Μοναχοπαίδια, φροντιστές γονέων
Την παραμονή των Χριστουγέννων, ο 89χρονος πατέρας της Λόρι Χανάσκο έπεσε καθώς πήγαινε να πετάξει τα σκουπίδια και έσπασε το ισχίο του. Λίγες ημέρες αργότερα, η 84χρονη μητέρα της γλίστρησε στο μπάνιο και χτύπησε άσχημα, με αποτέλεσμα να παραμένει μέχρι και σήμερα στο νοσοκομείο του Πίτσμπουργκ στην Πενσιλβάνια. Η Λόρι, 49 ετών, έχει έκτοτε μετατραπεί σε άγρυπνο φροντιστή.
Κάθε μέρα επισκέπτεται τους γονείς της μετά τη δουλειά, έχει αναλάβει να πληρώνει τους λογαριασμούς τους και να συνεννοείται με τους απαραίτητους γιατρούς και θεραπευτές. Η ίδια μάλιστα πλήρωσε για την επέμβαση που χρειάστηκε να κάνει ο πατέρας της στο ιδιαίτερα ακριβό σύστημα υγείας, «στραγγίζοντας» τον αποταμιευτικό της λογαριασμό.
«Δεν έχω αδέλφια για να μοιραστούμε το βάρος», δήλωσε η ίδια στην εφημερίδα Wall Street Journal.
Η οικογένεια με ένα μόνο παιδί γίνεται όλο και πιο συνηθισμένη στις ΗΠΑ και στην Ευρώπη εξαιτίας μιας σειράς από παράγοντες όπως τα υψηλά κόστη αλλά και η απορρόφηση των ενηλίκων στην επιδίωξη της καριέρας. Χαρακτηριστικά, το 22% των Αμερικανίδων που βρίσκονται στα τελευταία χρόνια της αναπαραγωγικής τους ηλικίας έχει ένα παιδί, ποσοστό διπλάσιο από το αντίστοιχο 11% κατά το έτος 1976, όπως αποκαλύπτει έρευνα του κέντρου Pew.
Τα μοναχοπαίδια αναγκάζονται τις περισσότερες φορές να αναλαμβάνουν την ευθύνη της φροντίδας των γονέων τους καθώς εκείνοι μεγαλώνουν και δεν μπορούν να καλύψουν μόνοι τους τις ανάγκες τους. Και αυτή η μοναχική αποστολή έχει βαρύ κόστος, συναισθηματικό αλλά και οικονομικό.
Η «δεξαμενή» νεαρών συγγενών που μπορούν δυνητικά να βοηθήσουν τους ηλικιωμένους μειώνεται δραματικά ανά οικογένεια. Από 7 προς 1 το 2010, αναμένεται να φτάσει σε 4 προς 1 το 2030, όπως υπολογίζει σε πρόσφατη έρευνά της η Αμερικανική Ενωση Συνταξιούχων.
Για ένα μοναχοπαίδι αυτό σημαίνει πως εάν ένας γονέας αρρωστήσει πολλές φορές, θα κληθεί να παρατήσει τα πάντα
Η «δεξαμενή» νεαρών συγγενών που μπορούν δυνητικά να βοηθήσουν τους ηλικιωμένους μειώνεται δραματικά ανά οικογένεια.
στη ζωή του, μια και η στήριξη που θα χρειάζεται δεν περιορίζεται μόνο στο εκάστοτε πρόβλημα υγείας.
«Πλέον έχω γίνει η νοσοκόμα, η θεραπεύτρια, η διαιτολόγος και η στυλίστρια της μαμάς μου», σημειώνει στην αμερικανική εφημερίδα η Ντονίτα Μπράουν, 51 ετών, που αποφάσισε να κάνει το ταξίδι των εκατοντάδων χιλιομέτρων για να είναι κοντά στη χειρουργημένη μητέρα της. «Δεν χρειάζεται μόνο στήριξη. Χρειάζεται κάποιον να μεριμνά πως η κοινωνική της ζωή μπορεί να συνεχιστεί».