Τάλεντ σόου

αφίσα. Το υπόρρητο µήνυµα ήταν ότι σε αυτή τη δεξαµενή πρέπει να αναζητηθεί η εναλλακτική στον Μητσοτάκη. Αλλά ακόµη κι αυτό το µήνυµα αφέθηκε ασύντακτο και απροστάτευτο – εύκολη λεία για τη µιντιακή λαιµαργία του Κασσελάκη, ο πηγαίος ναρκισσισµός του οποίου του επέτρεψε όχι απλώς να κλέψει, αλλά να αρπάξει την παράσταση, µπροστά στα εµβρόντητα µάτια των συντελεστών της.

από τα καµαρίνια, για να αποφύγει τον συγχρωτισµό του µε τους συγκεντρωµένους –«αστεράτη» έξοδος από τη σκηνή, και όχι από την πλατεία–, ολοκλήρωσε θεατρικότατα το σχόλασµα της «πρωτοβουλίας», υποβιβάζοντάς τη σε τάλεντ σόου που έχασε τον δρόµο του.)

(Η αποχώρησή του

Από αυτό το αλυσιδωτό σκηνικό ατύχηµα

δεν βγήκε ωφεληµένος µόνο ο Κασσελάκης. Βγήκε ωφεληµένος και ο απών Ανδρουλάκης. Ο επίδοξος αµφισβητίας, που υποτίθεται ότι θα εξέφραζε µε την παρουσία του στην εκδήλωση την αγωνία για τις καθηλώσεις του ΠΑΣΟΚ, εµφανίστηκε µόνο για να απολογηθεί για τη συµµετοχή του. Ολόκληρη η χλωµή παρεύρεση του Μανώλη Χριστοδουλάκη θα µπορούσε να συνοψιστεί σε ένα «συγγνώµη, Νίκο, µη θυµώνεις. ∆εν είναι αυτό που νοµίζεις».

ο Τεµπονέρας να εµπνευστεί κάτι περισσότερο από ένα τελετουργικό που κινητοποιεί από το κόµµα του µόνο τον Κοτσακά και τον Φωτόπουλο; Μπορεί η Αχτσιόγλου να φανταστεί κάτι περισσότερο από τα καλέσµατα για ενοποίηση του χώρου τον οποίο η ίδια µόλις διέσπασε; Μπορεί ο Χριστοδουλάκης να περιγράψει µε τα στοιχειώδη ελληνικά του τι είναι αυτό που λείπει από το ΠΑΣΟΚ για να απεγκλωβιστεί από την τακτική του ώριµου φρούτου έναντι του φθίνοντος ΣΥΡΙΖΑ;

Οι τρεις απάντησαν στο ερώτηµα που οι ίδιοι έθεσαν («απέναντι στον Μητσοτάκη, ποιος;»). Η απάντηση ήταν ένα ουρανόµηκες «έλα µου, ντε. Ποιος;».