Σκληρή γραμμή των θεσμών για επιχειρησιακές συμβάσεις
Δυσκολεύει η θέση της κυβέρνησης στη διαπραγμάτευση για την αξιολόγηση
Ηξεκάθαρη και σαφής θέση υπέρ των επιχειρησιακών συμβάσεων εργασίας, έναντι των κλαδικών, που αποτυπώνεται στο τελευταίο οικονομικό δελτίο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, διαμορφώνει νέα δεδομένα για την τύχη της εργασιακής ατζέντας στον τελευταίο γύρο των διαπραγματεύσεων με τους θεσμούς προκειμένου να ολοκληρωθεί η δεύτερη αξιολόγηση.
Ουσιαστικά διαμορφώνεται ένα ενιαίο μέτωπο των εκπροσώπων των πιστωτών έναντι της ελληνικής κυβέρνησης στα κρίσιμα ζητήματα της ρύθμισης των εργασιακών σχέσεων που χαρακτηρίζονται ως «κόκκινες γραμμές» και θα αποτελέσουν ξανά πεδίο αντιπαράθεσης μεταξύ των δύο μερών, όταν επαναληφθούν οι συζητήσεις.
Επισημαίνεται ότι η επαναφορά των ελεύθερων συλλογικών διαπραγματεύσεων και των συλλογικών συμβάσεων εργασίας σε κλαδικό επίπεδο για τον καθορισμό των μισθών αποτελεί βασικό και στρατηγικό στόχο του υπουργείου Εργασίας. Μετά την απόρριψη από μέρους των πιστωτών της πρότασης για διαμόρφωση των κατώτατων μισθών μέσα από διαπραγματεύσεις των κοινωνικών εταίρων, τώρα διαμορφώνεται κοινό μέτωπο των πιστωτών και κατά των κλαδικών συμβάσεων εργασίας.
Μέχρι τώρα σαφή θέση υπέρ των επιχειρησιακών συμβάσεων εργασίας εξέφραζε μόνο το Διε- θνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ), το οποίο χαρακτηρίστηκε ως ο «ακραίος παίκτης» των διαπραγματεύσεων, ο οποίος θα έπρεπε να απομονωθεί από τους άλλους τρεις εκπροσώπους του κουαρτέτου των πιστωτών.
Όμως, σήμερα τα δεδομένα είναι πλέον διαφορετικά, καθώς οι εκπρόσωποι των θεσμών εμφανίζονται με κοινή και σκληρή θέση έναντι των βασικών διεκδικήσεων της ελληνικής κυβέρνησης για τα μείζονα θέματα των μεταρρυθμίσεων στην αγορά εργασίας. Τώρα, εκτός από το ΔΝΤ, και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) τάσσεται υπέρ των επιχειρησιακών συμβάσεων στις χώρες-μέλη της Ευρωζώνης που είναι αντιμέτωπες με τα αποτελέσματα της μακρόχρονης ύφεσης και των υψηλών ποσοστών ανεργίας. Από την άποψη αυτή δεν είναι τυχαίο ότι η έκθεση της ΕΚΤ χαρακτηρίζει ωφέλιμες τις επιχειρησιακές συμβάσεις εργασίας, έναντι των κλαδικών, επειδή συμβάλλουν στον περιορισμό των απωλειών θέσεων εργασίας και παρέχουν μεγαλύτερη ευελιξία διαμόρφωσης του μισθολογικού κόστους.
Το υπουργείο Εργασίας
Μέσα σε αυτό το συμπαγές πλαίσιο των απαιτήσεων των πιστωτών, η διαπραγματευτική θέση της υπουργού Εργασίας Έφης Αχτσιόγλου καθίσταται εξαιρετικά δύσκολη. Το θέμα της επαναφοράς των κλαδικών συμβάσεων μέσα από ελεύθερες συλλογικές διαπραγματεύσεις αναδεικνύεται ως ένας πολύ δύσκολος στόχος για το υπουργείο, ο οποίος, ωστόσο, δεν αποκλείεται να επιτευχθεί υπό πολύ αυστηρές προϋποθέσεις και σε βάθος χρόνου. Δηλαδή, να υπάρξει μία σταδιακή επαναφορά αυτού του είδους των συμβάσεων, χωρίς όμως να έχουν γενική και δεσμευτική ισχύ για όλες τις επιχειρήσεις ενός κλάδου, ανεξάρτητα από τα οικονομικά δεδομένα της κάθε επιχείρησης.
Αυτό σημαίνει ότι θα υπάρξει σκληρή διαπραγμάτευση και για δύο επιπλέον θέματα που άπτονται των κλαδικών συμβάσεων, δηλαδή της αύξησης του χρόνου μετενέργειας από τους τρεις μήνες στους έξι, αλλά και των προϋποθέσεων της επέκτασής τους. Τέλος, να επισημάνουμε ότι οι δανειστές εξακολουθούν να θέτουν το θέμα της κατάργησης της μονομερούς προσφυγής στη διαιτησία. Όμως, στο συγκεκριμένο ζήτημα έχει ήδη αποφανθεί με απόφασή της η ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας, η οποία τον Ιούνιο του 2014 αναγνώρισε το δικαίωμα της μονομερούς προσφυγής στον ΟΜΕΔ, το οποίο συνήθως ασκεί η πλευρά των εργαζομένων.