Πώς την προσεγγίζει ο Δημήτρης Λιγνάδης;

«Χρησιμοποιώντας τον ποιητικό λόγο του μεταφραστή Διονύση Καψάλη, με σύγχρονες παρεκτροπές και ψήγματα ποιημάτων Ελλήνων ποιητών με θέμα τον έρωτα, διαμορφώνει μια παράσταση φορμαλιστική, νεανική, σύγχρονη, ασθμαίνουσα, κρατώντας την ουσία του σαιξπηρικού κειμένου στο σήμερα». «Δυσφορία. Οι κλιματολογικές καταστάσεις της χώρας μου με την ηλιοφάνεια, τον γαλάζιο ουρανό και την ομορφιά των τοπίων, έρχονται σε αντίθεση με το μαύρο πολιτικό κλίμα, την κίτρινη τηλεόραση και την γκρίνια των ανθρώπων, με αποτέλεσμα να μου δημιουργεί ένα αίσθημα δυσφορίας».