδια ήταν και σπουδαγμένη μουσικός που έκανε καριέρα στο λυρικό τραγούδι στη Βιέννη, ενώ επίσης είχε τελειώσει και τη Νομική. «Ακούγοντας μουσική βλέπεις εικόνες, και αυτές προσπάθησα να αποτυπώσω», λέει.
Θα αναρωτηθεί κανείς πώς η πολυτάλαντη αυτή γυναίκα κατέληξε στη ζωγραφική. Ποια ήταν η διαδρομή της; Εδειξε το ταλέντο της στον χρωστήρα εξ απαλών ονύχων, αλλά ήταν κάτι στο οποίο δεν έδωσε έμφαση, καθώς ήταν «το παιδί με την ωραία φωνή». Τελειώνοντας το ωδείο αλλά και τη Νομική,
πήγε στο εξωτερικό όπου έκανε καριέρα ως σολίστ με το πατρικό της όνομα (Σοφία Μαζαράκη), αλλά η συνεχής πάλη με το τρακ που αισθανόταν την αναχαίτισε. Επειτα από ένα θέμα υγείας, δικηγόρησε για λίγα χρόνια, αλλά τελικά βρήκε μια δίοδο απελευθέρωσης στον καμβά. Εκεί ζωγράφισε ό,τι της άρεσε αλλά και ό,τι φοβόταν. Ως μοναχοπαίδι λ.χ. ξόρκιζε τη μοναξιά, τοποθετώντας δεκάδες φιγούρες μέσα στο πλαίσιο. Αυτό που τρέφει τα οπτικά της αφηγήματα είναι η ίδια της η ζωή, τα εξωτερικά και τα εσωτερικά της ταξίδια. Εκ πρώτης όψεως τα έργα της μπορεί να μοιάζουν προσκολλημένα στην απλότητα. Η αλήθεια είναι όμως ότι υπακούν σε μια ιδιαίτερη μυστική αρμονία του ανθρώπου που προσπάθησε να μάθει τον εαυτό του αλλά και να μπορέσει να κατανοήσει τους άλλους. Το αξιοθαύμαστο είναι ότι είχε το θάρρος να δοκιμάσει και να δοκιμαστεί σε όλα της τα χαρίσματα, να ακολουθήσει δρόμους που την έβγαλαν σε γκρεμούς ή αδιέξοδα. Είναι πάντως σαφές ότι ο χρωστήρας την οδήγησε σε ξέφωτα και για αυτό έχει μια συνέπεια στην παρουσία της ως ζωγράφος. Εχει παρουσιάσει ενότητές της σε ατομικές και ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Το νέο της αφιέρωμα θα διαρκέσει μέχρι και τις 15 Μαρτίου, σε επιμέλεια της Διώνης Καλογεροπούλου.