Γιατί χαίρεται ο κόσμος

Κρίνοντας από όσα άκουσα στα δελτία ειδήσεων, η Αθήνα υποδέχθηκε την παρέλαση των τρακτέρ περίπου όπως υποδέχθηκε τους Αγγλους την ηµέρα της απελευθέρωσης από τους Γερµανούς. «Αγωνίζονται για µας», επαναλάµβανε εκείνη η γυναικεία φωνή στο ραδιόφωνο από δελτίο σε δελτίο. Τρακτέρ και πεζοπόρα τµήµατα παρήλαυναν στην Πανεπιστηµίου µε σηµαίες, άλλες ελληνικές, άλλες µαύρες, άλλες κίτρινες από την Αταλάντη και όχι την ΑΕΚ. Θα µου πείτε καλύτερα οι αγρότες παρά οι φοιτητές που διασκεδάζουν κάθε Πέµπτη. ∆εν θα µιλήσω για την ταλαιπωρία της πλειονότητας του αθηναϊκού πληθυσµού. Αυτή είναι δεδοµένη στα όρια του µαζοχισµού. Ούτε για τη µάλλον στρεβλή εντύπωση που δηµιούργησαν οι ανταποκριτές των Μέσων από την παρέλαση. ∆ηλαδή τι περίµεναν να δουν; Να γιουχάρουν ή να πετροβολούν οι περίοικοι; Εγώ πάντως είδα µερικούς χαµογελαστούς συµπολίτες µου οι οποίοι έβγαζαν σέλφι µπροστά στα τρακτέρ. Μην ξεχνάµε ότι ένα µεγάλο µέρος του πληθυσµού της πρωτεύουσας έχει αγροτικές καταβολές. Πάσχα έρχεται, θα πάνε στο χωριό και θα επιδεικνύουν τη συµµετοχή τους στον αγώνα.

Ας μην κοροϊδευόμαστε. Η καχεξία του «πρωτογενούς» τοµέα δεν ξεκίνησε χθες. Εχει βαθιές ρίζες. Τα σούπερ µάρκετ δεν γέµισαν µε πορτοκάλια Αργεντινής ή κρόµµυα Τουρκίας εξαιτίας της κλιµατικής κρίσης. Ο «πρωτογενής τοµέας» έχει σηκώσει τα χέρια από την εποχή που ο αείµνηστος Ντελόρ µας έστελνε πακέτα τα οποία κατέληγαν στις χωµατερές. Ενα µεγάλο µέρος της ευθύνης όσων πολιτικών διαχειρίστηκαν την Ελλάδα της Μεταπολίτευσης –δεξιά κι αριστερά– αποδίδεται στη διαφθορά του λεγόµενου «πρωτογενούς τοµέα». Περασµένα ξεχασµένα, θα µου πείτε.

Και έτσι φτάσαµε στο σήµερα. Ο αφηρωισµός των αγροτών παραπέµπει στη δεκαετία του ’80. Είναι σκληρή η δουλειά τους; Αισθάνονται ανασφάλεια; Καλώς τους στον όµιλο. ∆εν είναι σκληρή η δουλειά του οδηγού ταξί από τον οποίον στέρησαν δύο µεροκάµατα ή του χειρουργού του ΕΣΥ που υποδέχεται κάθε βράδυ στο Ασκληπιείο της Βούλας διαµελισµένους; ∆εν αισθάνεται ανασφάλεια ο υπάλληλος στον ιδιωτικό τοµέα; Το ζήτηµα δεν είναι πολιτικό, µε τη στενή έννοια. Είναι ψυχολογικό µε την ευρεία έννοια. Οι αγρότες αισθάνονται παραγκωνισµένοι. Ισχυε στην εποχή που τους παρίστανε ο Χάρρυ Κλυνν. ∆εν ισχύει σήµερα. Και υποψιάζοµαι ότι αν συνεχίσουν, όπως λένε ότι θα συνεχίσουν, τους ενδιαφέρει το µερίδιο της δηµοσιότητας όσο και το αφορολόγητο πετρέλαιο. Πόσο αφορολόγητο έκαψαν για να βγουν στην τηλεόραση; Σήµερα το κέντρο το έκλεισε η συµπαθής κατά τα άλλα τάξη των µελισσοκόµων. Αύριο οι ιχθυαλιείς για να διαµαρτυρηθούν επειδή τρώµε µπαρµπούνια απ’ το Μαρόκο; Ελάτε τώρα. Ο αγροτικός πληθυσµός έχει τα δίκια του. Oµως και ο υπόλοιπος πληθυσµός έχει τα δικά του.