Η κορεατική φόρμουλα για το τέλος του πολέμου

Ο Πούτιν δεν έχει υπαναχωρήσει από τις μαξιμαλιστικές απαιτήσεις του, ερμηνεύοντας τον στόχο της «αποστρατιωτικοποίησης» και του «αποναζισμού» της Ουκρανίας ως διακοπή της δυτικής στρατιωτικής βοήθειας και εγκατάσταση μιας φιλορωσικής κυβέρνησης στο Κίεβο. Οπως έκανε απολύτως σαφές στην πολυσυζητημένη συνέντευξή του στον Τάκερ Κάρλσον, όπου ανέπτυξε τη δική του μετάφραση της Ιστορίας για να υποστηρίξει την αναθεωρητική στάση του, θεωρεί ότι η Ουκρανία τού ανήκει δικαιωματικά. Ομως τα πιο διαδεδομένα σενάρια για το πώς θα μπορούσε να σταματήσει ο πόλεμος –βλ. κορεατικό μοντέλο, με ανακωχή και εγγυήσεις ασφαλείας– προϋποθέτουν ότι η Ρωσία θα δεχθεί μια ανεξάρτητη Ουκρανία.

Από την άλλη, είναι ορατό το ενδεχόμενο η Μόσχα να κερδίσει αυτόν τον πόλεμο εάν η Δύση δεν επιστρατεύσει τους απαραίτητους πόρους. Η προοπτική αυτή είναι σε θέση είτε να κινητοποιήσει εκ νέου τις ΗΠΑ στην προσπάθεια της αποτροπής είτε, αντιθέτως, να τροφοδοτήσει τον σκεπτικισμό της ότι η Ουκρανία δεν θα μπορέσει να κερδίσει αυτόν τον πόλεμο. Αυτό είναι που θα περιμένει να δει και ο Πούτιν, ο οποίος θα αναμένει το αποτέλεσμα των προεδρικών εκλογών, ελπίζοντας ότι ο επόμενος πρόεδρος των ΗΠΑ θα διακόψει την υποστήριξη της Ουκρανίας και θα εξομαλύνει τις σχέσεις με τη Ρωσία. Σε αυτήν την περίπτωση, θα τεθεί υπό ευθεία αμφισβήτηση η ικανότητα της Ουκρανίας να επιβιώσει ως κυρίαρχο κράτος, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τη μελλοντική ασφάλεια ολόκληρης της Ευρώπης. Μέχρι τότε, ο Πούτιν πιστεύει ότι ο χρόνος κυλάει υπέρ του. Και μάλλον έχει δίκιο.

Διότι είναι δύσκολο να πιστέψει κανείς ότι η Ρωσία θα αντέξει επ' αόριστον το ανθρώπινο και οικονομικό κόστος του πολέμου. Μετά τις αμερικανικές εκλογές και ύστερα από ένα δυσμενές για εκείνον αποτέλεσμα, ο χρόνος θα μετράει πλέον αντίστροφα.