Σύγκρουση Ισραήλ - Ιράν: κλιμάκωση ή διέξοδος;
Ηεπίθεση του Ιράν εναντίον του Ισραήλ με πάνω από 300 πυραύλους και μη επανδρωμένα αεροσκάφη είναι σοβαρή κλιμάκωση της σύγκρουσης των δύο, καθώς για πρώτη φορά το Ιράν έβαλε απευθείας εναντίον του Ισραήλ, όχι μέσω αντιπροσώπων. Η Τεχεράνη είχε προειδοποιήσει πως θα απαντούσε στην ισραηλινή επίθεση στο προξενείο της στη Δαμασκό την 1η Απριλίου. Ομως, το ότι και το Ιράν και το Ισραήλ μπορούν να ισχυριστούν ότι νίκησαν στη μάχη του Σαββάτου ίσως επιτρέψει αποκλιμάκωση της έντασης. Το εάν θα προσφέρει διέξοδο θα κριθεί από το τι θέλει να πετύχει ο κάθε πρωταγωνιστής, τι φοβάται και πόσο ισχυρό είναι το ένστικτο να προστατεύσει εαυτόν.
Για την Τεχεράνη, η επίθεση της 13ης Απριλίου προσφέρει κύρος ως κύρια δύναμη στον «Αξονα αντίστασης» εναντίον του Ισραήλ, χωρίς όμως να προκαλεί μια σύγκρουση η οποία θα μπορούσε να αναδείξει αδυναμίες του Ιράν, που θα στοίχιζε στο καθεστώς στο εσωτερικό, και που ίσως να οδηγούσε στην καταστροφή κι άλλων «θυγατρικών» δυνάμεων (όπως συνέβη με τη Χαμάς). Αξιοσημείωτο είναι ότι η κυριότερη εξ αυτών, η Χεζμπολάχ στον Λίβανο, δεν ενεπλάκη με το ισχυρό οπλοστάσιό της στην επίθεση του Σαββάτου. Αυτό μάλλον εντάσσεται στην επιλογή του Ιράν να στείλει μήνυμα στο Ισραήλ, χωρίς να οδηγήσει σε γενικότερη ανάφλεξη. Γι' αυτό η Τεχεράνη δήλωσε λίγες ώρες μετά την επίθεση ότι θεωρεί λήξαντα τον κύκλο βίας που άνοιξε με την ισραηλινή επίθεση στη Δαμασκό. Οι επόμενες κινήσεις του Ισραήλ και ο χρόνος (που θα επιτρέψει στο Ιράν να εμπλουτίσει το οπλοστάσιό του) θα κρίνουν τις εξελίξεις.
Για το Ισραήλ, το γεγονός ότι, μαζί με τους συμμάχους του, απέκρουσε το 99% των πυραύλων και drones ενισχύει την προσπάθεια να αποκτήσει μέρος της αποτρεπτικής δύναμης που καταστράφηκε την 7η Οκτωβρίου με την τρομοκρατική επίθεση της Χαμάς. Η στρατιωτική του ισχύς, όμως, εξαρτάται και από τη διπλωματική του δύναμη. Οι ΗΠΑ, η Βρετανία, η Ιορδανία και η Γαλλία συνέβαλαν καθοριστικά στη μάχη της 13ης Απριλίου και έχουν ξεκαθαρίσει ότι δεν θα υποστηρίξουν επίθεση του Ισραήλ στο Ιράν. Οι κυβερνήσεις των συμμάχων μπορούν να στηρίξουν το Ισραήλ όταν αμύνεται, αλλά όχι όταν επιτίθεται, καθώς δέχονται σφοδρή κριτική στο
Οι κυβερνήσεις των συμμάχων μπορούν να στηρίξουν το Ισραήλ όταν αμύνεται, αλλά όχι όταν επιτίθεται , καθώς δέχονται σφοδρή κριτική στο εσωτερικό τους.
εσωτερικό τους για τη φονική ισραηλινή εκστρατεία στη Γάζα. Τα τελευταία γεγονότα τους επιτρέπουν να βρουν μια ισορροπία στην πολιτική τους, κάτι που δεν θα ήθελαν να χάσουν μέσα σε μια κλιμάκωση της βίας.
Εν ολίγοις, όλα κρίνονται από το τι θα πράξει η κυβέρνηση Νετανιάχου. Αυτός και ακραίοι σύμμαχοί του έδειξαν ότι επιθυμούν τη ρήξη, καθώς τους συμφέρει για προσωπικούς και πολιτικούς λόγους. Η τελευταία εξέλιξη, όμως, επιτρέπει στους συμμάχους και τους πιο σώφρονες στο Ισραήλ να απαιτήσουν αποκλιμάκωση. Εάν δεν εισακουστούν δεν θα υπάρξει διέξοδος.