Ώρα για ένα καλό, παλιό ανέκδοτο

Ηκατάληξη του συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ μού θύμισε ένα πραγματικό γεγονός, του οποίου υπήρξα αυτόπτης και αυτήκοος μάρτυς. Το μακρινό 1962 οι Σοβιετικοί είχαν «ξεκινήσει» την αποστολή βαλλιστικών πυραύλων στην Κούβα και ο πρόεδρος των ΗΠΑ Τζον Κένεντι απείλησε να βυθίσει το πλοίο μεταφοράς των πυραύλων. «Την τελευταία στιγμή» οι Σοβιετικοί υποχώρησαν και η παγκόσμια σύρραξη αποφεύχθηκε. Εφημεριδοπώλης στη διασταύρωση Ακαδημίας και Ασκληπιού διαλαλούσε (όπως συνηθιζόταν) τα νέα των εφημερίδων του, «Είπε ο ένας, είπε ο άλλος και ξεθύμαναν, η θύελλα πέρασε». Η σειρά των συνειρμών με έφερε σε ένα

ανέκδοτο της ιδίας περίπου εποχής. Συμμετέχοντας στη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών ο Κένεντι και ο Χρουστσόφ έκαναν «βόλτα» στο Σέντραλ Παρκ της Νέας Υόρκης. Σε μια στιγμή ο –υπέρβαρος– Χρουστσόφ πρότεινε στον Κένεντι να «παραβγούν» στο τρέξιμο. Φυσικά «κέρδισε» ο Κένεντι. Την επομένη η «Πράβντα» έγραψε: «Στο περιθώριο της Γενικής Συνελεύσεως των Ηνωμένων Εθνών έλαβε χώραν στη Νέα Υόρκη φιλικός αγώνας δρόμου μεταξύ ηγετών των διαφόρων χωρών. Ο πρόεδρος της Σοβιετικής Ενωσης ετερμάτισε δεύτερος, ο πρόεδρος των ΗΠΑ ετερμάτισε προτελευταίος». Μισές αλήθειες - μεγάλα ψέματα. και «ηρεμίας»... Συμπληρωματικά, επισημαίνεται ότι τα υψηλά αξιώματα στην Ευρωπαϊκή Ενωση ενδεχομένως να διέπονται από ανάλογη λογική, προκειμένου να επιτυγχάνεται η προσδοκώμενη «ισορροπία» στην κατανομή των εκατέρωθεν αξιωμάτων.

Το Σάββατο 24/2/2024 στο κοιμητήριο του Φαλήρου είπαμε το τελευταίο αντίο σε έναν αξιωματικό του Πολεμικού Ναυτικού, που από το 1949 η επαγγελματική του ικανότητα, η επιστημονική του κατάρτιση και γνώσεις, η συμπεριφορά και η ευγένειά του, η εργατικότητά του και η εμμονή στον σκοπό, το ήθος του, η ευθυκρισία του, η εντιμότητά του, η λιτότητά του, η μετριοφροσύνη του και πολλά ακόμη προσόντα, του χάρισαν τον απεριόριστο σεβασμό και αναγνώριση από όλους τους συναδέλφους και όχι μόνον.

Και αυτός ήταν ο αντιναύαρχος (μηχανικός - ναυπηγός) Π.Ν. ε.α. Δημήτριος Ανδριτσόπουλος. Μας άφησε πλήρης ημερών, γεννήθηκε το 1927, αλλά με πλήρη πνευματική διαύγεια, ενδιαφερόμενος και ενήμερος πλήρως για όλες τις τεχνολογικές εξελίξεις, μέχρι την ημέρα του θανάτου του.

Τα τελευταία χρόνια έχοντας χάσει σε μεγάλο ποσοστό την όρασή του, αξιοποιώντας σαν έφηβος την ηλεκτρονική τεχνολογία, χρησιμοποιούσε ένα τάμπλετ στο οποίο μεγεθύνοντας τα κείμενα μπορούσε να τα διαβάζει, ώστε να ενημερώνεται.

Η προσφορά του στο Πολεμικό Ναυτικό και την πατρίδα δεν περιγράφεται σε μία επιστολή. Ενα μόνο θα πω ότι είχε ασχοληθεί με όλα τα εξοπλιστικά προγράμματα και τις συμβάσεις του Π.Ν. για ναυπηγήσεις, προσκτήσεις και παραλαβές νέων μονάδων του Π.Ν. από τη δεκαετία του 1960 μέχρι σχεδόν τις ημέρες μας (ναυπήγηση υποβρυχίων τύπου 214).

Ως πλωτάρχης, υπηρετών στην Επιθεώρηση Εμπορικών Πλοίων δεν είχε υπογράψει να δοθεί παράταση άδειας αξιοπλοϊμότητας στο «Ηράκλειον», μη υποκύψας σε παρακλήσεις και πιέσεις.

Είχα την τύχη και την τιμή να υπηρετήσω υπό τας διαταγάς του, κατά την εκπαίδευση και παραλαβή των ελικοπτέρων ΑΒ-212 ASW το 1978-79 από την Ιταλία. Η εμπειρία μου από αυτή τη συνεργασία θα μου μείνει αξέχαστη.

Η λιτότητά του, η συμπεριφορά του και η ευγένειά του ήσαν παροιμιώδεις. Σε όλους τους υφισταμένους του μιλούσε στον πληθυντικό προτάσσοντας το «κύριε».

Η μεγάλη του αγάπη ήταν ο Μόλυβος της Λέσβου, στον οποίο έβρισκε, ειδικά το καλοκαίρι, την ηρεμία του και την ψυχική του γαλήνη. Με τη βοήθεια των τριών αγαπημένων του ανιψιών, οι οποίες κάθε χρόνο διοργανώνουν το μουσικό φεστιβάλ Μολύβου, παρ' όλες τις δυσκολίες της όρασής του και της κινητικότητάς του, είχε τη χαρά να πάει και το περασμένο καλοκαίρι, για τελευταία δυστυχώς φορά. Δεν θα επεκταθώ άλλο. Εσβησε ένα λαμπρό αστέρι που προσέφερε μεγάλες υπηρεσίες στο ναυτικό μας και την πατρίδα και απετέλεσε παράδειγμα προς μίμηση για τους νεωτέρους του αξιωματικούς. Αιωνία σου η μνήμη σεβαστέ μας Ναύαρχε.

Θα πρότεινα στους αγαπητούς αναγνώστες να αναζητήσουν περισσότερες λεπτομέρειες για τον ναύαρχο στο Διαδίκτυο.