Χωρίς ντροπή

Υτρία έργα που είναι συνώνυµα µιας σχεδόν ξεδιάντροπης αδιαφορίας του ελληνικού κράτους για τους κατοίκους της πρωτεύουσάς του: το πρώτο είναι η ανάπλαση του παραλιακού µετώπου του Φαληρικού Ορµου, το δεύτερο η κατασκευή ενός σύγχρονου τερµατικού σταθµού ΚΤΕΛ στον Ελαιώνα και το τρίτο η αναβάθµιση του κεντρικού σιδηροδροµικού σταθµού της χώρας, του περίφηµου «σταθµού Λαρίσης»· θα αρκούσε η επίσκεψη οποιουδήποτε Ελληνα πρωθυπουργού τα τελευταία 40 χρόνια στη σιδηροδροµική «βιτρίνα» της Αθήνας για να κοκκινίσει από ντροπή. Ή, για να σκεφτεί ότι τα Τέµπη ήταν απλά θέµα χρόνου. Οταν µια πρωτεύουσα χώρας που είναι µέλος της Ευρωπαϊκής Ενωσης από το 1981 συµβιβάζεται µε αυτήν την εικόνα του κεντρικού της σταθµού όλα είναι πιθανά. Ακόµα και τα πλέον απίθανα. Σίγουρα στη σφαίρα του απίθανου κινείται και το πρότζεκτ του νέου Κεντρικού Σταθµού Υπεραστικών Λεωφορείων (ΚΣΥΛ) που ως σχέδιο (όχι, δηλαδή, τόσο µακριά από το σηµείο που είµαστε σήµερα) υφίσταται από τα τέλη του 20ού αιώνα, ως προολυµπιακή φαντασίωση προκειµένου να απαλλαχθούµε από τη διαχρονική ντροπή των απαρχαιωµένων υποδοµών στον Κηφισό και στη Λιοσίων. Υστερα από παλινωδίες δεκαετιών υποτίθεται ότι βρισκόµαστε στο «παρά ένα» της δηµοπράτησης αλλά το βασανιστήριο συνεχίζεται. Μέσα σε 1,5 χρόνο ιδιωτικά σχήµατα υπογειοποιούν λεωφόρους και υψώνουν ουρανοξύστες και το ελληνικό κράτος µόλις τον Ιούνιο του 2023 ενέκρινε τους περιβαλλοντικούς όρους του έργου. Εκτοτε, βαριά σιωπή... Σε άλλα αθηναϊκά ανέκδοτα, η ανάπλαση του Φαληρικού Ορµου αναµένεται κάποια στιγµή εντός της τρέχουσας δεκαετίας, ελπίζουµε. Και αυτό το σίριαλ έχει πλούσιο παρελθόν (ο πρώτος διαγωνισµός για την πολεοδοµική οργάνωση της περιοχής πραγµατοποιήθηκε το 1965 από τον ΕΟΤ...) και εξοργιστικό παρόν: αντί για ένα παραθαλάσσιο πάρκο, οι κάτοικοι της Καλλιθέας και του Μοσχάτου απολαµβάνουν ένα παρατηµένο εργοτάξιο µε χώµα, σκόνη, διάσπαρτα, αναιµικά, αφρόντιστα δεντράκια και, φυσικά, σκουπίδια µε σχεδόν αρχαιολογική αξία. Για την ώρα το αρχιτεκτονικό γραφείο που υπέγραψε το master plan της ανάπλασης παραµονές των Ολυµπιακών του... 2004 επικαιροποιεί τη µελέτη του, όπως του ζητήθηκε προκειµένου το έργο να ενταχθεί σε νέο (φυσικά) χρηµατοδοτικό πρόγραµµα της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Οσο για τον σταθµό Λαρίσης, δεν θα το πιστέψετε: εκεί, τουλάχιστον, εκτελούνται εργασίες! Περιλαµβάνουν την ανακατασκευή των τριών πρώτων αποβαθρών του σταθµού και την υπόγεια σύνδεση µε τον παρακείµενο σταθµό της γραµµής 2 του µετρό. Εδώ, φυσικά, κρύβεται η γνωστή, υπέροχη λεπτοµέρεια: απ’ όλους τους σταθµούς του µετρό στο συγκεκριµένο δεν είχαν προβλεφθεί κυλιόµενες σκάλες. Λες και επρόκειτο οι επιβάτες να σέρνουν µαζί τους τίποτα βαλίτσες ανεβοκατεβαίνοντας 32 σκαλοπάτια σαν έχουν κάνει τάµα στην Παναγία της Τήνου...

λοιπόν, ο πλέον καλοπροαίρετος πολίτης: υπάρχουν καθόλου ευθύνες για αυτές τις εξωφρενικές καθυστερήσεις πολύτιµων, αυτονόητων, σχετικά µικρού κόστους έργων υποδοµής που λιµνάζουν για δεκαετίες; Θα µας ζητήσει το ελληνικό κράτος κάποιου είδους συγγνώµη; Ή µας δείχνει µε τρόπο πόσο ψηλά στις προτεραιότητές του βρίσκεται η περίφηµη καθηµερινότητά µας;

Φαληρικός Ορμος, τερματικός ΚΤΕΛ και σταθμός Λαρίσης: το τρίγωνο της απόλυτης αδιαφορίας.