Η παράδοση μπαίνει στο περιθώριο
Το Cycladic Identity του Μουσείου Κυκλαδικής Τέχνης λειτουργεί ως πλατφόρμα προσέλκυσης δωρεών, συγκεντρώνοντας και διαθέτοντας κεφάλαια σε έργα που συμβάλλουν στη διατήρηση της κληρονομιάς των Κυκλάδων, στηρίζοντας τοπικές κοινωνίες που δραστηριοποιούνται γύρω από τον πολιτισμό, τη βιοποικιλότητα, την άυλη πολιτιστική κληρονομιά. Στόχος, η διάσωση των παραδόσεων των Κυκλάδων. Παραδόσεις που έχουμε ως εικόνες από ασπρόμαυρες φωτογραφίες του Ρόμπερτ Μακέιμπ, ντοκιμαντέρ, παλιές ταινίες στις οποίες παρουσιάζονται τα νησιά αλώβητα από το σημερινό φαινόμενο του υπερτουρισμού, που αλλοίωσε παραδόσεις, έθιμα, επαγγέλματα, ακόμη και γεύσεις. Ο Δημήτρης Αθανασούλης μιλάει για την «υπερέκταση της τουριστικής ανάπτυξης», τονίζοντας ότι η τουριστική ανάπτυξη χρειάζεται καλύτερη οργάνωση και ρύθμιση. «Τα αποτελέσματα της τουριστικής εκμετάλλευσης και της αλλοίωσης του περιβάλλοντος είναι ορατά. Εκείνο που δεν είναι ορατό είναι το κομμάτι της άυλης κληρονομιάς. Οταν επισκέπτεται κάποιος τα νησιά δεν αντιλαμβάνεται αμέσως την παράδοση που χάνεται. Σήμερα, πολλές παραδοσιακές πρακτικές κινδυνεύουν. Τα νησιά ήταν φτωχές κοινότητες που ζούσαν με τα απολύτως απαραίτητα και ο τουρισμός προσέφερε σε αυτές τις κοινότητες μια αξιοπρεπή διαβίωση. Σήμερα, κοινότητες που αντιμετώπιζαν ζητήματα επιβίωσης μπορούν να θεωρηθούν πλούσιες. Ομως εγκαταλείφθηκαν όλες οι παραδοσιακές πρακτικές. Από αυτή τη συνθήκη δεν εξαιρείται κανένα νησί των Κυκλάδων. Απλώς, κάποια, όπως η Ανάφη, η Σίκινος και η Κίμωλος, έχουν επηρεαστεί λιγότερο λόγω της ηπιότερης τουριστικής ανάπτυξης. Βέβαια, ο τουρισμός δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται ως δαίμονας, ούτε να κατηγορούμε τις νησιωτικές κοινότητες ότι ψάχνουν να βρουν τη βολή τους. Είναι λάθος προσέγγιση. Από την άλλη, οφείλουμε, είτε ως επιστημονική κοινότητα είτε ως πολιτεία, να εντοπίσουμε τους κινδύνους και να μετριάσουμε τις επιπτώσεις».