Ερωτας, τζαζ και καταχρήσεις
H βιογραφία της Εϊμι Γουάινχαουζ έφτασε στις σκοτεινές αίθουσες
Back to Black ★★★ ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ (2024)
Σκηνοθεσία: Σαμ Τέιλορ-Τζόνσον Ερμηνείες: Μαρίσα Αμπέλα, Τζακ Ο’ Κόνελ
Η πολυαναμενόμενη κινηματογραφική βιογραφία της Εϊμι Γουάινχαουζ έφτασε αυτή την εβδομάδα στις αίθουσες.
Η γνωστή μας από το (εξαιρετικό) τηλεοπτικό «Industry» Μαρίσα Αμπέλα υποδύεται την Εϊμι, μια νεαρή κοπέλα από το Κάμντεν του Λονδίνου, η οποία με την υπέροχη φωνή της θα κατακτήσει τον κόσμο, δημιουργώντας το ομώνυμο της ταινίας άλμπουμ, ένα από τα σπουδαιότερα του 21ου αιώνα. Παράλληλα, παρακολουθούμε την ταραχώδη, βυθισμένη στις καταχρήσεις, ερωτική σχέση της με τον Μπλέικ Φίλντερ (Τζακ Ο' Κόνελ), η οποία σε μεγάλο βαθμό ενέπνευσε και τις μεγαλύτερες μουσικές επιτυχίες της.
«Νόμιζα ότι είσαι ροκ εν ρολ», της λέει ο Μπλέικ κάποια στιγμή λίγο μετά τη γνωριμία τους. «Κάνεις λάθος, εγώ είμαι τζαζ», του απαντά εκείνη. Μέσα από το φιλμ της Σαμ Τέιλορ-Τζόνσον αναδύεται μια Εϊμι ρομαντική, ευάλωτη, αλλά και γεμάτη παρορμήσεις, συχνά πυροδοτημένες από το αλκοόλ που ρέει άφθονο γύρω της. Ο κεραυνοβόλος έρωτάς της για τον Μπλέικ αρχικά την απογειώνει και στη συνέχεια –όταν εκείνος την παρατά ξαφνικά– τη ρίχνει στα τάρταρα, ωθώντας την πάντως να γράψει μερικά πραγματικά υπέροχα τραγούδια.
«Απόλυτη μέθη»
Αισθητικά το φιλμ είναι άρτιο, βάζοντάς μας και στην ατμόσφαιρα των λονδρέζικων παμπ όπου έκανε τα πρώτα της βήματα η Εϊμι. Εκεί, ανάμεσα στα τραπέζια του μπιλιάρδου, το μελάνι των τατουάζ και την «απόλυτη μέθη», όπως τη χαρακτηρίζει η ίδια, γεννιέται ένας έρωτας που θα αποδειχθεί μοιραίος· η εξιστόρησή του, αν και λίγο μελό, είναι ενδιαφέρουσα, όπως και γενικά ο σχηματισμός της ηρωίδας, ερμηνευμένης με το απαραίτητο «σκοτεινό» φίλτρο από τη Μαρίσα Αμπέλα. Από την άλλη, οι σκηνές των ζωντανών εμφανίσεων,
Η Εϊμι της Μαρίσα Αμπέλα είναι ρομαντική, ευάλωτη, αλλά και γεμάτη παρορμήσεις, συχνά πυροδοτημένες από το αλκοόλ που ρέει άφθονο γύρω της.
εκεί δηλαδή όπου η Εϊμι δείχνει το τεράστιο ταλέντο της και θα έπρεπε λογικά να αποτελούν δραματουργικές κορυφώσεις, είναι μάλλον υποτονικές και δεν βοηθούν τον ρυθμό της ταινίας.
Αντιστάρ
Οχι βέβαια όλες. Μια συναυλία, με την Εϊμι μισομεθυσμένη να κατεβαίνει από τη σκηνή για να τραγουδήσει δίπλα στους θαυμαστές της, αποτελεί σχεδόν ένα χρονικό της ζωής της σε μικρογραφία: όμορφες μελωδίες, μπόλικη «καψούρα», λίγο αβέβαιο τρέξιμο πάνω σε ψηλοτάκουνα και, κυρίως, μια αίσθηση αντισταρ. Ενα απλό, λαϊκό κορίτσι που ήξερε να αγαπά και να τραγουδά με το ίδιο πάθος.