Τα «εμφράγματα» στην οδό Ευφρονίου

Ηοδός Ευφρονίου συνδέει το Παγκράτι με τις παρυφές της Καισαριανής. Το ένα της ήμισυ (από Ούλοφ Πάλμε έως Β. Αλεξάνδρου) είναι διπλής κατεύθυνσης και δέχεται δύο λεωφορειακές γραμμές (221 και 250). Παρά ταύτα, η στάθμευση επιτρέπεται αμφοτεροπλεύρως, με αποτέλεσμα συχνά «εμφράγματα» και καθυστερήσεις, αφού το εύρος της οδού δεν επιτρέπει αυτή τη δυνατότητα. Από τη Β. Αλεξάνδρου και κάτω, μέχρι τη Ριζάρη, η κυκλοφορία διεξάγεται πολύ καλύτερα, παρά τα διπλοπαρκαρίσματα, αφού το

τμήμα αυτό έχει –και πολύ σωστά– μονοδρομηθεί.

Η απλή και πρακτική λύση θα ήταν η απαγόρευση εκατέρωθεν της στάθμευσης στο προβληματικό της τμήμα. Αυτό όμως έχει αποδειχθεί και από άλλες περιπτώσεις (π.χ. οδός Παπαδιαμαντοπούλου) ανέφικτο, λόγω ανεπαρκούς αστυνόμευσης. Συνεπώς, ως μόνη λύση εμφανίζεται η μονοδρόμηση και του ετέρου ημίσεος της οδού Ευφρονίου.

Οι συγκοινωνιολόγοι θα τη βρουν πολύ εύκολα. Είναι λύση απλή.

Και είναι κατανοητή η προσπάθεια που γίνεται, δηλαδή ο καθένας να έχει ίσα δικαιώματα με τον άλλον μπροστά στον νόμο.

Επομένως θα πρέπει να αποφασίσει κανείς με ποιον τρόπο θα προσεγγίσει το θέμα των δικαιωμάτων των ανθρώπων μέσα σε μια κοινωνία: Θα το προσεγγίσει λαμβάνοντας υπόψη του τον Θεό και τις αρχές Του, ή αδιαφορώντας

για τον Θεό και το θέλημά Του; Το «νόμιμο» θα πρέπει να είναι και «ηθικό»;

Στις 17.9.2023, φιλοξενήσατε δύο απόψεις:

Πρώτη: «Πολιτικώς είμαστε όλοι ίσοι, αλλά μένουμε φυσικώς ανόμοιοι. Δικαιώματα δεν έχει μόνο το ομόφυλο ζευγάρι, έχει και το παιδί...» (Στέλιος Ράμφος). Δεύτερη: «Τα ομόφυλα ζευγάρια πρέπει να έχουν τα ίδια δικαιώματα με τα ετερόφυλα. Δεν υπάρχει κανένας λόγος να τοποθετείται η σχέση τους σε μια “δεύτερη κατηγορία” που δεν την επιλέγουν τα ίδια τα ζευγάρια αλλά αποτελεί τη μοναδική εναλλακτική γι' αυτά εξαιτίας του σεξουαλικού προσανατολισμού τους...» (Αριστείδης Χατζής).

Ωστόσο τα λέει όλα η επιστολή-κραυγή της υπερπολύτεκνης γιαγιάς κ. Ευαγγελία Μορφοπούλου-Γεωργουλέα («Κ», 7.10.2023) για τις απόψεις αυτές:

«...Ποιος παππούς και ποια γιαγιά θα τα κανακέψει αυτά τα παιδιά, ποια αγκαλιά θα τα παρηγορήσει όταν η ζωή τους έχει δυσκολίες; Δεν είναι μηχανή ο άνθρωπος να ζει με τεχνητούς τρόπους και με αποφάσεις δικαστηρίων να αποκτά γονείς...».

Αποφάσισε λοιπόν η «πλειοψηφία» (175 «ναι»). Το ζήτημα είναι κατά πόσον η απόφαση αυτή εκφράζει πραγματικά την επιθυμία του ελληνικού λαού για τη συνέχιση της πορείας του. Είναι επιθυμία του λαού να αγνοεί ή να αδιαφορεί για τις αρχές και το θέλημα του Θεού; Αμφιβάλλω. Οι θρησκευτικές ρίζες του λαού μας,

που μας κράτησαν όρθιους την περίοδο της Τουρκοκρατίας, είναι πολύ βαθιές για να αγνοούνται.

Καλό θα ήταν όλοι οι εκπρόσωποί μας στη Βουλή αυτό να το θυμούνται και να το αξιολογούν. Οι καιροί... ου μενετοί!

Θερμή παράκληση προς τους επιστολογράφους της «Καθημερινής». Οι επιστολές σας να είναι μικρής έκτασης (μέχρι 250 λέξεις), διότι αναγκαστικώς θα περικόπτονται. Αποστολή στο e-mail: epistοles@kathimerini.gr