Δυο μέρες στη Βουλή

Είχα τη χαρά να παρακολουθήσω από τα δηµοσιογραφικά θεωρεία της Βουλής τη διήµερη συζήτηση για τη νοµοθέτηση της ισότητας στον γάµο. Η εµπειρία ήταν πολύπλευρη, προφανώς αφορούσε στον πυρήνα της ένα θέµα σύνθετο και επιρρεπές στον κακοποιητικό λόγο. Ωστόσο, βγαίνοντας από το κτίριο της Βουλής το βράδυ της Πέµπτης ήµουν πιο αισιόδοξος για το µέλλον της χώρας απ’ όσο ήµουν µπαίνοντας σε αυτό το πρωί της Τετάρτης. Ακολουθούν µερικά πολύ βασικά συµπεράσµατα.

1. Η εθνική αντιπροσωπεία είναι όντως αντιπροσωπευτική. Μπορεί να µη µου άρεσε να ακούω ακραίες, µισαλλόδοξες φωνές από το βήµα της Βουλής, αλλά πόσο διαφορετική είναι η εικόνα στη λεγόµενη «πραγµατική ζωή»; Βλέπετε τηλεόραση; Εχετε ακούσει ποτέ εκποµπή µε ακροατές σε αθλητικό ραδιόφωνο; Οδηγείτε στους δρόµους της Αθήνας;

2. Αλλάζει ο άνθρωπος; Αλλάζει. Παρακολούθησα την Τετάρτη το απόγευµα την οµιλία του βουλευτή της

Νέας ∆ηµοκρατίας (Α΄ Θεσσαλονίκης) Στράτου Σιµόπουλου. Ο άνθρωπος δήλωσε συντηρητικός και πραγµατικά ο βασικός κορµός της τοποθέτησής του συνέτεινε σε απόρριψη της πρότασης νόµου. Παρ’ όλα αυτά, από ένα σηµείο και µετά παρακολουθούσα τη διαδροµή της σκέψης ενός ανθρώπου που είναι πρόθυµος να αναµετρηθεί µε τις βεβαιότητες µιας ολόκληρης ζωής. Ηταν συναρπαστικό. Στο τέλος δήλωσε ότι θα ψηφίσει «ναι».

3. Είναι σήµερα η Ζωή Κωνσταντοπούλου η πιο συνετή φωνή της αντιπολίτευσης; Πραγµατικά, η πρόεδρος της Πλεύσης Ελευθερίας ήταν µια από τις µεγάλες εκπλήξεις της διήµερης διαδικασίας. Την ίδια ώρα που οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Αριστεράς γκρίνιαζαν για «την κυβέρνηση που πατάει σε δύο βάρκες», για το κράτος δικαίου και το ψήφισµα στο Ευρωκοινοβούλιο, για τον Αντώνη Σαµαρά και πάει λέγοντας, η Ζωή Κωνσταντοπούλου έκανε επίδειξη πολιτικής ακεραιότητας και ψυχικής γενναιοδωρίας δηλώνοντας διαρκώς την υποστήριξή της στο νοµοσχέδιο, χωρίς ούτε στιγµή να αναλωθεί σε µικρόψυχες ή µικροπολιτικές αψιµαχίες άνευ νοήµατος. «Αυτόν τον νόµο τον υποστηρίζουµε σαν να τον φέραµε εµείς», είπε κάποια στιγµή την Τετάρτη. Τι να πω, µπράβο της.

4. Υπάρχει ελπίδα από τους νεότερους βουλευτές της Ν.∆.; Ευτυχώς, ναι. Ακουσα µε προσοχή τη Νεφέλη Χατζηιωαννίδου, επίσης από τη Θεσσαλονίκη, και πραγµατικά γέµισα µε καθαρό αέρα. «Είµαι µια ετεροφυλόφιλη γυναίκα 32 ετών που είχα τη χαρά να παντρευτώ και να κάνω παιδιά», ξεκίνησε την οµιλία της. «Ολα στη διαδικασία του γάµου µου ήρθαν εύκολα. Ολα τα παρελκόµενα γραφειοκρατικά, ό,τι είχε να κάνει µε την έννοµη σχέση µε τον σύζυγό µου, τα δικαιώµατα των παιδιών µου. ∆εν χρειάστηκε ποτέ να αγχωθώ για το τι µπορεί να απογίνουν τα παιδιά µου αν µου συµβεί κάτι, για τίποτα. Ολα ρυθµίστηκαν αυτόµατα. Ως κάποια λοιπόν που έχει βιώσει τις χαρές του γάµου, έχω ευθύνη να υπερασπιστώ όσους έχουν στερηθεί αυτό το βασικό ανθρώπινο δικαίωµα για τόσο καιρό». Κι ευτυχώς για όλους µας, η Νεφέλη δεν είναι µόνη της ούτε στο Κοινοβούλιο ούτε στη Νέα ∆ηµοκρατία.

Μερικά χρήσιμα μαθήματα από τη συζήτηση στην Ολομέλεια για την ισότητα στον γάμο.