Η ρήξη στις σχέσεις ΗΠΑ - Ισραήλ
Θα μπορούσα να πω ότι τελικά στη Μόσχα δικαιώθηκε το Ισραήλ. Η πολύνεκρη τρομοκρατική επίθεση σε συναυλιακό χώρο είχε πολλά κοινά στοιχεία με την επίθεση της 7ης Οκτωβρίου. Και στις δύο επιθέσεις οι δράστες, ισλαμιστές τρομοκράτες, ήθελαν να σκοτώσουν αμάχους, κυνηγώντας τους όπως οι κυνηγοί το θήραμά τους, στις αίθουσες του θεάτρου οι μεν, στον έρημο χώρο της συναυλίας Νόβα, οι δε. Το αποτέλεσμα ήταν το ίδιο. Θα περίμενε ένας λογικός άνθρωπος πως η διεθνής κοινότητα θα έβγαζε τα συμπεράσματά της και από τη δεύτερη επίθεση, αλλά τελικά το συμπέρασμα ουδεμία σχέση είχε με τις προκείμενες. Σήμερα, αυτό για το οποίο μιλούμε, είναι η διπλωματική απομόνωση του Ισραήλ. Το θύμα τιμωρείται και έτσι δίνεται η ευκαιρία στους θύτες να πανηγυρίσουν, προσβλέποντας στην ανασύνταξή τους.
Η είδηση των τελευταίων ημερών είναι η αποχή των ΗΠΑ από την ψηφοφορία στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ για την κατάπαυση του πυρός στη Γάζα. Για πρώτη φορά από τη δεκαετία του 1970 δοκιμάζονται με τέτοια ένταση οι σχέσεις του Ισραήλ με τις ΗΠΑ, καθώς υπουργοί, γερουσιαστές και διαμορφωτές της κοινής γνώμης, εκ των οποίων πολλοί είναι εβραϊκής καταγωγής, εγκαλούν την κυβέρνηση του Ισραήλ για υπερβολική χρήση στρατιωτικής βίας με επακόλουθο την ανθρωπιστική κρίση. Αυτή η κατάσταση έδωσε λαβή στον πολιτικό ηγέτη της Χαμάς να μιλήσει, από την Τεχεράνη, «για άνευ προηγουμένου πολιτική απομόνωση του Ισραήλ». Αμεση συνέπεια αυτής της διαπίστωσης ήταν η απόρριψη από την τρομοκρατική οργάνωση των προτάσεων εκεχειρίας του Ισραήλ, που περιελάμβανε μεταξύ άλλων και την απελευθέρωση 40 ομήρων έναντι 700 Παλαιστινίων που βρίσκονται στις φυλακές του Ισραήλ.
Ας δούμε τώρα τη μεγάλη εικόνα της επίθεσης της 7ης Οκτωβρίου. Πρωτίστως απέβλεπε στη ματαίωση της προσέγγισης του Ισραήλ με τις μοναρχίες του Κόλπου και ακολούθως στην αναδιαμόρφωση των ισορροπιών στην περιοχή και όχι μόνο. Προχθές, ο πρόεδρος του Ιράν, Ιμπραήμ Ραϊσί, δήλωσε, παρουσία αντιπροσωπείας της Χαμάς, πως «το αίμα των μαρτύρων θα φέρει μια αλλαγή στην άδικη τάξη
Ολες οι ισλαμιστικές οργανώσεις έχουν ως κινητοποιητικό μύθο τη θυσία και στόχο την αναδιάταξη των τοπικών και παγκόσμιων ισορροπιών.
που κυβερνά τον κόσμο». Ας σμικρύνουμε τώρα την εικόνα. Είναι αυτονόητο ότι η απόρριψη από την τρομοκρατική οργάνωση των ισραηλινών προτάσεων εκεχειρίας φέρνει ακόμη πιο κοντά την επίθεση του IDF στη Ράφα. Μήπως τελικά αυτό επιδιώκουν οι τρομοκράτες της Χαμάς; Οχι μόνο την πλήρη πολιτική απομόνωση του Ισραήλ, αλλά ταυτοχρόνως και την αποσταθεροποίηση του κοσμικού καθεστώτος της Αιγύπτου;
Ολες οι ισλαμιστικές οργανώσεις έχουν ως κινητοποιητικό μύθο τη θυσία. Συνεπώς, η εξόντωση των «μαχητών» ελάχιστη σημασία έχει μπροστά στην προώθηση της γενικότερης υπόθεσης, που είναι η αναδιάταξη των τοπικών και παγκόσμιων ισορροπιών. Επιδιώκουν η 7η Οκτωβρίου να είναι το εφαλτήριο προς αυτή την κατεύθυνση. Η διοίκηση των ΗΠΑ, συνολικά, ενίοτε ήταν μυωπική στα ζητήματα εξωτερικής πολιτικής, κάτι που επιβεβαιώνεται και σήμερα.