Διαφορετικές αναγνώσεις
από τη θυμοφθόρο κοινοβουλευτική αντιπαράθεση γύρω από το τραγικό δυστύχημα των Τεμπών, με τα πενήντα επτά νεκρά αγόρια και κορίτσια, εκεί στον Μαραθώνα στη βάση του Πολεμικού Ναυτικού ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης παρίστατο στην τελετή παραλαβής τριών νέων ανθυποβρυχιακών ελικοπτέρων. Διότι προφανώς, όπως από αιώνων επεσήμανε και ο Ομηρος, «πόνος [φροντίδα] άλλος επείγει», που σήμερα ορίζεται ως μέριμνα απαραίτητη για την αμυντική θωράκιση της χώρας. Ευκαιρίας δοθείσης, ο κ. Μητσοτάκης έκρινε σκόπιμο να προβεί σε δήλωση συνοπτική, αναφερόμενος στην πολιτική προσεγγίσεως των Αθηνών με την Αγκυρα και στον συνεχιζόμενο εξοπλισμό της χώρας. «Παρά την ηρεμία που επικρατεί τώρα στο Αιγαίο, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι και οι εξ Ανατολών γείτονες επιταχύνουν
το δικό τους εξοπλιστικό πρόγραμμα», είπε ο πρωθυπουργός και πρόσθεσε πως «όλοι οφείλουμε να είμαστε προσηνείς, αλλά ποτέ αφελείς».
Την περασμένη Παρασκευή, ωστόσο, ο γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ Γενς Στόλτενμπεργκ, σε συνέντευξή του στο πρακτορείο ειδήσεων Anadolu, διατύπωνε μία διαφορετική εκτίμηση του τουρκικού αμυντικού προγράμματος. Ο γ.γ. του ΝΑΤΟ χαρακτήρισε ευπρόσδεκτες και σημαντικές «τις προσπάθειες της τουρκικής κυβερνήσεως και της τουρκικής αμυντικής βιομηχανίας να επενδύσουν στον τομέα των νέων υψηλών και προηγμένων τεχνολογιών και σε πολεμικά αεροσκάφη» πέμπτης γενιάς τύπου ΚΑΑΝ. Δίχως να παραλείψει να αναφερθεί στον ρόλο που διαδραματίζουν τα μη επανδρωμένα τουρκικής κατασκευής Μπαϊρακτάρ στον πόλεμο
της Ουκρανίας με τη Ρωσία. Διαφορετική ήταν, όπως προκύπτει, η εκτίμηση του κ. Στόλτενμπεργκ από του κ. Μητσοτάκη αναφορικώς με το πρόγραμμα εξοπλισμών της Τουρκίας. Διότι το ουσιώδες για το ΝΑΤΟ και την Ουάσιγκτον είναι η αύξηση των εξοπλισμών των δύο χωρών, ανεξαρτήτως των λόγων που προβάλλουν οι κατά τόπους κυβερνήσεις στο εσωτερικό ακροατήριό τους. Η απειλή που αντιμετωπίζει η Συμμαχία είναι η Ρωσία του προέδρου Πούτιν, όπως προσδιορίσθηκε αποκλειστικά από την Ουάσιγκτον. Δεν έχει καμία σημασία εάν αυτό ισχύει ή όχι. Ομως δεν πρέπει να αγνοεί κανείς πως εάν η Ελλάδα και η Τουρκία δεν είχαν ενταχθεί στο ΝΑΤΟ το 1952, οι δύο χώρες θα είχαν εμπλακεί σε πόλεμο για περισσότερες από μία φορές. Ολα τα άλλα περιττεύουν κατά την κρίση ορισμένων.