Κλιματική αλλαγή του ανθρώπινου τοπίου

Κγια την κλιµατική αλλαγή. Και καλά κάνουµε. ∆ιεθνείς διασκέψεις, συµφωνίες που τηρούνται κατ’ οικονοµίαν, ενεργειακά αποτυπώµατα µαζί µε τα δακτυλικά, οι σβουνιές των αγελάδων, οι πάγοι που λιώνουν, ηλεκτρικά αυτοκίνητα και η πράσινη ανάπτυξη. Ανησυχία για το µέλλον του πλανήτη που θα παραδώσουµε στα παιδιά µας. Μήπως θα έπρεπε να αρχίσουµε να αναρωτιόµαστε ποια είναι αυτά τα παιδιά που θα παραλάβουν τον καταπονηµένο πλανήτη; Για να το πω πιο απλά. Μήπως θα πρέπει να αρχίσουµε να ανησυχούµε για την κλιµατική αλλαγή στο ανθρώπινο τοπίο; Φίλη αναγνώστρια, φιλόλογος στη µέση εκπαίδευση, µου έγραψε µε αφορµή το προχθεσινό µου άρθρο για την «εκκολαπτόµενη αγριότητα» ότι µαθητές που κρατήθηκαν στο τµήµα για κάποια παράβαση αντιµετωπίζονται ως ήρωες από τους συµµαθητές τους. Αυτό και µόνον φτάνει για να ακυρώσει τα οποιαδήποτε κατασταλτικά µέτρα πήρε –και καλά έκανε και τα πήρε– το υπουργείο για την αντιµετώπιση της εφηβικής βίας. Ας ελπίσουµε ότι θα εφαρµοστούν και δεν θα προσκόψουν στον φόβο των διδασκόντων για αντίποινα από τους µαθητές και τους γονείς τους. Ούτε στην «προοδευτική» νοοτροπία που κυριαρχεί στους εκπαιδευτικούς εδώ και δεκαετίες και αντιµετωπίζει την τιµωρία περίπου όπως την παρέµβαση της αστυνοµίας όταν τρώει µολότοφ στο κεφάλι. ∆εν χρειάζεται να είσαι ψυχολόγος για να ξέρεις ότι το 13χρονο που το µυαλό του µοιάζει µε καταιγίδα έχει ανάγκη και από καθοδήγηση και από τιµωρία, κοινώς έχει ανάγκη από κάποιον που του επιβάλλει όρια στη συµπεριφορά.

Το 2008 το κέντρο της Αθήνας κατεστράφη από µερικές οµάδες εφήβων. Eκαψαν, λεηλάτησαν, κατέστρεψαν περιουσίες και κατέλυσαν το κράτος για περίπου ένα µήνα. Η αστυνοµία, µε εντολή της πολιτικής της ηγεσίας, τους παρακολουθούσε διακριτικά. Λες και είχε αναλάβει το κράτος την ενοχή εκείνου του ηµιπαράφρονος αστυνοµικού που σκότωσε τον έφηβο Γρηγορόπουλο. Η µυωπική προοδευτική κοινότητα δικαίωσε την καταστροφή µε διάφορα άκυρα επιχειρήµατα. Το άρρητο επιχείρηµα ήταν ότι τα παιδιά έχουν δίκιο γιατί είναι παιδιά. Η νεολαία προβιβάσθηκε σε κοινωνική τάξη και οι αποπροσανατολισµένοι λενινιστές ανακάλυπταν το νέο προλεταριάτο. Μετά βρήκαν τους µετανάστες. Ηταν η µυητική τελετή της νηπιοποίησης της κοινωνίας µας, της µεγάλης κλιµατικής αλλαγής στο ανθρώπινο τοπίο. Η σηµερινή έξαρση της βίας στις εφηβικές ηλικίες είναι προϊόν αυτής της νηπιοποίησης. Είµαστε µια κοινωνία που έχει καθαγιάσει τη νεότητα. Και την έχουµε καθαγιάσει επειδή κι εµείς πιστεύουµε ότι έτσι θα µπορέσουµε να αντιµετωπίσουµε τα δικά µας γερατειά. Από αυτή την άποψη είµαστε µια καθαρόαιµη δυτική κοινωνία. Οσο για το «µπούλινγκ» που ακούγεται και λίγο εξωτικό, µήπως θα έπρεπε να το µετονοµάσουµε σε «κακοποίηση» για να αντιληφθούµε περί τίνος ακριβώς πρόκειται;