Το δημοσκοπικό αποτύπωμα της τραγωδίας

Ηδη πριν από την πρόταση δυσπιστίας, η κυβέρνηση είχε μετρήσει τη μεγάλη δυσαρέσκεια που προκαλεί στην κοινή γνώμη η υπόθεση των Τεμπών. Οσοι μελετούν τις δημοσκοπήσεις για λογαριασμό του κυβερνητικού επιτελείου, έχουν καταλήξει σε τέσσερα συμπεράσματα για τα ρεύματα που κινεί η εθνική τραγωδία.

Συμπέρασμα 1: Το θέμα αυτό είναι τόσο φορτισμένο συναισθηματικά, που είναι βέβαιο πως οι απαντήσεις σε ένα πιθανό ερώτημα, όπως π.χ. «έχει ευθύνες η κυβέρνηση για την τραγωδία;» θα είναι συντριπτικές και δεν θα προσφέρονται για πολιτικά συμπεράσματα. Γι' αυτό η κυβέρνηση εστιάζει σε άλλου είδους «ποιοτικά ερωτήματα», όπως πόσο σας απασχολεί η τραγωδία των Τεμπών; Το τελευταίο διάστημα, η τραγωδία φαίνεται πως απασχολεί τους πολίτες περισσότερο από ό,τι πριν από λίγο καιρό, περνώντας στη δεύτερη θέση των προτεραιοτήτων τους, πάνω από την ασφάλεια. Σταθερά μεγαλύτερο πρόβλημα για τους πολίτες παραμένει η ακρίβεια, που απασχολεί πάνω από το 80% των πολιτών, με τα Τέμπη όμως να πλησιάζουν πλέον το 60%, κάτι που σημαίνει πως απασχολεί τους ψηφοφόρους όλων των κομμάτων. Εδώ αξίζει να σημειωθεί πως όποτε τα Τέμπη περιλαμβάνονταν σε έρευνα, ιεραρχούνταν πάντα πολύ ψηλά από τους πολίτες ως θέμα που τους απασχολεί. Το γεγονός ότι πλέον έχουν περάσει στη δεύτερη θέση αποδίδεται στο ότι οι πολίτες αξιολογούν αρνητικά τα όσα έγιναν τον ένα χρόνο που έχει μεσολαβήσει από το δυστύχημα.

Συμπέρασμα 2: Αυτό συμβαίνει καθώς η τραγωδία των Τεμπών αποτελεί ένα θέμα με πάρα πολύ ισχυρές ταυτίσεις στο σύνολο της κοινωνίας. Πηγή που έχει γνώση των μετρήσεων αναφέρει ότι κάθε μάνα και πατέρας σκέπτεται πως μπορεί να ήταν μέσα στο τρένο το παιδί του. Κάθε φοιτητής σκέπτεται πως μπορεί να ήταν ο ίδιος μέσα στο τρένο. «Γενικά είναι ένα θέμα με το οποίο σχεδόν κάθε ελληνικό σπίτι συγκινείται», λέει η ίδια πηγή, σημειώνοντας ότι αυτή είναι και η μεγάλη διαφορά σε σχέση με το θέμα των υποκλοπών. Ο μέσος Ελληνας εισέπραξε τις υποκλοπές σαν ένα θέμα που δεν επηρεάζει άμεσα τη δική του ζωή, γιατί «οι άνθρωποι της εξουσίας παρακολουθούνται μεταξύ τους». Ενώ αντίθετα στην τραγωδία των Τεμπών θα μπορούσαν οι ίδιοι ή η οικογένειά τους να είναι τα θύματα.

Συμπέρασμα 3: Το ζήτημα των Τεμπών επηρεάζει μια σειρά από ποιοτικούς δείκτες, όπως για παράδειγμα το πώς βλέπουν οι Ελληνες τους θεσμούς και το πολιτικό σύστημα. Πάνω από 6 στους 10 Ελληνες δεν έχουν εμπιστοσύνη στους θεσμούς, ποσοστό όμως που ήταν πάντα υψηλό, ιδιαίτερα από την περίοδο των υποκλοπών. Παράλληλα έχει μειωθεί και η εμπιστοσύνη προς την κυβέρνηση, αλλά και εν γένει το πολιτικό σύστημα, κάτι που ερμηνεύεται από το γεγονός ότι οι πολίτες θεωρούν κατά πλειοψηφία πως για το δυστύχημα υπάρχουν «διαχρονικές πολιτικές ευθύνες». Η διαφορά είναι ότι σήμερα δεν βρισκόμαστε μόνο στα αίτια του δυστυχήματος, αλλά και στην απόδοση ευθυνών, που επηρεάζει αποκλειστικά την κυβέρνηση.

Συμπέρασμα 4: Ολα τα παραπάνω αποτυπώνονται και στη δημοσκοπική πτώση της Ν.Δ., που το τελευταίο διάστημα είναι μεταξύ 1%-1,5%. Σ' αυτή την πτώση, όμως, δεν μπορεί να μετρηθεί πόσο έχουν επηρεάσει τα Τέμπη. Πρόκειται για ένα κοκτέιλ δυσαρέσκειας στο οποίο συνυπάρχουν η ακρίβεια, η ασφάλεια, ο γάμος των ομοφύλων και άλλα θέματα.