Aυτογελοιοποίηση

«Δεν με κρατάει κανείς. Μόνον ο κόσµος». Ο Κασσελάκης αγορεύει σαν να είναι ηγέτης αυτοκρατορίας. Χθες είπε, χωρίς να χάσει τη σοβαρότητά του, ότι απαιτεί να σταµατήσει αµέσως ο πόλεµος στη Γάζα. Οι µυστικές υπηρεσίες του Ισραήλ µελετούν τη δήλωση για να υπολογίσουν τις συνέπειες. Οι υπόλοιποι γύρω του λαλούν τη λόγια γλώσσα της πολιτικής. Ο Τεµπονέρας δήλωσε επισήµως ότι προσφέρει το «εγώ» του στο «εµείς». Απ’ ό,τι φαίνεται έχει περί πολλού το εγώ του ο άνθρωπος. Μην τον ξυπνάτε. Μιλάνε για τη σωτηρία του τόπου, για την απαλλαγή του από τα δεινά του και χειροκροτεί ο ένας τον άλλον. Το µέλλον ανήκει στη Γεροβασίλη, η οποία κατόπιν ωρίµου σκέψεως πήρε την απόφαση να θυσιασθεί για την Αριστερά. Θα βάλει υποψηφιότητα για πρόεδρος στις τετραπλές εκλογές που θα γίνουν προσεχώς. Ολοι µαζί κατάφεραν να κάνουν τον Τσίπρα να ακούγεται σοβαρός και µετρηµένος. Η δυσαναλογία ανάµεσα στη µεγαλοστοµία και την πραγµατικότητα όµως δύσκολα καλύπτει τη γύµνια. Πίσω από τη σοβαροφάνεια παραµονεύει το γελοίο. Το πιο ανησυχητικό είναι ότι αυτοί που µας κυβέρνησαν για τέσσερα χρόνια δεν έχουν ακόµη αντιληφθεί γιατί τους συνέβησαν όσα τους συνέβησαν. Τόσοι µήνες έχουν περάσει και δεν ακούστηκε µια λέξη µετάνοιας, ένα mea culpa, µια ένδειξη ενοχής. Εξ ου και η αναισθησία τους απέναντι στην αυτογελοιοποίηση. Αν µη τι άλλο η αγέλαστη Αριστερά, η Αριστερά του πόνου και της δυστυχίας, έγινε η ίδια περίγελως του εαυτού της.

Ευτυχώς υπάρχει και ο Ανδρουλάκης. Αυτό το αγνό προϊόν της κρητικής γης που έχει αναλάβει τον ρόλο του ηγέτη της Κεντροαριστεράς. Ο ΣΥΡΙΖΑ µαδάει, η κυβέρνηση φθείρεται σε κανονικούς ρυθµούς, όµως ο Ανδρουλάκης παραµένει σταθερός στη θέση του. Το πρόβληµά του είναι ότι δεν ξέρει ποια είναι η θέση του. Νέος είναι, θα µου πείτε, έχει χρόνο να τη βρει. Είναι Κεντροαριστερά ή µήπως είναι µια αναµνηστική καρτ ποστάλ από το πρωτο-ΠΑΣΟΚ της δεκαετίας του ογδόντα; Του πάει, πάντως. Τελευταία του επιτυχία η θέση για την ίδρυση µη κρατικών πανεπιστηµίων. Οχι µόνον δεν συµφωνεί, αλλά θα θέσει και θέµα κοµµατικής πειθαρχίας. Μα πώς αλλιώς να µας πει ο άνθρωπος ότι χρειάζεται τη βοήθεια του κοινού για να του εξηγήσουν ποια είναι η θέση του; Μάλλον ζήλεψε τον ΣΥΡΙΖΑ. Για να αυτογελοιοποιούνται αυτοί κάτι έχουν στον νου τους, θα σκέφτηκε. Ας τους µιµηθώ για να δούµε τι γίνεται.

Θα μου πείτε ότι για όλα αυτά φταίει ο Μητσοτάκης. Η Αριστερά δεν θα ήταν σε αυτή την κατάσταση αν δεν είχε απέναντί της τον Μητσοτάκη. ∆εν υπάρχει άλλη λύση παρά µόνον να αναλάβει αυτός προσωπικά την ανασυγκρότησή της. Μπορεί να χάσουµε το γέλιο, όµως θα έχουµε επιτέλους αντιπολίτευση.