H AI καταλύτης στην παραγωγικότητα και την εργασία
Αποτελεί γενική παραδοχή ότι ενώ η οικονομική ανάπτυξη το 2023 αποδείχθηκε ανθεκτικότερη των αρχικών προβλέψεων, το 2024 έχει αρχίσει και διαγράφεται ως ένα έτος όπου η ανταπόκριση των αντανακλαστικών της παγκόσμιας οικονομίας σε μια σειρά από συνεχιζόμενες προκλήσεις θα καθορίσει και το πόσο ομαλή θα είναι η οικονομική προσγείωση. Το βέλτιστο χρονικά σημείο που οι μεγάλες κεντρικές τράπεζες θα επιλέξουν για να ανοίξουν τον κύκλο της αναμενόμενης νομισματικής χαλάρωσης, η έκβαση μεγάλων εκλογικών αναμετρήσεων από τις ΗΠΑ μέχρι το Ηνωμένο Βασίλειο και την Ε.Ε. και από την Ινδία μέχρι το Μεξικό, καθώς και η συναφής πιθανή δημοσιονομική επιβάρυνση
σε συνδυασμό με τους συνεχιζόμενους και διάσπαρτους γεωπολιτικούς κινδύνους δημιουργούν ένα ασταθές διεθνές περιβάλλον.
Στο ως άνω διαμορφούμενο πλαίσιο, ο παγκόσμιος διάλογος εστιάζεται γύρω από έναν ακόμη καταλύτη, με την επίδρασή του, ωστόσο, να εκτείνεται σε πιο μακροπρόθεσμο ορίζοντα. Ο λόγος για την τεχνητή νοημοσύνη που αποτελεί σημείο τομής μεταξύ πολλαπλών επιστημών όπως της πληροφορικής, της ψυχολογίας, της φιλοσοφίας, της νευρολογίας, της γλωσσολογίας και της επιστήμης μηχανικών, με στόχο τη σύνθεση ευφυούς συμπεριφοράς, με στοιχεία συλλογιστικής, μάθησης και προσαρμογής στο περιβάλλον,
ενώ συνήθως εφαρμόζεται σε μηχανές ή υπολογιστές ειδικής κατασκευής. Το εν λόγω «πολυεργαλείο» έχει τεθεί υπό το μικροσκόπιο αναλυτών και ερευνητών, σε μια προσπάθεια ποιοτικής και ποσοτικής εκτίμησης της επίδρασής του σε όλο το φάσμα της οικονομικής και μη δραστηριότητας.
Πολύ συνοπτικά, η επικρατούσα άποψη, όπως αυτή αποτυπώνεται στην τελευταία τριμηνιαία έκθεση των επικεφαλής οικονομολόγων για το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ, έχει διττή ανάγνωση. Είναι σχεδόν καθολικά αποδεκτό ότι μέσα στην επόμενη πενταετία η συνεισφορά της τεχνητής νοημοσύνης στην παραγωγικότητα θα είναι υπολογίσιμη κατά βάση στις ανεπτυγμένες
οικονομίες και σε μικρότερη, πλην υπαρκτή, κλίμακα και στην παραγωγικότητα των αναπτυσσόμενων οικονομιών. Την ίδια στιγμή, ωστόσο, εγείρονται ανησυχίες γύρω από τις επιπτώσεις της στο ανθρώπινο κεφάλαιο στα πλαίσια της αγοράς εργασίας. Τον ίδιο προβληματισμό συμμερίζεται και το ΔNT, υπογραμμίζοντας ότι η εισχώρηση της τεχνητής νοημοσύνης στον οικονομικό ιστό θα πρέπει να συμβαδίσει με τη στοχευμένη διά βίου μάθηση προκειμένου να αποσοβηθούν οι κίνδυνοι απαξίωσης της ανθρώπινης εργασίας και κατ' επέκταση η αύξηση της ανεργίας και το σαφές αρνητικό κοινωνικό αποτύπωμά της.