Δεν είναι μόνο γυναικοκτονία

Ησοκαριστική δολοφονία της Κυριακής Γρίβα ακριβώς έξω από το Αστυνομικό Τμήμα Αγίων Αναργύρων δεν είναι μία ακόμη φρικτή ιστορία γυναικοκτονίας από τις τόσες που συμβαίνουν κάθε λίγο και λιγάκι και μας αφήνουν άφωνους. Αποτελεί μία ακόμη απτή και θλιβερή απόδειξη ότι ο κρατικός μηχανισμός, αυτό που λέμε κράτος, δημόσια διοίκηση, λειτουργεί με ρυθμούς και συνθήκες που κινούνται έξω από τη βασική αποστολή τους, που είναι η προστασία των πολιτών, η διασφάλιση της ζωής και της περιουσίας τους.

Μπορεί η παραδοχή αυτή να μην έχει καθολικό χαρακτήρα και εξαιρέσεις να υπάρχουν και μάλιστα πολλές, αλλά αυτές δεν είναι ικανές να ανατρέψουν τον κανόνα. Οι πολίτες –όλοι μας– έχουν δυσάρεστες εμπειρίες από τον τρόπο λειτουργίας της αστυνομίας, των δημοσίων υπηρεσιών και της νοοτροπίας που διέπει εκείνους που υπηρετούν στα κρίσιμα για τον πολίτη δημόσια πόστα. Η τυπική διεκπεραίωση, η αδιαφορία για την ουσία των αιτημάτων των πολιτών, η έλλειψη ενημέρωσης, η απουσία κοινωνικής ενσυναίσθησης και σεβασμού των υπηρεσιακών τους υποχρεώσεων, δυστυχώς, χρωματίζουν την εικόνα των εκπροσωπούντων το κράτος.

Η δολοφονία της άτυχης Κυριακής ήρθε με τραγικό τρόπο να καταδείξει τα τεράστια ελλείμματα στη λειτουργία του κράτους και να κλονίσει ακόμη περισσότερο την ήδη κλονισμένη από πολλά γεγονότα εμπιστοσύνη του πολίτη σε θέματα πολύ σοβαρά, όπως είναι η ασφάλειά του, βασικότατο συνταγματικό του δικαίωμα, και βέβαια και την αδήριτη ανάγκη για την προστασία της ζωής του καθενός μας.

Κάτι οφείλει άμεσα να αλλάξει. Στην εκπαίδευση της αστυνομίας, της δημόσιας διοίκησης, σε κάθε υπηρεσία που εξυπηρετεί και δουλειά της είναι ο πολίτης. Και εδώ δεν έχει σχέση ο διαχωρισμός «άνδρες - γυναίκες». Ολοι όσοι υπηρετούν στις δημόσιες υπηρεσίες οφείλουν σεβασμό στους πολίτες, ανεξάρτητα

από φύλο και περισσότερο στους ευάλωτους, τους ανάπηρους, τους ηλικιωμένους, τους μη έχοντες οικονομική δυνατότητα, τους άρρωστους, όλους. Αυτή είναι η υποχρέωσή τους και η δουλειά τους, γι' αυτό πληρώνονται από τον φορολογούμενο. Από το 2018, όταν ένας πυροσβέστης έλεγε στην ηλικιωμένη που καιγόταν στο Μάτι και εκλιπαρούσε για βοήθεια, ότι το πυροσβεστικό δεν είναι ταξί, πέρασαν πολλά χρόνια για να ακούμε πάλι το ίδιο, από την Αμεση Δράση αυτή τη φορά. Η πολυσυζητημένη αξιολόγηση στο Δημόσιο οφείλει κάποτε στα σοβαρά να εφαρμοστεί και η εκπαίδευση αστυνομικών και υπαλλήλων να τεθεί σε άλλη βάση. Πενήντα χρόνια κοντεύουν να περάσουν από την ένταξή μας στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Νισάφι πια.