«Ακόμη το περνάω σαν έναν εφιάλτη»
Τις στιγμές της πολύνεκρης σιδηροδρομικής τραγωδίας των Τεμπών, έτσι όπως τις βίωσε ως ένας εκ των επιζώντων του δυστυχήματος, προσπάθησε να περιγράψει με λίγες λέξεις χθες, σε συνεδρίαση της εξεταστικής επιτροπής της Βουλής, ο 22χρονος φοιτητής του Εμπορικού Ναυτικού Ανδρέας Αλικανιώτης. Την ώρα της σύγκρουσης, μόλις είχε επιστρέψει από το κυλικείο στο τέταρτο βαγόνι, στη θέση του.
«Από την πρώτη στιγμή έσβησαν όλα τα φώτα. Το μόνο φως που βλέπαμε ήταν από τους σπινθήρες και από τη φλόγα γύρω γύρω. Κάποιοι που δεν έχασαν τα κινητά τους, άναψαν φακό και καταλάβαμε ότι βρισκόμασταν κάπως αναποδογυρισμένοι», είπε, για να συνεχίσει: «Σηκώθηκα γρήγορα, γιατί καιγόμουν από τις λαμαρίνες. Αρχικά, μέσα ήταν αποπνικτική η ατμόσφαιρα λόγω των αναθυμιάσεων, λόγω της φωτιάς και ό,τι καιγόταν».
«Πήραμε ανάσα»
Ανέφερε μάλιστα ότι η μυρωδιά ήταν ασυνήθιστη και άνοιγε τη μύτη, σαν τη ναφθαλίνη. «Είδα ραγισμένο το τζάμι και πήρα μια βαλίτσα με ένα παιδί, που δεν θυμάμαι ποιο ήταν, και σπάσαμε το τζάμι και βγήκαμε κατευθείαν να πάρουμε την πρώτη ανάσα». Οταν κατάφερε να βγει έξω, επιδόθηκε στο έργο του απεγκλωβισμού και της διάσωσης όσων μπορούσε.
«Ισως ακόμη να μην έχω συνειδητοποιήσει τι πραγματικά είχε γίνει. Εγώ ακόμη το περνάω σαν ένα κακό όνειρο, σαν έναν εφιάλτη. Πραγματικά, οποιοσδήποτε πιστεύω και να το πέρναγε, θα του φαινόταν ψεύτικο. Τι πιθανότητα είχε να γίνει αυτό σε μένα, πώς πραγματικά μπορείς να βιώσεις κάτι τέτοιο
Συγκλονιστική η κατάθεση, στην Εξεταστική, του 22χρονου Ανδρέα Αλικανιώτη, ενός εκ των επιζώντων από το σιδηροδρομικό δυστύχημα στα Τέμπη.
και πραγματικά να φλερτάρεις με τον θάνατο και να φτάσεις και τόσο κοντά πια στον θάνατο. Δηλαδή, πραγματικά σου φαίνεται απίστευτο. Δεν μπορεί να το χωρέσει ο ανθρώπινος νους ότι έχει κινδυνεύσει σε τόσο μεγάλο βαθμό η ζωή σου».