Τέμπη, η Ελλάδα απέναντι στη μοίρα της
Mέχρι πριν από ένα χρόνο, η σιδηροδροµική γραµµή Αθήνας - Θεσσαλονίκης ήταν το ασφαλέστερο µέσο συγκοινωνίας. Ο σιδηρόδροµος ακολουθούσε την ιστορική του πορεία. Το «λάθε βιώσας» από τους κινδύνους της σύγχρονης ζωής. Πώς είναι δυνατόν να συµβεί δυστύχηµα σε µία και µοναδική γραµµή; Μικρά ατυχήµατα, βλάβες, καθυστερήσεις ήταν στην ηµερήσια διάταξη. Υπήρχε µια σιωπηρή συµφωνία στην ελληνική κοινωνία. Ας αφήσουµε τον σιδηρόδροµο να ζει στο παρελθόν του. Ούτως ή άλλως, τον χρησιµοποιούµε µόνον όταν δεν µπορούµε να κάνουµε αλλιώς. Ωσπου ήρθε το δυστύχηµα στα Τέµπη για να µας θυµίσει ότι ο σιδηρόδροµος είναι κοµµάτι της σύγχρονης ζωής. ∆εν είναι όλα τα δυστυχήµατα τραγικά. Οµως, αυτό που συνέβη πριν από ένα χρόνο στα Τέµπη έχει όλα τα συστατικά µιας σύγχρονης τραγωδίας. Μια σύνθεση ασυνειδησίας, αµέλειας, αδιαφορίας και ανικανότητας που σε φέρνει αντιµέτωπο µε τη µοίρα σου χωρίς να µπορείς να καταλάβεις το πώς και το γιατί. «Εγινε τράκο πω-πω», ψέλλισε ο µοιραίος σταθµάρχης. Και έτσι άρχισε να ξετυλίγεται το κουβάρι.
Ευθύνεται ο σταθµάρχης που έβαλε τους δύο συρµούς στην ίδια γραµµή; Ευθύνεται ο προϊστάµενος του σταθµάρχη, που του ανέθεσε την ευθύνη ενώ όφειλε να ξέρει ότι δεν είχε τις ικανότητες για να την αναλάβει; Είχε πιστοποίηση, λένε. Και δεν φταίνε όσοι του χορήγησαν την πιστοποίηση; Φταίνε και αυτοί. Κι αν φταίνε αυτοί, δεν φταίνε και οι ανώτεροί τους; Και οι ανώτεροί τους δεν φταίνε αφού δεν είχαν ολοκληρώσει την περίφηµη σύµβαση «717», που παρέχει την τεχνολογία για να µας προστατεύει από την ανικανότητα του σταθµάρχη; Και ποιοι ευθύνονται για το γεγονός ότι η περίφηµη σύµβαση, η οποία έχει κοστίσει γύρω στα 40 εκατοµµύρια ευρώ, δεν έχει ακόµη ολοκληρωθεί; Ο εφέτης ανακριτής κ. Μπακαΐµης θεωρεί ότι υπάρχει ενδεχόµενος δόλος. Κάποιοι καθυστέρησαν την εφαρµογή της σύµβασης δι’ ίδιον όφελος. Και η πολιτική ηγεσία µε τους δύο διαδοχικούς υπουργούς Σπίρτζη και Καραµανλή; Και ποιο ήταν το εύφλεκτο υλικό της εµπορικής αµαξοστοιχίας; Γιατί έσβησαν τις καταγραφές από τη φόρτωσή της στη Θεσσαλονίκη; Και γιατί κάλυψαν µε χαλίκια και άσφαλτο το σηµείο του δυστυχήµατος; Τις πληροφορίες τις αντλώ από το εξαιρετικό ρεπορτάζ του Γιάννη Σουλιώτη στην «Κ» της Κυριακής 25/2. Η τραγωδία στα Τέµπη δεν αφορά µόνο τους οικείους των νεκρών. Τη νύχτα εκείνη, η χώρα ήρθε αντιµέτωπη µε τη µοίρα της. Είναι η ανικανότητα, η αδιαφορία, η κουτοπονηρία, κατά συνέπειαν ο δόλος. Θέλουµε να συνεχίσουµε να ζούµε µε αυτές τις αρετές; Αυτό µας φωνάζουν οι Ερινύες των νεκρών. Ασχέτως της ποινικής µεταχείρισης των ενόχων, αυτό που ζητάµε είναι µια άλλη Ελλάδα απ’ αυτήν που µας οδήγησε στα Τέµπη.