Ολόκληρος ο πλανήτης σε αναταραχή

Οι χαμηλοί ρυθμοί συναλλαγών και η δυναμική της συσσώρευσης επιτρέπουν, ίσως επιβάλλουν, να σκεφτούμε με το βλέμμα στραμμένο τουλάχιστον έως το τέλος του 2016. Μιας εξαιρετικά «κακής» χρονιάς, που έχει ακόμα αρκετούς μήνες μπροστά της και μέσα σε αυτούς αναμένονται αρκετά γεγονότα που πιθανά θα επιβαρύνουν πιο πολύ το κλίμα. Θα μεταφέρουμε λοιπόν, ως ερέθισμα, σκέψεις του σχολιαστή στο Bloomberg Πέτερ Απς. «Έως τώρα είχαμε τις μαζικές θανατηφόρες επιθέσεις σε Παρίσι, Βρυξέλλες, Νίκαια της Γαλλίας, Μόναχο και Ορλάντο, αλλά και μικρότερου αποτελέσματος επιθέσεις σε Γαλλία και Γερμανία. Μπορεί να μην ήταν όλες απαραίτητα συνδεδεμένες με τις ισλαμιστικές στρατιωτικές ομάδες. Αλλά τοπικά, η καθεμιά ανεβάζει το πολιτικό θερμόμετρο με ένα ιδιαίτερα επικίνδυνο τρόπο.

Όσο δε αυτοί

χάνουν έδαφος στο Ιράκ και τη Συρία, τόσο πιο εντυπωσιακά επιτίθενται στην Καμπούλ και σε άλλα μέρη στο Ιράκ. Η δε σύγκριση του αριθμού των θυμάτων εκεί με τα θύματα στη Δύση προκαλεί ανατριχίλα. Αλλά δεν αποτελούν αυτά τον μεγαλύτερο κίνδυνο για την παγκόσμια ανάπτυξη. Η Ε.Ε. παραμένει σε αναταραχή, όχι μόνο από το Brexit. Η κρίση της ζώνης του ευρώ παραμένει παντελώς άλυτη. Ο αριθμός των χωρών που Χάθηκε μια ευκαιρία για τα απαραίτητα βήματα προς την ωριμότητα. Άξιζε να πέσει φως στην περίοδο που είχε σαν κατάληξη το τρίτο μνημόνιο, ενώ το ξεκίνημά της στηρίχθηκε στην υπόσχεση πως τα μνημόνια θα… σκιστούν. Γιατί η Αριστερά αντιλαμβανόταν καλύτερα από τους «προσκυνημένους» προηγούμενους την κατάσταση συνολικά. Έτσι, κάποιοι καθηγητές Οικονομικών μαζί με συναδέλφους τους από το εξωτερικό δημιούργησαν ομάδες σκέψης και σχέδια δράσης, που θα εκμεταλλευόταν η κυβέρνηση προς όφελος των βασανισμένων Ελλήνων. Την περίοδο της «σκληρής διαπραγμάτευσης» οι Έλληνες δεν γνώριζαν λεπτομέρειες. Στην Ευρώπη ορισμένοι θεώρησαν ότι από την ελληνική πλευρά είχαν στηθεί τρία διαφορετικά «συνεργεία». Κάποιοι το πήγαιναν στα άκρα, άλλοι (τεχνοκράτες) λειτουργούσαν δηλώνοντας πως όλα θα γίνουν όπως τα ήθελαν οι θεσμοί, με τον πρωθυπουργό σε ρόλο συμβιβαστικού παράγοντα σε ανοικτά μέτωπα. Αυτά αξίζει να μάθει η κοινωνία που ακόμα και τώρα εφηβικότατα δεν αναλαμβάνει την ευθύνη της. Φταίει ο καπιταλισμός, οι συντηρητικοί εταίροι και το ευρώ. Αυτό είναι μια νέα πραγματικότητα σε πολλά άλλα μέρη, από τις Ηνωμένες Πολιτείες έως την Τουρκία.

Όταν το κέντρο

εξαφανίζεται, υπάρχει αναπόφευκτα τάση από όλες τις πλευρές να ωθείται η κοινή γνώμη περισσότερο προς τα άκρα και τις απόλυτες αντιλήψεις. Ακόμα και όταν αυτό δεν οδηγεί στη βία, καθιστά τις συναινέσεις και τη λήψη αποφάσεων πολύ πιο δύσκολες. Ακόμη και χωρίς αυτό, οι πολιτικές κρίσεις θα συνεχιστούν προκαλώντας άνοδο του κινδύνου να εμφανιστούν μερικές φορές πολύ δυσάρεστα πολιτικά αποτελέσματα. Το Brexit είναι ένα σαφές παράδειγμα, μια νίκη του Τραμπ θα μπορούσε να είναι ακόμα ένα. Και, φυσικά, το επόμενο έτος έχουμε εκλογές στη Γαλλία και τη Γερμανία. Αμφότερες έχουν άνοδο της άκρας δεξιάς, με την παράταξη Εναλλακτική για τη Γερμανία να κερδίζει ένα αδιανόητο μερίδιο των ψήφων, από την εποχή των ναζί». Τέτοια πολιτική ανάλυση απευθύνουν σε επενδυτές της Δύσης οι «πολιτικά ορθοί» σχολιαστές της διεθνούς πολιτικής σκηνής. Εμείς… διαλέγουμε και παίρνουμε. [SID:10398136]