Το πιο δύσκολο κομμάτι της δουλειάς

– Για την προσωπική σας ζωή, ποιο είναι το κόστος αυτής της «αποστολής»;

– Τα πρώτα τρία χρόνια είχα εφημερία κάθε μέρα στο νοσοκομείο. Ακόμη και σήμερα δουλεύω περίπου 6.500 ώρες ετησίως. Αν σκεφτείτε ότι ο χρόνος έχει 8.760 ώρες, καταλαβαίνετε πόση κούραση και πίεση συνεπάγεται αυτό που κάνω. Δεν το σκέφτομαι ως κόστος, όμως. Αυτό το ταξίδι μού δίνει πολλή χαρά και ικανοποίηση. Εκπαιδεύω νέους ανθρώπους από όλο τον κόσμο, εξερευνούμε ένα νέο πεδίο, ανοίγουμε δρόμους. Το πιο δύσκολο κομμάτι, πάντως, στη δουλειά μου ήταν και παραμένει ένα: να ενημερώνω τους συγγενείς των ασθενών –μητέρες, συζύγους, παιδιά– όταν παρά τις προσπάθειές μας δεν καταφέρνουμε να σώσουμε κάποιους συνανθρώπους μας. Η καρδιακή ανακοπή έρχεται απροειδοποίητα, χτυπάει τη ζωή μιας οικογένειας σαν κεραυνός. Αυτό δεν συνηθίζεται με κανέναν τρόπο ούτε γίνεται ευκολότερο όσα χρόνια κι αν περάσουν.

– Τα παιδιά σας στερήθηκαν την παρουσία σας λόγω της δουλειάς σας;

– Η Ελιάννα και ο Νίκος, που είναι δεκαεπτά και δεκαπέντε ετών αντίστοιχα σήμερα, ήταν πάντα η προτεραιότητά μου. Προσπαθούσα να τους αφιερώνω ποιοτικό χρόνο, αυτό έχει σημασία. Από πιτσιρίκια έρχονταν μαζί μου σε πολλά περιστατικά. Εχουν δει περισσότερα περιστατικά ΚΑΡΠΑ από αρκετούς γιατρούς και νοσηλευτές!

– Αρα ετοιμάζεται και η τέταρτη γενιά γιατρών;

– Πιθανότατα. Η κόρη μου ήδη λέει πως θέλει να σπουδάσει ιατρική. Χάρηκε πολύ και με το θέμα των New York Times. Οχι τόσο για την έντυπη έκδοση, όσο για το σχετικό βίντεο στο TikTok της εφημερίδας, αφού εκατομμύρια άνθρωποι βλέπουν όσα ανεβαίνουν εκεί. «Τελικά, μπαμπά, you are a big deal», μου είπε. (Γέλια)