Τα διλήμματα για τα 40 χιλιόμετρα της παραλιακής ζώνης
Ισως το πιο «φρέσκο» από τα ζητήματα της Θεσσαλονίκης είναι ο σχεδιασμός του παραλιακού μετώπου, μια υπόθεση ενδεικτική των διλημμάτων που υπάρχουν στην πόλη. Το έργο, που προωθείται με ειδικό πολεοδομικό σχέδιο μέσω της Περιφέρειας, αφορά μία ζώνη περίπου 40 χλμ. (με κυμαινόμενο πλάτος), από τον Δήμο Δέλτα στα δυτικά της πόλης έως τον Δήμο Θερμαϊκού στα ανατολικά. Επικεφαλής της μελετητικής ομάδας είναι ο Τάκης Δούμας. «Το σχέδιο αφορά μόνο την παραλιακή ζώνη και κυρίως εκτάσεις του Δημοσίου. Η κάθε ζώνη έχει τα δικά της θέματα», εξηγεί.
«Στο κεντρικό τμήμα προβλέπεται η συνέχιση του άξονα περιπάτου και ποδηλάτου και στο όριο του Δήμου Θεσσαλονίκης προς την Καλαμαριά η πολεοδομική αναδιάταξη της περιοχής, όπου βρίσκονται οι Μύλοι Αλλατίνη και το Ποσειδώνιο, με τη δημιουργία ενός σύγχρονου αθλητικού κέντρου. Στο δυτικό τμήμα, κύριος στόχος είναι η εξυγίανση και η ανάπλαση της περιοχής του Δενδροποτάμου και οι φιλοπεριβαλλοντικές παρεμβάσεις στο Καλοχώρι. Στην περιοχή της Πυλαίας προτείνεται από το πολεοδομικό σχέδιο να ενταχθεί στο σχέδιο πόλης ως περιοχή με λειτουργίες υπερτοπικού χαρακτήρα, όπως εμπορικού κέντρου και τουρισμού. Εκεί θα γίνουν τα “αποκεντρωμένα Λαδάδικα”. Τέλος, στο ανατολικότερο τμήμα θα χωροθετηθεί ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη, ενώ στην παραλία του Δήμου Θερμαϊκού θα γίνουν παρεμβάσεις για την προστασία της ακτής. Το πολεοδομικό σχέδιο, που θα δοθεί σύντομα σε διαβούλευση, θα είναι η πρώτη ενιαία σχεδιαστική πρόταση για μια πολύ μεγάλη περιοχή».
«Αυτό που λείπει από την υπόθεση του παραλιακού μετώπου είναι το όραμα. Δεν είναι όραμα ο ποδηλατόδρομος», εκτιμά η Αθηνά Γιαννακού. «Επιπλέον, ο σχεδιασμός παραλείπει το θαλάσσιο μέτωπο της Καλαμαριάς, που έχει μεγάλα ζητήματα. Η Περιφέρεια συμπεριφέρεται ως ιδιοκτήτρια του παραλιακού μετώπου και χρησιμοποιεί ειδικό πολεοδομικό σχέδιο, που είναι ένα προχωρημένο στάδιο σχεδιασμού, χωρίς να έχει προηγηθεί κάποιας μορφής στρατηγικός σχεδιασμός. Σε αντίστοιχο ρυθμιστικό σχέδιο στο Λονδίνο ορίζεται ποιες είναι οι περιοχές ευκαιριών και τίθενται χωρικές προϋποθέσεις, δίνοντας προτεραιότητα σε σχέδια που προωθούν τις βιώσιμες μεταφορές, που δημιουργούν θέσεις εργασίας, που εξασφαλίζουν κοινωνικό μείγμα. Δεν είναι η απλή ανάπτυξη ακινήτων ένας σοβαρός προσανατολισμός για την προσέλκυση επενδύσεων».