Μια «σύνθεση» εις μνήμην Δήμου Μούτση

Συνέθεσα τον ακόλουθο διάλογο από στίχους τραγουδιών του Δήμου Μούτση που «έφυγε» στις 6 Μαρτίου.

«Σιγά-σιγά κι αυτό το βράδυ στα σκαλοπάτια σου και πάλι θα βρεθώ».

«Μη μου χτυπάς τα μεσάνυχτα την πόρτα». «Βρέχει ο Θεός και θα βραχώ. Ανοιξε, αγάπη μου, σαν πρώτα, να μπω και γω να ζεσταθώ».

«Οπου κι αν πας, την αγάπη παίρνεις, το σκοτάδι φέρνεις και τη συννεφιά».

«Στου Προφήτη Ηλία τα σοκάκια, τα βραδάκια, περπατούσαμε, μου γελούσες, πόσο μ' αγαπούσες! Πότε θα φανείς σαν και πρώτα στην παλιά τη γειτονιά;». «Πάρε την καρδούλα μου για παρακαταθήκη. Ναι στα σοβαρά, πάω στη μάνα μου στη Σαλονίκη, και γεια χαρά». «Για όλα φταίνε οι γκόμενες». «Κρίμα που δε με πιστεύεις, κρίμα που μ' αφήνεις μόνο μου να ζω».

«Μια φορά κι εγώ είπα να φύγω, από τους καημούς για να ξεφύγω...».

«Ετσι είν' η ζωή και πώς να την αλλάξεις, άλλοι κλαίνε κι άλλοι γελάνε δηλαδή». «Ασπρα, κόκκινα, κίτρινα, μπλε καραβάκια στο Αιγαίο, δε με βλέπετε καλέ, όπου μέρα-νύχτα κλαίω».

«Πάλι καρδούλα μου θα σ' το πω, σ' αγαπώ».

«Ο,τι ραγίζει δε πονά, ποτάμι ο κόσμος και περνά». «Κρίνα τ' Απρίλη ανθούν στη γλάστρα για το κορίτσι μου». «Το μυαλό μου είναι σε φάση να σαλτάρει. Δε λες κουβέντα;». «Ακούω walkman. Και ...Να! Να! Να!»

«Ο χάρος βγήκε παγανιά στη δική σου γειτονιά!»

«Αχ, αν ήταν η ζωή μας ίσια, πώς θα την παίρναμε κατόπι, μα αλλιώς η μοίρα το βουλήθη, πρέπει να στρίψει σε μια κόχη». «Ξέρω τ' όνομά σου, την εικόνα σου, και πάλι από την αρχή. Θα ψάξω για μια διέξοδο γυρεύοντας μια αλλιώτικη ζωή!»... ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΔΟΥΡΑΚΗ-ΞΑΝΘΑΚΟΥ Φιλόλογος, ψυχολόγος Λονδίνο