Εσείς σε ποιον κόσμο θα επιθυμούσατε να κατοικείτε;
των συζητήσεων στη Βουλή για την πρόταση δυσπιστίας κατά της κυβέρνησης, με αφορμή την τραγωδία των Τεμπών, ολοκληρώθηκε προχθές. Λίγο απορήσαμε, περισσότερο επιβεβαιώσαμε όσα γνωρίζαμε και πολύ συχνά αναρωτηθήκαμε για την «αλήθεια» που επανειλημμένως αναφερόταν ως αδιάσειστη, στις ομιλίες των πολιτικών αρχηγών. Από χθες, αλλαγή σκηνικού. Μια άλλη μέρα, στην ηλιόλουστη χώρα μας, με σμήνη τουριστών να απολαμβάνουν το πρώιμο καλοκαίρι. Ο Στέφανος Κασσελάκης, εύχαρις, στις φωτογραφίες τουλάχιστον, ξαναπέρασε την πύλη του στρατοπέδου του κέντρου εκπαίδευσης στη Θήβα, προς την έξοδο αυτή τη φορά, καθώς ξεκίνησε η πενθήμερη άδειά του μετά την ορκωμοσία και τη λήξη τής, τρόπος του λέγειν, θητείας του. Εν τω μεταξύ, ως νεοσύλλεκτος, δεν έμεινε με δεμένα χέρια: συμμετείχε στην παρέλαση της 25ης Μαρτίου και, με βίντεο, ζήτησε την παραίτηση του Κυριάκου Μητσοτάκη από την πρωθυπουργία και τη διεξαγωγή εκλογών, παρουσία διεθνών παρατηρητών. Χθες, όμως, ήταν και για εκείνον μια άλλη μέρα. Γιόρτασε τα 36α γενέθλιά του, παρέθεσε γεύμα στους οικείους του και σε 50 φαντάρους από τον θάλαμό του. Υπάρχει κάτι μεμπτό σε αυτό; Οχι, βέβαια. Νέος άνθρωπος είναι, «τι να τα λέμε, κούκλος», όπως είπε στα κανάλια μια κυρία που τον είδε να παρελαύνει, χειρίζεται με επιθετική δεξιοτεχνία το σοσιαλμιντιακό τοπίο. Με την ίδια ανεμελιά που προτείνει σε μια δημοκρατική χώρα εκλογές με διεθνείς παρατηρητές, λίγα 24ωρα μετά «σβήνει», μαζί με τα κεράκια στην τούρτα, και την προηγούμενη ανάρτηση. Μπορεί να μην «του βγήκε» αυτή τη φορά, αλλά θόρυβο προκάλεσε,
συζητήθηκε παντού. Ηθελε κάτι περισσότερο από αυτό; Από το να κερδίσει μερίδιο προσοχής στην πρόταση δυσπιστίας που συνυπέγραψαν τα υπόλοιπα κόμματα με πρωτοβουλία του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Αριστεράς; Φασαρία να γίνεται, αναταραχή να υπάρχει. «Μάλλον θέλει να δημιουργήσει ανοσία στην ανοησία», ανέφερε, προχθές, ο πρωθυπουργός. Αλλοι κόσμοι, άλλοι πλανήτες. Εσείς, σε ποιον θα επιθυμούσατε να κατοικείτε – με το χέρι στην καρδιά; Στην τριήμερη «πραγματικότητα» της Βουλής με αντικείμενο την τραγωδία των Τεμπών ή στην ποικιλόμορφη, φωτογενή, χαλαρή «πραγματικότητα» του κ. Κασσελάκη; Η απάντηση αποδεικνύεται περίπλοκη. Τα αδιέξοδα επινοούν πλασματικές διεξόδους. Οσο θα οξύνεται η πραγματικότητα, τόσο πιο ελκυστική θα γίνεται η εικονική εκδοχή της.