Δώσε κι εμένα, μπάρμπα
Ποιος δεν θυμάται τον Αλέξη Τσίπρα πριν από τις πρώτες εκλογές του 2015, με τη χώρα ακόμη στα μνημόνια, να υπόσχεται από τα μπαλκόνια... τα πάντα στους πάντες: κατάργηση του ΕΝΦΙΑ, μειώσεις φόρων, αυξήσεις μισθών, 13η σύνταξη, «σεισάχθεια» για τα κόκκινα στεγαστικά. «Από όσα λέει, και ένα να κάνει μάς φτάνει», είχε πει εύστοχα στις κάμερες ένας παππούς, φανερά ευχαριστημένος απ' όσα άκουγε. Το αφήγημα έπιασε τόπο, αφού έβγαλε τον ΣΥΡΙΖΑ κυβέρνηση, δυο φορές μάλιστα.
Δυστυχώς και σήμερα, η δημαγωγία καλά κρατεί. Παρά τη διάψευση όλων των υποσχέσεων από τον ΣΥΡΙΖΑ. Παρά το τρίτο πιο αιματηρό μνημόνιο, το δημοψήφισμα της κοροϊδίας και τη νέα τριετή λιτότητα. Οι τερατολόγοι της πολιτικής συνεχίζουν ακάθεκτοι, προσπαθώντας να πείσουν τον κόσμο τους.
«Μπορούν να δοθούν συντάξεις 3.000 ευρώ έως και 4.000 ευρώ σε βάθος οκτώ ή εννέα μηνών», είπε χωρίς να κοκκινίσει ο πρόεδρος της Ελληνικής Λύσης, Κυρ. Βελόπουλος, ισχυριζόμενος ότι η χώρα έχει τη δυνατότητα σε ρυθμούς «ψεκάστε, σκουπίστε, τελειώσατε» να εντοπίσει τα χρυσοφόρα κοιτάσματα, να ξεπεράσει τις αντιδράσεις της Τουρκίας, να προχωρήσει σε γεωτρήσεις, την εξόρυξη και την πώληση φυσικού αερίου για να κερδίσει εκατοντάδες δισ. ευρώ, τα οποία θα τα δώσει όλα στους... συνταξιούχους.
Οποιος ξέρει απλή αριθμητική σκάει στα γέλια και οργίζεται συγχρόνως. Σήμερα, το ελληνικό κράτος δαπανά περίπου 2 δισ. ευρώ τον μήνα για συντάξεις – 800 ευρώ κατά μέσον όρο για 2,6 εκατ. συνταξιούχους. 24 δισ. το έτος.
Με 3.000 ευρώ τη σύνταξη Βελόπουλου, η δαπάνη σχεδόν τετραπλασιάζεται: 7,8 δισ. τον μήνα, 93,6 δισ. ευρώ τον χρόνο μόνο για συντάξεις. Για να καταλάβει κανείς πόσο δημαγωγική είναι η υπόσχεση, να θυμίσω ότι το κράτος εισπράττει κάθε χρόνο περίπου 55 δισ. από φόρους, με τα οποία πληρώνει εκτός από τις συντάξεις, μισθούς δημοσίων υπαλλήλων, δαπάνες υγείας και παιδείας, δημόσια έργα, εξοπλιστικά, τόκους κ.λπ. Ο Βελόπουλος, όμως, υπόσχεται 100 δισ. τον χρόνο μόνο για συνταξιούχους. Για να μη μιλήσει κανείς για τα χρονοδιαγράμματά του όσον αφορά το φυσικό αέριο, που απέχουν από την πραγματικότητα όσο και ο ισχυρισμός του ότι κατέχει επιστολές του Ιησού. Η Κυπριακή Δημοκρατία έβγαλε άδειες για τα κοιτάσματά της το 2007, έκανε γεωτρήσεις στα μέσα του 2010 κι ελπίζει να αρχίσει εξόρυξη το 2026. Αλλά κανείς δεν μιλάει για έσοδα εκατοντάδων δισ. και κανείς δεν ετοιμάζεται να φορέσει κελεμπίες.
Στο ίδιο πνεύμα των «fake news» και της ατέρμονης δημαγωγίας και ο Στ. Κασσελάκης. Ο οποίος υπόσχεται στο οικονομικό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ μειώσεις ΦΠΑ, ασφαλιστικών εισφορών, φορολογικών συντελεστών και κατάργηση της προκαταβολής στους ελεύθερους επαγγελματίες, με συνολικό δημοσιονομικό κόστος 40 δισ. ευρώ σε μια τετραετία, σύμφωνα με τους τεχνοκράτες του υπουργείου Οικονομικών. Δηλαδή, συνταγή σίγουρης χρεοκοπίας. Ενώ, παράλληλα, χαϊδεύει τα αυτιά του κάθε απογοητευμένου ποντάροντας στη γραμμή Πολάκη με κάθε λαϊκίστικη κορώνα που του έρχεται στο μυαλό. Εκλογές τώρα παρουσία διεθνών παρατηρητών, όχι στην ασυλία των βουλευτών, όχι στο ακαταδίωκτο των τραπεζιτών, όχι στην ατιμωρησία των πλουσίων, όχι στις επιδοτήσεις των καναλιών, όχι στο «μπαζωμα» των Τεμπών, όχι στους πουλημένους δημοσιογράφους και στους υποκινούμενους δικαστές.
Βεβαίως, στοχεύει σε ένα μέρος του ελληνικού λαού που
Δυστυχώς και σήμερα, η δημαγωγία καλά κρατεί. Και οι τερατολόγοι της πολιτικής συνεχίζουν ακάθεκτοι, προσπαθώντας να πείσουν τον κόσμο τους.
αρέσκεται σε τέτοιου είδους εντυπωσιακές καταγγελίες και απλοϊκές αναλύσεις της ελληνικής πραγματικότητας. Ως γνωστόν, ένας στους τρεις Ελληνες θεωρεί ακόμη και σήμερα ότι μας ψεκάζουν και ότι ένας Σώρρας με 600 δισ. από την Τράπεζα της Ανατολής και τα μυστικά που πούλησε στον Ομπάμα για το πώς μπορούν να πετούν χωρίς καύσιμα τα διαστημόπλοια, θα μας σώσει όλους από τα χρέη μας και θα μας βγάλει από τη μιζέρια μας.
Θυμίζω, επίσης, ότι υπάρχουν πολίτες που δεν εμπιστεύονται τη συστημική ενημέρωση –εφημερίδες, ραδιόφωνα και κανάλια– και ενημερώνονται μόνο μέσα από τα κοινωνικά δίκτυα και το Ιντερνετ. Βλέπουν παντού συνωμοσίες και παιχνίδια εις βάρος της χώρας και αισθάνονται ότι έχουν μείνει πίσω στη ζωή τους επειδή κάποιοι πιο πονηροί και δικτυωμένοι τους υποσκάπτουν και τους κλέβουν τις επιτυχίες και τις νίκες μέσα από τα χέρια τους. Και ελπίζουν σ' έναν Κασσελάκη, σ' έναν Βελόπουλο, όπως κάποτε πίστευαν σε έναν Τσίπρα και σ' έναν Καμμένο, για να πάρουν τη ρεβάνς τους.
Είναι όλοι αυτοί που βλέπουν με μεγάλη καχυποψία κάθε αλλαγή και κάθε βήμα προόδου, φοβούνται την τεχνητή νοημοσύνη και πιστεύουν πως αν προχωρήσει ο κόσμος, εκείνοι κινδυνεύουν να μείνουν πίσω.