Περασμένα ναι, ξεχασμένα όχι
Στο συνέδριο της «Κ» για τη Μεταπολίτευση, ο κ. Τσίπρας χαρακτήρισε «ατυχείς» δύο στιγµές της διακυβέρνησής του. Η πρώτη ήταν η πολυδιαφηµισµένη υπόθεση των τηλεοπτικών αδειών. Η δεύτερη η Novartis. Και οι δύο υπήρξαν παταγώδεις εµπορικές αποτυχίες για τον ίδιο και την κυβέρνησή του. Θα µπορούσα να προσθέσω και άλλες. Η ευκαιριακή σύµπραξη µε τον Πάνο Καµµένο, η διαχείριση της εκατόµβης στο Μάτι. Να προσθέσω και το µεταναστευτικό και την κατάργηση των συνόρων το 2015; Ας µην ξεχάσω και το πρώτο εξάµηνο και τον τότε υπουργό Οικονοµικών του, που έκλεισε τις τράπεζες και οδήγησε την Ελλάδα στο τρίτο µνηµόνιο. Ούτε την ντροπή του δηµοψηφίσµατος. Κι αν όλ’ αυτά ήταν «ατυχήµατα», τότε ποιο θα ήταν το δυστύχηµα; Η αποβολή της Ελλάδας από τη Ζώνη του Ευρώ. Αυτό όµως, όπως διαβεβαίωσε τη συνοµιλήτριά του Ξένια Κουναλάκη, δεν του πέρασε ποτέ από το µυαλό. Είχε σίγουρα περάσει από το µυαλό πολλών συνεργατών του και ηµών των υπολοίπων, που ξυπνούσαµε κάθε πρωί µε την αγωνία της µοιραίας είδησης. Η έκφραση «ατυχής διαχείριση» είναι η ηπιότερη που θα µπορούσε να χρησιµοποιήσει. Σαν να θέλει ο ίδιος να συµφιλιωθεί µε τις ενοχές του ή να ζητάει την επιείκεια του κοινού του. Ας ρωτήσει όσους πολιτικούς του αντιπάλους διασύρθηκαν επί µήνες µε την υπόθεση Novartis. Αυτή η υπόθεση ήταν το colpo grosso µιας πολιτικής που στηρίχθηκε στην εχθροπάθεια και στην εξόντωση των πολιτικών της αντιπάλων. Ενός οιονεί ολοκληρωτισµού που, ευτυχώς για τη δηµοκρατία µας, η διαχείρισή του υπήρξε ατυχής.
χαρακτηριστικές οι αντιδράσεις των πρώην ή των νυν συντρόφων του. Τα νερά στην Αριστερά είναι τόσο ανταριασµένα που δεν µπορείς πια να διακρίνεις ποιος είναι ποιος; Ο Σκουρλέτης λέει πως και στις δύο περιπτώσεις ο Τσίπρας ήταν ο επιβλέπων µηχανικός. Ο Πολάκης τον εγκαλεί γιατί δεν τα είπε στο συνέδριο. Ο Σκουρλέτης έχει ενταχθεί στη Νέα Αριστερά. Ο Πολάκης παραµένει στον ΣΥΡΙΖΑ υπό τον Κασσελάκη. Και ο Κασσελάκης απολαµβάνει την αγάπη του κοινού του: Αφού αγαπιόµαστε όλοι, για ποιον λόγο τσακωνόµαστε; Αγαπηµένοι θα σαρώσουµε στις ευρωεκλογές και κατόπιν ο δρόµος για την κυβέρνηση θα είναι ανοιχτός. Περασµένα ξεχασµένα. Περασµένα ευτυχώς. Ξεχασµένα όχι, επίσης ευτυχώς. Η Αριστερά που µας κυβέρνησε για µια τετραετία, καθώς και το πολιτικό της προσωπικό, ψάχνουν τον χαµένο εαυτό τους. Ποιος την εκπροσωπεί; Ο Κασσελάκης ή ο Τσακαλώτος; Πολιτικοί σε αναζήτηση κοινωνικών δυνάµεων που τους γυρνούν την πλάτη. Και ο Τσίπρας; Πού ανήκει; Και σε τι στοχεύει; Αν πράγµατι στοχεύει στην ανασύσταση της Αριστεράς, οφείλει να ξέρει ότι οι ευφηµισµοί δεν τον βοηθούν. «Οι καιροί αλλάζουν δίχως να κοιτάζουν τη δικιά µας µελαγχολία» που λέει και ο Σαββόπουλος.